Read Biblia SEPT Sabedoría 15 Bible Online

Sabedoría 15 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 15

¹Mais ti, Deus noso, es bo e fiel, de grande paciencia; e gobernas con clemencia o universo.

²Aínda que pequemos, somos teus, conscientes do teu dominio, mais non temos que pecar, sabendo que nos consideras do teu grupo.

³Pois o saber de ti é a xustiza perfecta, e o coñecer o teu poder é a raiceira da inmortalidade.

⁴Non nos extraviou a fraudulenta invención dos homes nin o esforzo estéril dos pintores, figuras recubertas de cores variadas;

⁵A súa visión empuxa a paixón dos alpabardas ata arelaren a fasquía exánime dunha imaxe morta.

⁶Namorados do mal, dignos de tales esperanzas son os que as fan, os que as arelan e os que as veneran!

⁷Un oleiro, amasando con esforzo arxila mol, modela para o noso uso diversos cacharros; mais coa mesma lama dálles forma ás olas que serven para usos nobres e para os contrarios, todo do mesmo xeito; e quen xulga do emprego que terán uns e outros é o oleiro.

⁸Despois, traballo perverso, forma da mesma arxila un deus falso que, nado hai pouco da terra, axiña volverá alí de onde o tiraron coa obriga de dar conta do empréstito da súa alma;

⁹e, non obstante, non o preocupa o ter que morrer nin que a súa vida sexa breve senón o competir con alfaiates e prateiros imitando ós fundidores e gabándose de modelar quincalla.

¹⁰A súa conciencia é borrallenta; a súa esperanza, máis vil cá terra; a súa vida vale menos cá lama,

¹¹pois non recoñeceu a Aquel que o plasmou nin a quen lle inspirou unha alma operativa e lle infundiu un espírito vital.

¹²Pola contra, coida que o noso existir é un xogo e a nosa vida unha feira onde gañar: —"Cómpre tirar proveito do que sexa —di el— "mesmo do mal".

¹³Este, mellor cós outros, sabe que peca fabricando do material de terra fráxiles olas e mais ídolos.

¹⁴E con todo, os máis insensatos, máis infelices cá alma dun neno, foron os inimigos do teu pobo, os que o tiranizaron.

¹⁵Pois tiveron por deuses a todos os ídolos das nacións que nin poden usar dos ollos para ver, nin do nariz para aspirar o aire, nin dos oídos para oíren, nin dos dedos das mans para apalparen, nin lles serven os pés para camiñar,

¹⁶pois son feitura humana e moldeounos un ser de alento emprestado: o home non pode formar un deus nin semellante a si.

¹⁷Sendo mortal, produce con mans inicuas un ser morto, el, que é de máis valer ca todo o que venera, pois el está vivo por certo, e aqueles non endexamais.

¹⁸E por riba, adoran os animais máis repugnantes, os que, en comparanza cos outros, son os peores;

¹⁹non hai nada neles que os volva atraentes —coma ás veces ocorre ó ollar para os animais— pois os tales ficaron excluídos da loanza de Deus e da súa bendición.