Read Biblia SEPT Sabedoría 13 Bible Online

Sabedoría 13 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 13

¹Vans eran, abofé, de seu, todos os homes que ignoraban a Deus e que non foron capaces de coñecer Aquel que é, a través das cousas boas que están á vista, nin de descubrir o Artífice contemplando as súas obras;

²senón que foi ó lume, ou ben ó vento, ou ó zoar lene, á bóveda astral, á auga impetuosa, ou ás luminarias do ceo, a quen consideraron coma deuses rexedores do cosmos.

³Que se, enmeigados pola súa beleza, creron cousas tales seren deuses, cómpre que saiban ben canto máis belido é o Señor delas, pois foi o autor da fermosura o que as creou!

⁴Se ficaron abraiados pola súa potencia e enerxía cavilen a partir delas canto máis poderoso será o que as formou!

⁵Pois da grandeza e a beleza das criaturas pódese intuír por analoxía o seu Facedor.

⁶E, con todo, estes merecen unha reprensión pequena xa que pode que se trabuquen na procura de Deus e teimando atopalo.

⁷Pois ó se ocuparen das súas obras para pescudalas, fascínaos a aparencia, pois son fermosas as cousas que contemplan.

⁸E, con todo, nin estes son escusables

⁹xa que, se puideron acadar tanta sabenza ata chegaren a enxergar os principios do universo, como é que non descubriron máis axiña ó Señor deles?

¹⁰Máis miserentos, por afincaren en cousas mortas a súa esperanza, son aqueles que chaman deuses ás feituras das mans dos homes, ouro e prata, materiais de artista, e semellanzas de animais, ou ben unha pedra inútil, feitura de man antiga.

¹¹Supoñamos que un carpinteiro entendido, despois de talar un tronco, doado de traballar, descáscao con xeito por enteiro, e, manexando a súa arte como convén, prepara un trebello útil para as necesidades da vida.

¹²Os residuos do seu traballo emprégaos en preparar a comida e fartarse.

¹³O que aínda resta, que para nada xa non serve, unha torada retorta e chea de nós, cóllea e vaina labrando para se distraer nas horas de folganza; coa experiencia e sen esforzo vaina modelando e aseméllaa a unha imaxe humana,

¹⁴ou faina parecida a un vulgar animal; dálle unha man de minio, vernízalle de vermello a superficie e repinta todas as chatas.

¹⁵Fabrícalle entón unha peaña ó xeito e colócaa no muro, asegurándoo cun ferro;

¹⁶ten esta previsión para que non caia pois ben sabe que de seu non se pode valer: non é máis ca unha estatua, e cómprelle esa axuda.

¹⁷E, con todo, ó rogarlle polos seus bens, por unha voda ou polos fillos, non se avergonza de se dirixir a un ser inanimado! E implora a saúde do que é feble,

¹⁸pídelle vida a un morto, prégalle axuda ó máis inerme, e unha feliz viaxe a quen non pode nin mover os pés.

¹⁹Polos seus negocios, empresas e sorte nos traballos vaille pedir axuda ó ser de mans máis torpes.