Read Biblia SEPT Éxodo 16 Bible Online

Éxodo 16 - Biblia SEPT bible

Éxodo 16

¹A asemblea dos israelitas saíu de Elim e chegou ó deserto de Sin, entre Elim e o Sinaí, o día quince do mes seguinte á saída de Exipto.

²Toda a comunidade murmuraba no deserto contra Moisés e Aharón.

³Dicían: —"Sequera morrésemos pola man do Señor na terra de Exipto, sentados ó redor dos potes de carne e con pan a fartar! Trouxéstesnos a este deserto, para matar de fame a toda esta comunidade".

⁴O Señor díxolle a Moisés: —"Vou facer chover un pan do ceo para vós. O pobo sairá e collerá o que lle cumpra para o día. Quero poñelo á proba, para ver se anda ou non coa miña lei.

⁵O día sexto prepararán todo o que collan, que será o dobre do recollido os outros días".

⁶Moisés e Aharón dixéronlles ós israelitas: —"Esta noite saberedes que quen vos sacou de Exipto é o Señor.

⁷Pola mañá veredes a gloria do Señor, que escoitou as vosas murmuracións contra El. Porque que somos nós, para que murmuredes contra nós?"

⁸E Moisés díxolles aínda: —"Esta noite daravos o Señor carne que comer e pola mañá pan a fartar, pois escoitou as vosas murmuracións contra El. Porque que somos nós? Non murmurastes contra nós, senón contra o Señor".

⁹Moisés mandou a Aharón que lle dixese á asemblea dos israelitas: —"Achegádevos ó Señor, que escoitou as vosas murmuracións".

¹⁰Mentres Aharón falaba coa asemblea dos israelitas, volveron os ollos cara ó deserto, e viron a gloria do Señor mostrarse na nube.

¹¹O Señor díxolle a Moisés:

¹²—"Oín as murmuracións dos israelitas. Dilles isto: O anoitecer teredes carne que comer e pola mañá pan a fartar. E saberedes que eu son o Señor, o voso Deus".

¹³O serán viñeron paspallás e cubriron o campamento. Pola mañá había nos arredores unha capa de orballo.

¹⁴Cando esvaeceu o orballo, apareceu no deserto unha capa miúda, coma escamas miúdas, que semellaban xeada sobre o chan.

¹⁵Os israelitas, ó que o viron, preguntábanse uns ós outros: —"Que é isto?" Pois non sabían o que era aquilo.

¹⁶Respondeulles Moisés: —"Este é o pan que o Señor vos dá para comer. A orde do Señor é a seguinte: que cada un colla o que ha comer: un ómer por cabeza, conforme o número de persoas; que cada un recolla para todos os que hai na súa tenda".

¹⁷Os israelitas fixérono así. Uns colleron máis e outros menos.

¹⁸Ó medir o maná co ómer, nin ó que collera máis lle sobraba, nin ó que collera menos lle faltaba, porque cada un collera o preciso para comer.

¹⁹Díxolles Moisés: —"Que ninguén garde maná para mañá".

²⁰Algúns non fixeron caso de Moisés e gardaron para o día seguinte. Pero encheuse de vermes e podreceu. Moisés enfadouse con eles.

²¹Cada un collía o que lle cumpría pola mañá, pois cando o sol quentaba, derretía.

²²O día sexto recollían ración dobre, dous ómer por persoa. Os anciáns da asemblea viñéronllo dicir a Moisés.

²³Moisés respondeulles: —"Iso é o que tiña dito o Señor. Mañá é día de lecer, dedicado ó Señor. Cocede hoxe o que teñades que cocer, guisade o que teñades para guisar, e todo o que vos sobre, gardádeo para mañá".

²⁴Eles gardárono para o día seguinte, conforme dispuxera Moisés, e non podreceu nin colleu vermes.

²⁵Díxolles Moisés: —"Comédeo hoxe, que é sábado, dedicado ó Señor. Hoxe non o atoparedes fóra.

²⁶Poderédelo coller seis días na semana; pero o día sétimo, sábado, non o atoparedes".

²⁷Algúns saíron a recoller no día sétimo, pero non encontraron nada.

²⁸O Señor díxolle a Moisés: —"Ata cando vos negaredes a gardar os meus preceptos e as miñas leis?

²⁹Vedes que o Señor vos deu o sábado. Por iso vos manda o pan de dous días no día sexto. Que cada un quede na súa casa e que ninguén saia do seu sitio o día sétimo".

³⁰E o pobo descansou o día sétimo.

³¹Os israelitas chamáronlle maná a aquel pan. Era branco, coma semente de coriandro, e sabía a pan con mel.

³²Díxolles Moisés: —"Isto manda o Señor: enchede un ómer de maná e conservádeo, para que as xeracións vindeiras poidan ver o pan que eu vos dei no deserto para comer, cando vos saquei de Exipto".

³³E Moisés díxolle a Aharón: —"Colle unha tina, mete nela un ómer de maná e pona diante do Señor, como mostra que se garda para as vindeiras xeracións".

³⁴Aharón, seguindo o mandado do Señor a Moisés, puxo a talla de maná diante do Testemuño.

³⁵Os israelitas comeron o maná por corenta anos, ata chegaren a terra de cultivo. Mantivéronse con el, ata entraren na fronteira do país de Canaán.

³⁶O ómer é a décima parte dun efah.