Read Biblia SEPT Proverbios 8 Bible Online

Proverbios 8 - Biblia SEPT bible

Proverbios 8

¹Velaquí a Sabedoría que chama, o discernimento ergue a súa voz

²nos cumios, á beira dos camiños, apóstase nas congostras,

³xunto ás portas da cidade, a carón das cancelas, pregoa:

⁴É por vós, homes, por quen chamo, a miña voz diríxese á humanidade.

⁵Inxenuos, aprendede a habilidade, necios, adquiride siso;

⁶escoitade, que vou dicir cousas elevadas, o que dirán os meus labios é honrado,

⁷pois a miña boca moumea a verdade e os meus labios aborrecen o mal.

⁸Todos os meus ditos son honestos, non hai neles cousa torta nin perversa;

⁹todos eles son sinceros para o home asisado, e rectos para cantos acadaron saber.

¹⁰Aceptade a miña instrución mellor có diñeiro e o coñecemento máis có ouro refinado,

¹¹pois a sabedoría vale máis do que as perlas e non ten comparanza co máis prezado.

¹²Eu, a Sabedoría, convivo coa prudencia, sei dar cos procedementos axeitados.

¹³(Temer a Deus é odiar o mal) Eu aborrezo o orgullo e a fachenda, a mala conduta e a boca perversa;

¹⁴meus son o plano político e a competencia, a intuición e mais o poder;

¹⁵polo meu medio reinan os reis e os gobernantes decretan leis xustas;

¹⁶por min administran os estadistas e mais os magnates: todo o que ten dereito a gobernar.

¹⁷Eu amo a quen me ama e quen me procura hame encontrar;

¹⁸eu traio fartura e honra, riqueza ben fundada e xustiza;

¹⁹o meu froito é mellor có ouro bruto e có refinado, o meu produto vale máis cá prata de lei;

²⁰eu marcho polo vieiro da xustiza, polas vereas da equidade,

²¹repartindo propiedades ós que me aman e enchendo os seus tesouros.

²²O Señor produciume ó encetar a súa tarefa, antes das súas actividades;

²³desde a antigüidade, desde o remoto pasado fun formada, antes das orixes da terra.

²⁴Cando non había océanos abismais, fun parida, cando non había fontes, mananciais de auga;

²⁵Aínda non foran afincadas as montañas, antes dos outeiros, fun dada a luz;

²⁶cando aínda non fixera a terra e as campías nin os terróns primeiros do mundo,

²⁷cando afirmaba o ceo, alí estaba eu; cando gravaba o cerco arredor do abismo,

²⁸cando aseguraba as nubes no alto e daba enerxía ás fontes subterráneas,

²⁹cando lle impuxo os lindes ó mar de xeito que as augas non incumprisen o seu mandato, cando fixaba os alicerces da terra,

³⁰Alí mesmo estaba eu, cabo del, coma un mestre de obras, dándolle gusto día tras día, folgando diante del continuamente,

³¹recreándome no orbe da terra, e o meu pracer foron os seres humanos.

³²Escoitádeme, xa logo, filliños: felices os que seguen os meus camiños;

³³Atendede a instrución e sede sabios, non a refuguedes.

³⁴Feliz o home que me escoita velando as miñas portas día a día, gardando os marcos da miña cancela;

³⁵pois quen me atopa atopou a vida e obtivo o favor do Señor;

³⁶mais quen me ofende, a si mesmo se violenta, todos os que me odian, aman a morte.