Read Biblia SEPT Eclesiástico 14 Bible Online

Eclesiástico 14 - Biblia SEPT bible

Eclesiástico 14

¹Benia o home a quen non dá mágoa o que poida ter falado e non xeme baixo o xuízo da súa conciencia.

²Benia o home a quen non lle faltan azos nin o abandona a esperanza.

³Ao mesquiño non lle convén a riqueza nin ó cobizoso o ouro;

⁴quen o nega para si, apaña para outro; dos seus bens gozará un estraño.

⁵Quen para si mesmo é duro, para quen será bo?, se nin sequera el goza dos seus bens.

⁶Ninguén hai máis ruín có ruín consigo mesmo, leva consigo a paga da súa maldade.

⁷Se fai un favor é sen se decatar e ó cabo amosa a súa mesquindade.

⁸Mal home é o cobizoso que volve a cara e despreza as vidas doutros.

⁹Para o ollo do avarento a súa parte sempre é pequena, mais en tanto rouba a do veciño, perde a súa.

¹⁰O ollo do envexoso cobiza o pan, en tanto, a súa mesa fica baleira.

¹¹Meu fillo, se tes con que, aprovéitao; se tes con que, trátate ben.

¹²Lembra que no Xeol non hai gozo e que a morte non tarda e que o momento fixado para ir á cova non cho dixeron.

¹³Antes de morreres trata ben ó amigo e ofrécelle de acordo co que teñas.

¹⁴Non te prives da felicidade presente nin deixes fuxir o anaco dunha arela lexítima.

¹⁵Non vas deixar a outro a túa facenda e o froito dos teus traballos ós que fan as partillas?

¹⁶Dálle a teu irmán e queda ti mesmo satisfeito pois en van procurarás praceres no Xeol.

¹⁷Toda carne se vai estragando coma un vestido pois o decreto perenne é: "Tes de morrer".

¹⁸Como agroman as follas nunha árbore vizosa, e mentres unha murcha outra abrocha, do mesmo xeito as xeracións de carne e sangue: cando unha acaba, nace outra.

¹⁹Así perecen todas as súas accións, e as obras das súas mans seguirán despois del.

²⁰Feliz o home que cavila na Sabedoría e se considera da intelixencia,

²¹que pon a atención nos seus camiños e medita nos seus vieiros,

²²o que sae tras ela para axexala e observa as súas cancelas;

²³olla polas súas fiestras, escoita nas súas portas,

²⁴pon campo arredor do seu casal e crava as estacas no seu muro;

²⁵estende a súa tenda a carón dela, abofé, deu con boa morada.

²⁶Pousa o niño na súa fraga, acouga nas súas pólas;

²⁷repara da calor á súa sombra e habita nos seus refuxios.