Read Biblia SEPT Qohélet (Eclesiastés) 7 Bible Online

Qohélet (Eclesiastés) 7 - Biblia SEPT bible

Qohélet (Eclesiastés) 7

¹"Máis vale unha boa sona do que un perfume caro" e "o día da morte có dia de nacer".

²"Mellor é ir a un velorio que ir a unha casa en festa". Alí se atopa un coa fin de todo home, e a quen aínda vive dálle en que matinar.

³Mellor é sufrir que rir, pois a faciana seria faille ben á conciencia.

⁴"A reflexión dos sabios acouga na casa en loito; mais a arela dos parvos, onde haxa troulada".

⁵É preferible ter que escoitar a reprensión dun sabio que soportar os cantos dos alpabardas,

⁶xa que: "Como o chispear dos toxos baixo o pote é a gargallada do necio"; e tamén iso é vaidade.

⁷E outra cousa sen tino: a chantaxe pode facer tolear o Sabio e o suborno corromperlle o bo xuízo.

⁸Mellor é o remate dun asunto có comezo; mellor é a paciencia cá fachenda.

⁹Non te alporices axiña, que a xenreira acouga no colo dos necios.

¹⁰Non penses: Como é que os tempos pasados eran mellores ca estes? Semellante pregunta non é de sabio.

¹¹Tan boa é a sabedoría coma unha herdanza: unha vantaxe para os que ven o sol.

¹²Abofé: "Sombra da Sabedoría, sombra do diñeiro", mais cunha vantaxe: que o coñecer a Sabedoría fai vivir a quen a posúe.

¹³Contempla a obra de Deus: quen poderá emendar o que El torceu?

¹⁴Cando veñan ben dadas, goza! Cando veñan malas, cavila! Tanto unhas coma as outras fíxoas Deus, de sorte que o home non descubra nada do seu futuro.

¹⁵De todo vin na miña vida efémera: xente de ben que perece por mor da súa inocencia, e xente impía que medra pola súa maldade.

¹⁶Non sexas bo de máis nin sabio de máis! Para que arruinarte?

¹⁷Non te pases de malo nin de parvo! Para que morrer antes de tempo?

¹⁸O axeitado é que collas disto sen deixar de man aquilo, porque o que teme a Deus foxe dos dous extremos.

¹⁹"A Sabedoría dálle ó Sabio máis poder ca ós dez que gobernan na cidade".

²⁰Abofé, non hai na terra home tan perfecto que faga sempre o ben e nunca erre.

²¹Non prestes atención ás paroladas que se falan nin deas oídos ó teu escravo cando renega de ti.

²²De sobra sabes cantas veces falaches ti mesmo mal dos outros.

²³Probeino todo de modo sistemático coidando que chegaría a Sabio, mais que lonxe ficou de min a Sabedoría!

²⁴Todo o que acaece continúa lonxe, e profundo o que era profundo; quen o acadará?

²⁵Volvinme con todo siso a estudar, pescudar e inquirir a que sexan a Sabedoría e a razón das cousas, e a recoñecer que a Maldade é Necidade, e a Necidade unha Tolemia.

²⁶E isto atopei: que máis amarga cá morte é a muller, que é unha rede de cazar; as súas teimas son lazos, e os seus brazos, cadeas; quen é agradable a Deus, líbrase dela e quen é pecador, é cazado por ela.

²⁷Velaquí o que descubrín —di Qohélet— pescudando unha cousa despois da outra para lle atopar razón;

²⁸o que aínda estou buscando e non atopei: se entre un milleiro aínda se dá cun home, unha muller, entre todas, nin se encontra.

²⁹Soamente, mira ti, descubrín o seguinte: Deus, de seu, fai ó home xusto; mais son eles os que se buscan moitas complicacións.