Read Biblia SEPT Sabedoría 2 Bible Online

Sabedoría 2 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 2

¹Pois din para si argüíndo erradamente: curta e triste é a nosa vida; non hai menciña para o esmorecer do home e de ninguén se sabe que volvese do Hades.

²Nacemos por acaso e pasado o tempo seremos coma quen non existiu, xa que o bafo do noso nariz é fume e o pensamento, faísca do latexar do noso corazón.

³Cando ela esmoreza, o corpo hase trocar en cinsa e esvaecerase o espírito coma aire livián.

⁴Co tempo esquecerase o noso nome, ninguén vai xa lembrar os nosos feitos, fuxirá a nosa vida coma rastro de brétema, disipada coma néboa perseguida das raiolas do sol e esmagada pola súa calor.

⁵O noso momento é o do fuxir da sombra e non ten retorno o noso final: pónselle o selo, e xa ninguén retorna.

⁶Veña logo! Gocemos dos bens que están á man! Gocemos do creado co rebulir de xente nova!

⁷Enchámonos de viños de marca e de perfumes, non deixemos fuxir ningunha flor da primavera!

⁸Coroémonos cos broches das roseiras antes de que murchen!

⁹Que non haxa prado alleo á nosa esmorga; deixemos, todo arredor, sinais do reloucar! Tal é a nosa parte, a nosa sorte.

¹⁰Asoballemos o pobre honrado, non perdoemos a viúva nin teñamos respecto para as canas venerables do ancián!

¹¹Que sexa a nosa forza a norma da xustiza, xa que o ser feble se estima inútil!

¹²Espreitemos o home xusto que nos dá tanto noxo e se opón ós nosos feitos, botándonos en cara as transgresións da lei, reprochándonos faltas da nosa educación.

¹³Gloríase de coñecer a Deus, noméase a si mesmo fillo do Señor.

¹⁴Converteuse en censura dos nosos criterios; soamente ollalo xa nos irrita,

¹⁵pois a súa vida difire das dos outros e os seus vieiros son estraños.

¹⁶Coida que somos falsarios e afástase dos nosos camiños coma da podremia; considera feliz o destino dos xustos e presume de ter por pai a Deus.

¹⁷Examinemos se son veraces as súas razóns, comprobemos como é o seu finar.

¹⁸Se o xusto é fillo de Deus, virá El a acorrelo e ceibarao da man dos seus inimigos.

¹⁹Poñámolo na proba da aldraxe e do tormento para constatarmos a súa mansedume e experimentarmos a súa resistencia ó mal!

²⁰Condenémolo a unha morte ignominiosa, pois, segundo el fala, terá quen o protexa!

²¹Tal pensan, mais engánanse: cégaos a súa malicia.

²²Non se decatan dos misterios de Deus nin esperan no premio da virtude nin afiúzan na recompensa das persoas sen chata.

²³Pois Deus creou ó home para a incorrupción e fíxoo imaxe do seu propio ser,

²⁴mais pola envexa do demo entrou a morte no mundo, e os seus secuaces téñena de probar.