Read Biblia SEPT Eclesiástico 40 Bible Online

Eclesiástico 40 - Biblia SEPT bible

Eclesiástico 40

¹Deus distribuíu unha grande angueira e un pesado xugo ós fillos de Adam, desde o día no que saen do ventre materno ata o día no que volvan para a nai de todo vivente:

²matinacións, tremor de corazón, ansiedade polo futuro, día da morte.

³Desde o que asenta no elevado trono ata o que se deita sobre po e cinsa,

⁴desde o que cingue tiara e diadema ata o que se acubilla no seu mantelo de pelexo: soamente celos, degoiros e angustia, terror á morte, xenreira e liortas.

⁵E cando procura repousar no leito o sono nocturno túrballe o ánimo;

⁶Acouga un momento, repousa un instante, e xa o alporizan os pesadelos; abafado polas imaxes internas séntese coma o fuxido correndo diante do perseguidor;

⁷cando está para ceibarse, esperta e decátase de que non tiña motivo o medo.

⁸Deste xeito ocórrelle a todo vivente sexa home ou besta, e sete veces peor ós pecadores:

⁹peste e sangue, febre e seca, desfeita e destrución, fame e morte.

¹⁰En contra do malvado foi creado o mal, por culpa súa non faltará a ruína.

¹¹Canto procede da terra volta para a terra, canto provén do alto torna ó alto.

¹²Todo regalo inxusto desaparecerá mais a lealdade permanece para sempre;

¹³facenda mal adquirida é coma a crecida constante, coma regato cheo co arroiar da treboada;

¹⁴co seu xurdir fai roldar os penedos e nun momento esmorece para sempre.

¹⁵O gromo da violencia non abrocha pois é raiceira cativa sobre cumio de rocha,

¹⁶é coma os caneiros á beira do regato que secan antes de calquera verdura,

¹⁷mentres que a lealdade non se conmove endexamais e a esmola perdura sempre.

¹⁸Doce é a vida coma o viño forte; mellor cós dous é atopar un tesouro.

¹⁹Fillos e cidades fundadas perpetúan a sona; mellor cós dous é atopar Sabedoría; ceba de gando e plantacións fan célebre a un home, pero máis cás dúas, unha muller sen chata.

²⁰Viño e licor aledan o corazón, mellor cós dous é un amor agarimoso.

²¹Frauta e arpa embelecen o canto, mellor cás dúas é unha voz ben temperada.

²²Beleza e xeito engadan os ollos, mellor cós dous é o verdear da campía.

²³Amigo e compañeiro chegan no intre xusto, mellor ca eles dous, a muller asisada.

²⁴Irmán e salvador chegan no tempo da angustia, máis ca eles dous salva a esmola.

²⁵Ouro e prata afincan ben os pés: mellor cós dous é un bo consello.

²⁶Riqueza e poderío exaltan o espírito, mellor cós dous é o temor de Deus. Co temor do Señor non hai falta de nada, e téndoo non cómpre máis apoio.

²⁷O temor de Deus é coma un Edén de felicidade e o seu dosel está todo cheo de gloria.

²⁸Filliño, non leves unha vida de mendigo, máis conta ten morrer que andar a pedir,

²⁹quen ten que estar a ollar para a mesa allea leva unha vida que non é vida; pois un fica lixado cun xantar semellante, a un home sabio revolveríalle o estómago.

³⁰A un home sen dignidade sábelle ben o mendigado mais no interior quéimao coma o lume.