Read Biblia SEPT Sabedoría 10 Bible Online

Sabedoría 10 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 10

¹Ela protexeu ó pai do mundo, o primeiro en ser plasmado, que fora creado só, e tamén o ergueu da súa caída

²dándolle a forza para sometelo todo.

³Cando un criminoso se afastou dela na súa xenreira, pereceu xunto cos seus degoiros fratricidas.

⁴Cando pola súa culpa a terra ficou alagada, de novo a salvou a Sabedoría patroneando ó xusto nun madeiro inservible.

⁵Foi ela por igual a que, cando as nacións se confundiron confabuladas no mal, recoñeceu ó xusto e conservouno sen chata diante de Deus, manténdoo firme ata por riba do amor polo seu fillo.

⁶No tempo do exterminio dos impíos ela salvou ó xusto, fuxitivo do lume que caeu sobre as cinco cidades.

⁷E como testemuña de tal ruindade aínda resta un ermo fumegante e árbores que dan o froito antes do tempo cumprido, e, monumento a unha alma incrédula, mantense en pé a estatua de sal.

⁸Pois deixando de lado a Sabedoría non só se prexudicaron non coñecendo o ben, senón que deixaron nos viventes unha lembranza da súa necidade de tal xeito que non puideron agachar os seus erros.

⁹A Sabedoría, en troques, librou de traballos ós seus fieis.

¹⁰Por vieiros rectos conduciu Ela ó xusto fuxitivo da carraxe fraterna. Mostroulle o Reino de Deus e deulle o coñecemento das cousas santas; axudouno nos seus traballos e fixo frutificar os seus esforzos,

¹¹estivo ó seu carón fronte á cobiza dos opresores, e enriqueceuno;

¹²protexeuno dos inimigos e asegurouno contra os que o axexaban; deulle o premio do triunfo nunha dura liorta para que se decatase de que a piedade é a máis poderosa.

¹³Non abandonou ela ó xusto vendido senón que o librou de caer en pecado;

¹⁴xunto con el baixou ó cárcere e non o deixou na cadea, ata conseguir para el o cetro real e o poder sobre os seus tiranos. Os que o calumniaban, convenceunos de falsidade, e a el concedeulle gloria imperecedoira.

¹⁵Foi ela a que liberou dunha nación asoballante ó pobo santo, caste irreprochable.

¹⁶Penetrou a alma dun servidor do Señor e opúxose a reis terribles con prodixios e signos;

¹⁷recompensou ós santos coa paga dos seus traballos, levounos por un camiño marabilloso, trocóuselles en sombra polo día, esplendor de luminarias pola noite.

¹⁸Fíxoos atravesar polo mar Rubio conducíndoos por entre inmensas augas;

¹⁹Alagou os seus inimigos e a resaca rexeitounos desde o fondo abismal.

²⁰Por iso os xustos despoxaron ós impíos e cantaron un himno, Señor, ó teu santo nome, loando concordes a túa man vitoriosa;

²¹porque a Sabedoría abriu a boca dos mudos e deu axilidade ás linguas dos meniños,