Read Biblia SEPT Eclesiástico 50 Bible Online

Eclesiástico 50 - Biblia SEPT bible

Eclesiástico 50

¹Simeón, fillo de Onías o sacerdote, foi grande: na súa xeración reparouse o templo e nos seus días reforzouse o santuario;

²tamén no seu tempo se construíu o muro coas torres reforzados coma un pazo real;

³na súa época cavouse o estanque, unha poza capaz coma o mar.

⁴Protexeu ó seu pobo contra a bandidaxe e fortificou a capital contra o inimigo.

⁵Que maxestosa a súa aparición na tenda, ó saír do pavillón!

⁶Era coma o luceiro por entre as nubes, coma a lúa chea nos días de festa,

⁷coma o sol refulxente sobre o pazo real, coma o arco da vella aparecendo no nubeiro,

⁸como a flor na póla pola festa da primavera, coma o lirio á beira das correntes, coma o abrochar do Líbano polo verán,

⁹como a luminaria do incenso sobre a ofrenda, coma vaso de ouro macizo engastado con pedras preciosas,

¹⁰coma vizosa oliveira ateigada de olivas, coma acivro de mestas gallas,

¹¹cando vestía a roupa de gala e se puña as vestimentas magníficas, cando subía ó glorioso altar e ornaba o recinto do santuario,

¹²cando recibía da man dos irmáns as porcións, de pé, a carón do feixe da leña, arredor del a coroa dos seus fillos, semellantes ós gromos dos cedros do Líbano, e cando —coma salgueiros dos regatos— o cinguían

¹³todos os fillos de Aharón na súa gloria, tendo nas mans as ofrendas do Señor perante toda a asemblea de Israel.

¹⁴O rematar o servizo do altar e dispor os sacrificios do Altísimo

¹⁵tendía a man ó cáliz e libaba o zume da uva esparexéndoo ó pé do altar coma recendente aroma para o Altísimo;

¹⁶entón aclamaban os fillos de Aharón, os sacerdotes, coas súas trompetas metálicas, resoaban e facían oír un clamor potente para anunciar a presenza do Altísimo.

¹⁷Toda a xente por xunto dábase présa a se botar rostro en terra prostrándose diante do Altísimo na face do Santo de Israel,

¹⁸mentres o coro entoaba, espallándose o canto pola multitude.

¹⁹Alegrábanse todas as xentes do país pregando diante do Misericordioso ata que remataba o sacrificio do altar dándolle o culto debido.

²⁰Entón baixaba el, erguía os brazos sobre toda a asemblea de Israel coa bendición do Señor nos beizos, e gloriábase do nome do Señor.

²¹Nese intre volvían eles a se prostrar para recibir del a bendición.

²²Bendicide, logo, ó Señor, Deus de Israel, que fai marabillas na terra, que engrandece ó home desde o seo e fórmao segundo a súa bondade.

²³Que El vos dea a Sabedoría do corazón e haxa paz entre vós.

²⁴Que sosteña o seu favor a Simeón e lle manteña o pacto de Pinhás; que non llo retire a el nin ós seus descendentes namentres dure o ceo.

²⁵Hai dúas nacións que aborrezo e unha terceira que nin pobo é:

²⁶os habitantes de Seir e Filistea e o pobo de tolos que mora en Xequem.

²⁷Instrucción prudente e proverbios rimados de Iexúa, fillo de Elazar, fillo de Sírah, difundidos segundo a súa mente os cavilaba e esparexidos con intelixencia.

²⁸Benia quen neles matine; quen a eles se aplique farase sabio,

²⁹o que os practique sempre terá éxito pois o temor do Señor é a vida.