Read Biblia SEPT Xob 24 Bible Online

Xob 24 - Biblia SEPT bible

Xob 24

¹Por que non se reserva o Omnipotente os tempos? Por que os que o coñecen non saben dos seus días?

²Os malvados cambian os marcos dos lindeiros, rouban as greas para os seus pastos;

³levan o asno dos orfos, collen en prenda o boi da viúva;

⁴desbotan ós pobres do camiño e teñen que acocharse os mendigos do país.

⁵Coma onagros monteses saen a facer a súa tarefa: a procurar xantar polo deserto, comida para os seus fillos;

⁶colleitan pola noite nas agras ou estragan os viñedos dos ricos;

⁷déitanse nus, sen vestidos, sen teren nin unha manta cando vai frío;

⁸fican enchoupados co orballo das montañas, e por falta de acougo engrúñanse contra as rochas.

⁹(Rouban do peito da nai ó orfo, collen en peñor o neno do mendigo).

¹⁰Van espidos, sen roupa, famentos, carrexan as espigas;

¹¹deitando aceite entre as rodas do muíño e pisando no lagar, pasan sede;

¹²saloucan na cidade os moribundos, berra socorro! o espírito dos feridos; mais Deus non atende os seus rogos.

¹³Outros son rebeldes contra a luz, que non queren saber dos seus camiños, nin tripan polos seus vieiros.

¹⁴De mañanciña érguese o homicida para matar ó pobre e ó coitado; axexa o ladrón de noite,

¹⁵O ollo do adúltero esculca no solpor, dicíndose: Non me ha ollar ninguén, e vai coa cara tapada.

¹⁶Afura as casas nas tebras. Polo día escondéranse, non queren atoparse coa luz.

¹⁷Para todos eles a mañá é noxenta, móvense ben entre os medos das tebras.

¹⁸Escorre lixeiro pola face das augas, as súas leiras son malditas na bisbarra e ningún traballador se dirixe ás súas viñas.

¹⁹Coma a calor e mais a seca lles rouban a auga ás neves, así fai o Xeol cos que pecan.

²⁰Esquéceo o ser que o xerou, ninguén recorda xa o seu nome; a maldade é tallada coma unha árbore

²¹(asañouse coa estéril e sen fillos, non socorreu á viúva).

²²Favoreceu co seu haber ós violentos, rexurdía cando xa non contaba con vivir.

²³Déixao medrar seguro mais cos ollos El fita os seus camiños.

²⁴Alzanse en pouco tempo e despois esmorecen, logo arríncanos, múrchanse coma os demais, séganos coma as cristas das espigas.

²⁵Se non é así, que diga alguén que minto, que demostre que son vas estas palabras!"