Read Biblia SEPT Xudit 16 Bible Online

Xudit 16 - Biblia SEPT bible

Xudit 16

¹—"Loade o meu Deus con tímpanos, cantade ó meu Señor con címbalos; entoádelle un salmo novo, enxalzade e invocade o seu nome.

²Porque Deus creba as guerras; o Señor Deus, que ten o campamento no medio do seu pobo, libroume dos que me perseguían.

³Veu Asur das montañas de Aquilón, veu cun exército de moitos miles, cunha multitude cegaba os torrentes, cunha cabalería que cubría os montes.

⁴Resolvera queimar os meus territorios, matar á espada ós meus mozos, escachar contra o chan os meus meniños, ter coma botín os meus nenos, e arrebatar as miñas virxes.

⁵O Señor omnipotente desbaratounos pola man dunha muller.

⁶Pois non foi abatido o poderoso por xente nova, nin o feriron fillos de titáns, nin o venceron altos xigantes, senón Xudit, a filla de Merarí, engadándoo coa fermosura do seu rostro.

⁷Quitou os vestidos da súa viuvez, para sublimar os aflixidos de Israel; perfumou o seu rostro,

⁸suxetou cunha fita os cabelos e puxo un vestido de liño para seducilo.

⁹O seu calzado fascinou os seus ollos; a súa beldade cativou a súa alma, e o sabre tallou o seu pescozo!

¹⁰A súa audacia fixo tremer ós persas, a súa fe fixo que se conturbasen os medos.

¹¹Por aquel tempo xemían os fillos do meu pobo; enchíanse de pavor os febles e víanse abouxados; mais non fixeron outra cousa que berrar, e os seus inimigos fuxiron.

¹²Foron abatidos por fillos dunhas mociñas, matáronos como a escravos fuxitivos; foron borrados polo exército do meu Señor.

¹³Cantarei ó meu Deus unha cántiga nova: Ti, Señor, es grande e glorioso, admirable na túa forza, invencible.

¹⁴Sírvate todo canto creaches, pois ti dixéchelo e as cousas foron creadas; mandaches o teu Espírito e creounas, e ninguén pode resistir a túa voz.

¹⁵Os montes, desde os seus mesmos alicerces, víronse sacudidos xunto coas augas; na túa presenza as rochas derreteranse coma cera; pero ti terás compaixón dos que te temen.

¹⁶Pois pouca cousa é toda vítima de recendo suave; levísima cousa é para ti toda graxa de animais dos holocaustos; mais os que temen ó Señor serán sempre grandes.

¹⁷Ai daqueles que se ergan contra a miña raza! O Señor omnipotente vingarase deles no día do xuízo. Entregará as súas carnes ó lume e ós vermes, para que se doian e choren eternamente".

¹⁸Cando chegaron a Xerusalén adoraron a Deus, e o pobo, xa purificado, ofreceu os seus holocaustos e donativos voluntarios, coas ofrendas de costume.

¹⁹E Xudit entregou ó Señor toda a vaixela de Holofernes, a que lle dera o pobo, xunto co dosel que collera do seu leito.

²⁰O pobo alegrouse en Xerusalén diante do santuario, durante tres meses, e Xudit permaneceu con eles.

²¹Despois destes días retornou cadaquén ós seus eidos, e Xudit volveu a Betulia e permaneceu nos seus dominios, administrando os seus bens; e mentres viviu foi estimada con moita honra en toda a terra.

²²Desexábana moitos; pero ela non coñeceu a ningún varón en toda a súa vida, desde que morreu o seu marido, Menaxés, e se foi xuntar co seu pobo.

²³E atinxiu suma gloria e envelleceu na casa de seu home ata os cento cinco anos . Deixou libre a criada, e morreu en Betulia, e enterrárona na cova do seu marido, Menaxés.

²⁴Chorouna a casa de Israel durante sete días. Distribuíu os seus bens antes de morrer entre todos os consanguíneos do seu home, Menaxés, e entre os seus propios familiares.

²⁵Mentres Xudit viviu, ninguén atemorizou os fillos de Israel, nin despois da súa morte, durante moito tempo.