Read Biblia SEPT Xob 15 Bible Online

Xob 15 - Biblia SEPT bible

Xob 15

¹Púxose a falar Elifaz o temanita:

²—"Respondería o sabio cun saber que é vento coma se enchese o ventre co Siroco,

³con razóns sen fundamento, paroladas sen xeito nin dereito?

⁴Ti estás a subverter a relixión e búrlaste do rogarlle a Deus.

⁵A mala lei inspira a túa boca; escolliches a lingua dos arteiros.

⁶Cúlpate a túa boca, que non eu; testemuñan contra ti os teus labios.

⁷Fuches ti o primeiro home en nacer? Paríronte antes dos outeiros?

⁸Déronche audiencia na asemblea divina? Apañaches alí a Sabedoría?

⁹Que sabes ti, que non saibamos nós? Que albiscas ti, que nós non entendamos?

¹⁰Haiche canas de anciáns entre nós, e máis cheos de días có teu pai.

¹¹Non te abrandan os agarimos de Deus nin a palabra que contigo foi tan lene?

¹²Cara onde te arrastra o sentimento e detrás de que se che van os ollos?

¹³Revíraste contra Deus coa túa xenreira e botas aldraxes por esa boca.

¹⁴Quen é o home para se ter por puro e como se declara inocente un fillo de muller?

¹⁵Aquel non se fía nin dos anxos; nin os ceos son puros ós seus ollos.

¹⁶Canto máis un ser ruín e corrompido, un mortal que bebe a maldade coma auga!

¹⁷Voute ensinar, ti escóitame; vouche contar o que vin,

¹⁸o que os sabios transmitiron pois non llelo ocultaron os seus mestres;

¹⁹—soamente a eles lles deron o país; non conviviu con eles o estranxeiro—:

²⁰Decote o impío anda angustiado, e son poucos os anos reservados ó tirano;

²¹leva nos oídos o bruar do medo; se pensa estar en paz, cáenlle enriba os bandidos;

²²non imaxina xa poder volver das tebras, téñeno reservado para o coitelo.

²³Vai errante coma pasto dos voitres; sabe ben que o seu final é cousa feita.

²⁴Amedóñao xa o día sombrío; a anguria e a opresión estreméceno, coma un rei que se prepara ó ataque.

²⁵Pois estendeu a man contra Deus e desafiou ó Omnipotente:

²⁶correu de cabeza contra El levando por diante o seu escudo.

²⁷Porque cubriu de gordura a súa cara e ten ben de lardo os cadrís,

²⁸habitará en cidades arruinadas, en casas que xa ninguén habita, dispostas a seren moreas de pedras.

²⁹Non ha enriquecer, nin manter fortuna, nin baixarán á cova os seus haberes.

³⁰Non fuxirá da sombra, a labarada secará os seus xermolos, lévalle o vento os gromos.

³¹(Que non se apoie no baldeiro que engana e que paga con vaidade).

³²Antes de tempo múrchanselle os gallos; e non lle florecen as pólas.

³³Coma o bacelo perderá os seus acios, coma da oliveira desprenderase a súa flor.

³⁴Pois é erma a xuntanza dos impíos e o lume engole as tendas subornadas.

³⁵Concebiu a miseria e pariu a maldade; está o seu ventre a preparar o engano".