Read Biblia SEPT Sabedoría 8 Bible Online

Sabedoría 8 - Biblia SEPT bible

Sabedoría 8

¹Téndese poderosa de extremo a extremo, e goberna o universo como convén.

²Ela foi a quen quixen e procurei desde a miña mocidade e propúxenme tomala por esposa, namorado da súa beleza.

³Ela amosa a súa nobreza no convivir con Deus: o dono do universo en persoa amouna,

⁴pois é unha iniciada na ciencia de Deus a que fai a escolma das súas obras;

⁵e se as riquezas nesta vida son cousa de arelar, que hai máis ricaz cá Sabedoría que o realiza todo?

⁶Se é a intelixencia a que ten eficacia, quen máis artífice de todos os seres ca ela?

⁷Se hai quen ame a xustiza, froitos do seu obrar son as virtudes: ela ensina a temperanza e a prudencia, e equidade e a fortaleza; non hai na vida humana cousa máis útil ca elas.

⁸E se alguén arela unha experiencia múltiple, ela coñece o pasado e entrevé o futuro, domina os xiros da linguaxe e as solucións dos enigmas, prevé os signos e os prodixios e os remates das épocas e dos tempos.

⁹Decidín, polo tanto, facela compañeira da miña vida, consciente de que sería a miña conselleira na ledicia e consolo nas coitas e tristuras.

¹⁰Por mor dela acadarei boa sona entre as xentes, e, aínda novo, honraranme os anciáns;

¹¹ó preitear teranme por asisado, sendo admirado diante dos poderosos;

¹²se calo, poranse á espreita; se comezo a falar, atenderán; se me alongo en razóns, levarán a man á boca.

¹³Grazas a ela conseguirei a inmortalidade deixando eterna lembranza nos vindeiros.

¹⁴Gobernarei pobos, someteránseme nacións.

¹⁵Tiranos terribles tremerán ó oíren falar de min; co pobo serei piadoso e na loita, baril.

¹⁶Cando volva para a casa, acougarei a seu carón pois o tratar con ela non é cousa de amargura, nin dá mágoas a súa convivencia, senón que trae o gozo e a ledicia.

¹⁷Cavilando para min mesmo deste xeito e matinando no meu interior no feito de que a inmortalidade ten parentesco coa Sabedoría

¹⁸e que a súa amizade é un pracer honesto, e o traballo das súas mans, riqueza inesgotable, e a constante asiduidade do seu trato, prudencia, e que no participar das súas razóns se atopa a boa sona, andei eu ás voltas procurando como facela miña.

¹⁹Era eu, daquela, rapaz de bo natural e caérame en sorte unha alma boa;

²⁰ou ben, sendo xa bo, entrei nun corpo sen chata.

²¹Consciente, non obstante, de non a poder acadar se Deus non ma concedese, —e xa era sinal de prudencia o saber de quen era esta graza— volvinme cara a Deus e rogueille dicíndolle de todo corazón: