Read Biblia SEPT Eclesiástico 29 Bible Online

Eclesiástico 29 - Biblia SEPT bible

Eclesiástico 29

¹Fai unha caridade quen empresta ó próximo, quen bota unha man garda os mandamentos.

²Empresta ó teu próximo cando o precise e pola túa banda devólvelle no prazo acordado.

³Cumpre coa palabra, sélle honrado e en todo momento atoparás o necesario,

⁴porque moitos pensan que un empréstito é unha ganga e enchen de preocupacións a quen os axudou.

⁵Ata conseguilo, todo é bicarlle as mans e abaixar a voz diante das riqueza do próximo; ó tempo de devolver, todo é aprazar, responder con mal humor e botar a culpa á situación.

⁶Se ten con que, coma moito recobrarase a metade e xa sería un milagre; se non ten, defráudalle os bens e gaña por riba un inimigo que retrucará con maldicións e insultos e en vez de honra pagaralle con aldraxes.

⁷De xeito que moitos, non por mala vontade, néganse, pois teñen medo de seren desposuídos sen razón.

⁸Ti, non obstante, acorre ó pobre e non lle demores a túa esmola.

⁹En razón do mandamento, acolle ó mendigo, e segundo a súa necesidade non o despidas baleiro.

¹⁰Gasta o teu diñeiro por un irmán ou un amigo e non se che perda enferruxado baixo a lousa.

¹¹Coloca o teu capital segundo os mandados do Altísimo e producirache máis có ouro;

¹²nas túas arcas garda con chave a esmola e librarate de todo mal;

¹³máis do que un rexo escudo e unha pesada lanza loitará ó teu favor contra o teu inimigo.

¹⁴Un home de ben dá fianza polo seu próximo e só quen perde a vergonza retíraa.

¹⁵Non esquezas o favor de quen te afianzou pois puxo a súa persoa ó teu favor.

¹⁶O pecador non ten en conta a bondade do fiador,

¹⁷e o de natural ingrato esquece a quen o salvou.

¹⁸A fianza perdeu a moitos que medraban, abaneounos coma a onda do mar; fixo emigrantes de homes poderosos que andaron errantes por nacións alleas.

¹⁹O pecador trabúcase por culpa da fianza: ó procurar proveito vai dar nun proceso.

²⁰Axuda ó próximo segundo os teus medios mais gárdate de caeres ti tamén.

²¹O necesario para vivir é auga, pan, vestido e unha casa para encubrir a nudez.

²²Máis conta ten vivir pobre baixo teito de táboas ca banquete espléndido en casa allea.

²³Pouco ou moito que teñas, vive contento, non terás que escoitar coma insulto: "forasteiro".

²⁴Vida dura a de andar de casa en casa, onde sexas forasteiro non poderás abrir a boca;

²⁵darás comida e bebida e non cho agradecerán e aínda por riba terás que escoitar verbas acedas:

²⁶—"ven acó, forasteiro, arranxa a táboa, dáme a xantar do que teñas a man";

²⁷—"lisca, forasteiro, que hai xente importante: chegou o meu irmán, cómpreme a casa".

²⁸Para un home asisado é cousa ben dura ser burlado de "forasteiro" e aldraxado de "debedor".