Read Biblia SEPT Sabedoría 7 Bible Online

Sabedoría 7 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 7

¹Tamén eu son un home mortal, igual ca todos, descendente daquel primeiro moldeado de arxila. No seo da miña nai fun en carne plasmado,

²callado por dez meses no seu sangue polo seme do home e o pracer que fai compaña ó sono.

³Tamén eu, ó nacer, respirei o aire común e ó caer do mesmo xeito nesta terra coitada dei a miña voz primeira, semellante ás de todos: un berro.

⁴Fun criado entre panos e agarimos;

⁵non tivo outro principio ningún rei:

⁶para todos é igual o entrar na vida, e idéntica a saída.

⁷Roguei entón e foime dada a prudencia, supliquei e veu a min o espírito da Sabedoría.

⁸Preferina a cetros e tronos, en comparanza a ela, coidei ser nada a riqueza;

⁹non se lle asemella a alfaia de máis prezo, pois todo o ouro, ó seu lado, é unha manchea de area, e xunto a ela a prata é coma a lama.

¹⁰Ameina por riba da saúde e da beleza, escollín posuíla en troques da luz, pois o seu resplandor non ten solpor.

¹¹Con ela viñéronme xuntos todos os bens, polas súas mans, riquezas incontables.

¹²De todos gocei eu; pois é a Sabedoría a que goberna neles, se ben aínda non me decatara de que era ela a nai de todos.

¹³O que aprendín sen retranca, sen envexa, comunícoo, non gardo para min a súa riqueza,

¹⁴pois é para os homes un tesouro inesgotable, os que o posúen, únense con Deus en amizade, recomendados polo don da instrución.

¹⁵Déame Deus falar axeitadamente e formular de acordo co que se me dotou! Porque é El o guieiro da Sabedoría e quen dirixe ós sabios,

¹⁶xa que nas súas mans estamos nós e as nosas razóns, todo o noso siso e a nosa habelencia no obrar.

¹⁷Foi El en persoa concederme a ciencia exacta dos seres, o saber da estrutura do universo e da actividade dos elementos,

¹⁸o comezo, o remate e mais o medio dos tempos, o trocarse dos solsticios e o sucederse das estacións.

¹⁹Os ciclos do ano e as posicións dos astros,

²⁰A natureza dos animais e os instintos das feras, a potencia dos espíritos e os raciocinios dos homes, as variedades das plantas e as virtudes das raiceiras.

²¹Coñecín canto hai de oculto e manifesto

²²pois instruíume a artesá do universo: a Sabedoría. De feito dáse nela un espírito intelixente, santo, único, multiforme, sutil, áxil, penetrante, non contaminado, diáfano, invulnerable, amante do ben, afiado,

²³libre, benfeitor, amigo do home, estable, seguro, sen angustias, que todo o pode e todo o observa e que traspasa todos os espíritos intelectivos, puros, e os máis sutís.

²⁴Abofé, máis móbil ca todo movemento é a Sabedoría; traspasa e atravesa por onde quere en razón da súa enxebreza,

²⁵porque é o alento do poder de Deus, a emanación máis pura da gloria do Omnipotente; por iso nada inmundo entrará nela.

²⁶É o esplendor da luz eterna, espello sen chata da actividade de Deus, imaxe da súa bondade.

²⁷Sendo unha soa, todo o pode, permanecendo de seu, todo o renova, e descendendo en cada xeración nas almas boas prepara amigos de Deus e profetas,

²⁸pois Deus non ama senón a quen convive coa Sabedoría.

²⁹É, en verdade, máis belida có sol, excedendo a todas as constelacións; comparada coa luz é aínda máis clara;

³⁰pode a noite suceder á luz do día, mais contra a Sabedoría non ten poder o mal.