Read Biblia SEPT Xob 9 Bible Online

Xob 9 - Biblia SEPT bible

Xob 9

¹Respondeu Xob:

²—"Abofé, ben sei que é así; pois que dereito podería ter un home ante Deus?

³Se se puxese a preitear con El, non lle sabería responder unha cousa entre mil.

⁴Deus é de sabio entender e moi potente, quen, tras facerlle fronte, lle vai ficar parello?

⁵El é quen abala os montes sen que se dean conta, pois conmóveos na súa carraxe;

⁶quen remexe a terra no seu alicerce, e as súas columnas abanean.

⁷Dálle unha orde ó sol, e xa non sae; encerra as estrelas baixo selo.

⁸El só tende os ceos e camiña polo lombo do mar.

⁹Fixo a Osa e o Orión as Pléiades e as Cámaras do Sur.

¹⁰El fai cousas egrexias insondables, e milagres a non contar.

¹¹Se viñese onda min, non o vería; se pasase ó meu carón, non me decataría.

¹²Cando El repaña, quen llo fai tornar? Quen lle vai dicir: Para que fas isto?.

¹³Deus non ten ninguén por quen reter a súa ira. Debaixo del humíllanse os axudantes de Rahab.

¹⁴Pero quen son eu para lle dar resposta e para escoller contra El as miñas razóns?

¹⁵Aínda que estivese eu no certo, non se dignaría responder: Sería rogarllo ó meu acusador!

¹⁶E se o citase a preito e respondese, non creo que escoitase os meus laios.

¹⁷Asaltaríame coa treboada; amorearía sen motivo as miñas feridas;

¹⁸Non me soltaría nin para coller folgos, enchería a miña alma de amargura.

¹⁹Se é cousa de poder: El é o máis forte! Se é cuestión dun xuízo: quen o chama a dar testemuño?

²⁰Pois aínda que eu fose inocente, habíame condenar a súa boca; aínda que eu apareza coma honrado, habíame considerar perverso.

²¹Son inocente! Que me importa xa da miña vida? A mesma existencia dáme noxo.

²²Que máis me ten! E por iso, eu afirmo: El destrúe do mesmo xeito ó inocente e ó culpable.

²³Cando unha desfeita súbita sementa mortes, búrlase El das mágoas dos coitados.

²⁴Deixa o país na man dos opresores, encobre o rostro dos xuíces. Se non é El, entón quen é?

²⁵Os meus días correron máis ca un mensaxeiro fuxiron de min sen probar a boa vida.

²⁶Esvararon coma gamelas de papiro, coma se lanza a aguia sobre a presa.

²⁷Se penso: Vou esquecer a miña teima, vou pór boa cara e animarme,

²⁸Amedóñanme tantas desfeitas; ben sei eu que non me declaras inocente.

²⁹E se fose culpable para que cansarme en balde?

³⁰Se me lavase con auga de xabón e limpase con lixivia as miñas mans,

³¹debozaríasme na lama e daríame noxo o meu vestido.

³²Pois non é el un home coma min para dicirlle: Imos xuntos a xuízo;

³³non existe un árbitro entre nós, que pouse a súa man sobre entrambos.

³⁴Que aparte de min a súa aguillada e que o seu terror non me atenace!

³⁵Daquela falareille sen medo, pois non é recto o que fai comigo.