Read Biblia SEPT Sabedoría 14 Bible Online

Sabedoría 14 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 14

¹Outro, pola súa banda, aparellando para se facer ó mar e percorrer as encristadas ondas invoca a un madeiro máis fráxil cá barca que o leva;

²pois a esta proxectouna a cobiza da ganancia, e foi a habelencia artesanal quen a construíu.

³Mais é a túa providencia, oh Pai, quen a goberna, pois puxeches un camiño no mar e un vieiro seguro por entre as ondas,

⁴demostrando que podes salvar de todo perigo, de xeito que aínda sen coñecer a arte, pode calquera embarcar.

⁵Ti non queres que queden inservibles as obras da túa Sabedoría e por iso os homes afiúzan as súas existencias ata nun madeiro fraxilísimo, atravesan as marusías nunha balsa, e arriban sans.

⁶E así, nos comezos, cando pereceron os soberbios xigantes, a esperanza do universo, fuxindo nunha barca e gobernada pola túa man, transmitiu ó mundo a semente da xeración.

⁷Benia o madeiro polo que foi realizada a xustiza!

⁸Mais malia o ídolo feito a man e tamén quen o fixo! Este por fabricalo, aquel porque, sendo corruptible, foi chamado deus.

⁹Porque para Deus son por igual odiosos o impío e a súa impiedade

¹⁰e serán, en consecuencia, castigados a obra e quen a fabricou.

¹¹Polo tanto hánselles tamén de pedir contas ós ídolos dos xentís xa que, de entre as criaturas de Deus, convertéronse en obxecto de abominación, en tropezo para as almas dos homes e en trapela para os pés dos insensatos.

¹²A idea de facer ídolos foi o comezo da inmoralidade e o seu invento trouxo a corrupción da vida,

¹³pois ó principio non os había, nin han existir para sempre;

¹⁴viñeron ó mundo pola superficialidade dos homes e por esa razón estalles decretado un final súbito.

¹⁵Un pai amargado por un loito prematuro fai unha imaxe do fillo malogrado tan cedo e a quen hai pouco era un ser humano morto dálle agora honra coma a un deus, impondo ós seus subordinados misterios e iniciacións.

¹⁶Despois, co tempo, afírmase ese impío costume e vén a ser observado coma lei. Tamén por mandados dos tiranos adóranse esculturas:

¹⁷O non poder a xente honralos de presente, por habitaren lonxe, reproducindo a remota fasquía, confeccionaron unha imaxe visible do rei venerado para agasallaren deste hábil xeito ó ausente coma presente.

¹⁸A emulación do artista estimulou a difusión do culto aínda entre os que non o coñecían,

¹⁹pois desexando quizais compracer ó poderoso, forzou con artificio a copia tirándoo favorecido;

²⁰e a xente, atraída polo engado da obra, considera agora digno de culto a quen había pouco respectaba coma home.

²¹Isto todo resultou un engano para os viventes, xa que os homes, escravizándose á calamidade ou á tiranía, chegaron a impor ás pedras e ós madeiros o nome incomunicable.

²²De seguido, non lles abondou o erraren no coñecemento de Deus, senón que, mergullados na inxente loita da ignorancia, aclaman tamaños males co nome de paz.

²³Celebrando ritos infanticidas ou misterios arcanos ou as esmorgas furibundas de ritos alleos,

²⁴xa non respectan o decoro da vida e do matrimonio senón que os uns ós outros se suprimen en emboscadas ou se fan sufrir con adulterios.

²⁵Un caos de sangue e crime éncheo todo; roubo e fraude, corrupción, infidelidade, revolta e perxurio,

²⁶confusión dos bos, esquecemento dos favores, degradación das almas, inversión dos sexos, desorde nos matrimonios, adulterio e impudor.

²⁷Pois a veneración dos ídolos innomeables é orixe, causa e termo de todo mal:

²⁸porque ou se volven tolos ó se divertiren, ou profetizan en falso, ou viven na inxustiza, ou perxuran á lixeira.

²⁹O poren a fe en ídolos sen vida non recean de ser condenados por xurar en falso.

³⁰Mais por entrambos motivos vailles chegar o merecido: por pensaren mal de Deus, dándose ós ídolos, e por xuraren inxusta e falsamente desacatando a Santidade;

³¹pois non é o poder daqueles polos que xuran, senón a xustiza contra os pecadores.