Read Biblia SEPT Eclesiástico 38 Bible Online

Eclesiástico 38 - Biblia SEPT bible

Eclesiástico 38

¹Respecta ó médico pois é necesario, a el tamén o creou Deus.

²De Deus recibiu o médico a habilidade, e do rei os agasallos.

³A ciencia do médico faille erguer a cabeza e relacionarse cos príncipes.

⁴Deus fai que a terra produza as menciñas e o home asisado non as desbota.

⁵Non foi adozada a auga cun madeiro para que todos descubrisen a súa virtude?

⁶Do mesmo xeito deulle ó home intelixencia para se gloriar no seu poder.

⁷Con tales medicinas o médico mata a dor e o boticario prepara as súas mesturas,

⁸de xeito que a creación de Deus non desapareza nin a habelencia dos fillos de Adam.

⁹Filliño, cando esteas enfermo non te deixes ir, rógalle a Deus e El hate sandar;

¹⁰fuxe do mal e da parcialidade, purifica o corazón de toda culpa,

¹¹ofrenda incenso e a oblación memorial e sacrificios de unto segundo os teus medios,

¹²mais bota man por igual do médico e que non se afaste, pois tamén el é preciso.

¹³Hai momentos en que o éxito está da súa man

¹⁴xa que tamén el prega a Deus para que lle conceda atinar coa diagnose e aplicar o tratamento que cure.

¹⁵Peca contra o seu creador quen fai resistencia diante do médico.

¹⁶Filliño, derrama bágoas por un defunto; amosa a túa mágoa e fai o pranto, sotérrao despois segundo o uso que lle corresponda e non o esquezas tralo pasamento.

¹⁷Chora tristeiro, salaia por el, pon o loito que convén por el un día ou dous para evitar lerias; despois consólate da coita

¹⁸pois, como coa mágoa xorde a desgraza, tamén coa tristura medra a dor.

¹⁹Despois do pasamento cómpre deixar a coita, o ánimo maldí unha vida mísera.

²⁰Non volvas para el o teu maxín, refuga o seu recordo e lembra a fin;

²¹non penses máis nel pois non ten esperanza, para el non vai valer e a ti faiche mal.

²²Pensa na súa sorte que é tamén a túa: "Onte a min, hoxe a ti".

²³Cando o morto repousa, repouse a súa memoria, consólate ti tamén, unha vez que partiu a súa alma.

²⁴A aplicación do escriba acrecenta o seu saber; o libre de ocupación farase sabio.

²⁵Como vai chegar a sabio quen aferra a aguillada ou quen dá aires de brandir a lanza, o que guía os bois repetindo unha cántiga e non fai máis que falar dos xatos?

²⁶Ese afánase en ter gobernado o cortello, pon todo o intento en facer sucos.

²⁷O mesmo se diga de calquera artesán ou obreiro que non acouga noite e día: os que gravan as figuras dos selos e poñen a súa teima en variar os relevos; aplican a atención á reprodución do debuxo e as súas vixilias a rematar a obra.

²⁸Outro tanto o ferreiro, asentado a carón da xunca, obrando a conciencia trebellos de ferro; a labarada sécalle as carnes mentres se atafega á calor da forxa; o son do martelo abóuxalle os oídos, ten os ollos fixos no modelo do aparello, ocúpase en rematar a obra e consome as súas vixilias en deixar todo ben acabado.

²⁹Tal acontece co oleiro, sentado ó seu traballo, xirando cos pés a roda, sempre a cismar no seu oficio, pois da produción depende o seu labor.

³⁰Co brazo dálle forma á arxila amolecéndolle a dureza coa axuda dos pés; preocúpase por deixar ben vernizado e todo o seu afán é deixar limpo o forno.

³¹Estes todos poñen confianza nas súas mans e cadaquén entende do seu oficio,

³²sen eles non é habitable unha cidade, ninguén podería morar nin viaxar.

³³Mais non van á procura deles para o consello do pobo, nin teñen asento de mérito na asemblea; non asentan na sede do xuíz, non cavilan sobre a lei e o dereito, non amosan unha cultura penetrante e de sentencias sutís non entenden;

³⁴empréganse só en tarefas profanas e a súa teima esgótase no exercicio do seu mester.