Read Biblia SEPT Xudit 5 Bible Online

Xudit 5 - Biblia SEPT bible

Xudit 5

¹Chegou a oídos de Holofernes, xeneralísimo do exército asirio, que os fillos de Israel se preparaban para a guerra; que pecharan os pasos das montañas e que fortificaran os cumes dos montes altos, poñendo atrancos no plano.

²Isto encolerizouno moito e, chamando a todos os príncipes de Moab, ós xenerais de Amón e a todos os sátrapas da beiramar,

³faloulles desta maneira: —"Dicídeme, fillos de Canaán: que pobo é ese que vive nas montañas, que cidades habita, cal é o número dos seus soldados e en que se basea o seu poder e a súa forza, que rei está a súa fronte e conduce o seu exército,

⁴e por que refugan saír ó meu encontro, a diferenza de todos os demais pobos de occidente?"

⁵Ahicar, xefe de todos os amonitas, contestoulle: —"Escoite o meu señor unha palabra da boca do seu servo e direille a verdade sobre este pobo que mora nesta montaña onda a que te encontras, pois non sairá mentira da boca do teu servo.

⁶Este pobo trae a súa orixe dos caldeos.

⁷Habitaron primeiro en Mesopotamia; e, por non seguiren os deuses de seus pais, que vivían en Caldea,

⁸Abandonárona e deixaron o seu culto para adoraren o Deus do ceo, o Deus que xa tiñan recoñecido. Este foi o motivo de que os afastasen da presenza dos seus deuses e eles fóronse refuxiar á Mesopotamia, onde residiron por moito tempo.

⁹O seu Deus mandounos saír da súa casa e encamiñounos á terra de Canaán, onde se estableceron e enriqueceron con ouro, prata e moitos rabaños.

¹⁰Baixaron despois a Exipto, porque a fame se estendera pola terra de Canaán e permaneceron alí, onde atoparon os alimentos, multiplicándose de xeito que xa non se podían contar.

¹¹Pero veu un rei de Exipto e alzouse contra eles, oprimíndoos con traballos duros na fabricación de ladrillos, humillándoos e converténdoos en escravos.

¹²Berraron ó seu Deus, que castigou a terra de Exipto con pragas que non tiñan cura, ata que os exipcios os afastaron da súa presenza.

¹³O seu Deus enxugou o mar Rubio diante deles

¹⁴e encamiñounos ó Sinaí e a Cadex—Barnea; botaron fóra a todos os moradores do deserto,

¹⁵establecéronse no país dos amorreos e aniquilaron pola forza a todos os habitantes de Hexbón. Cruzaron o Xordán e apoderáronse de toda a montaña;

¹⁶puxeron en fuga diante deles ós cananeos, perizitas, iebuseos, ós xequemitas e a todos os guirgaxitas, e moraron alí por moito tempo.

¹⁷Todo lles foi moi ben, mentres non pecaron contra o seu Deus, pois o Deus que está en medio deles aborrece a inxustiza.

¹⁸Mais cando se arredaron do camiño que lles sinalara, foron destruídos por moitas guerras e levados cativos a unha terra estraña, e o templo do seu Deus viuse arrasado e as súas cidades caeron baixo o poder do inimigo.

¹⁹Mais agora, por se converteren ó seu Deus, retornaron de todos os lugares por onde estiveran esparexidos, e apoderáronse de Xerusalén, lugar do seu santuario, establecéndose na montaña, que ficara deserta.

²⁰Así pois, dono e señor, se hai neste pobo algún delito ou pecado contra o seu Deus, entón subamos, que os derrotaremos.

²¹Pero se non hai neles iniquidade, que o meu señor pase de largo, pois pode que o seu Deus os protexa e sexa o seu escudo e nos seriamos a irrisión de toda a terra".

²²Ditas por Ahicar estas palabras, todo o pobo que se mantiña arredor da tenda, protestou alporizado, e os magnates de Holofernes e os habitantes da costa e de Moab pediron que Ahicar fose despezado.

²³— "Nunca lles teremos medo ós fillos de Israel. É un pobo sen forzas para soster unha dura loita.

²⁴Subamos, que serán presa do teu exército, señor Holofernes".