Read Biblia SEPT Levítico 7 Bible Online

Levítico 7 - Biblia SEPT bible

Levítico 7

¹Este é o regulamento do sacrificio de reparación polo delito. É unha cousa sacrosanta.

²No mesmo lugar no que se sacrifica a vítima do holocausto, terá que ser sacrificada a vítima polo delito, e o seu sangue será vertido arredor enriba do altar.

³Despois ofrecerase toda a súa graxa, o rabo, o unto que envolve as entrañas,

⁴os dous riles e a graxa que os rodea, ademais da que hai nas illargas, o unto e a graxa que envurulla o fígado e os riles.

⁵O sacerdote queimará todo iso no altar. É un holocausto para o Señor, un sacrificio de reparación polo delito.

⁶Poderana comer soamente os varóns, sacerdotes, no lugar sagrado. É unha cousa sacrosanta.

⁷A mesma lei para o sacrificio de expiación será para o da reparación. A vítima pertencerá ó sacerdote que fai a expiación.

⁸O coiro da vítima será soamente para o sacerdote que ofrece o holocausto.

⁹Calquera oblación asada no forno, fritida na tixola ou cocida na tarteira será só para o sacerdote oferente.

¹⁰Toda ofrenda mesturada con aceite ou seca será para todos os fillos de Aharón: para cada un ou para toda a súa comunidade.

¹¹Este é o regulamento do sacrificio de comuñón, que se lle ofrece ó Señor.

¹²Quen queira presentar unha oblación para dar grazas, ademais da vítima da ofrenda, ofrecerá bolos sen fermento adobados con aceite e bolas sen fermento sazonadas con aceite e tortas de flor de fariña mesturada con aceite.

¹³A máis da súa oblación presentará bolos de pan con fermento e a maiores a vítima para o sacrificio de acción de grazas.

¹⁴Unha porción de cada un de todos os sacrificios ofrecidos ó Señor será para o sacerdote, quen asperxeu con sangue da vítima de comuñón.

¹⁵A carne da vítima do sacrificio de comuñón terá que ser comida no mesmo día, non se deixará nada dela para o día seguinte.

¹⁶Se a vítima se ofrece para cumprir un voto ou unha promesa voluntaria, comerase no mesmo día en que se sacrifica, pero o sobrante poderase comer no día seguinte.

¹⁷O resto da carne da vítima queimarase no lume ó terceiro día.

¹⁸Se alguén quixese comer carne da vítima do sacrificio de comuñón no terceiro día, non lle será aceptable a súa oblación, non se terá por válida: será rexeitada e quen coma dela cargará coa súa culpa.

¹⁹Se algunha parte desta carne tocou algo impuro, non se poderá comer, terá que ser queimada no lume; pero a outra carne poderá comela o que estea puro.

²⁰Calquera que coma carne do sacrificio de comuñón sendo culpable dalgunha impureza, será exterminado do medio do seu pobo.

²¹Quen toque algo impuro, ben de home, ben de animal, ben dalgún outro obxecto impuro, e coma da carne do sacrificio de comuñón ofrecido ó Señor, será exterminado do medio do seu pobo".

²²O Señor díxolle a Moisés:

²³—"Fálalles ós fillos de Israel e dilles: Ninguén comerá nada da graxa do boi, nin da ovella nin da cabra.

²⁴A graxa dun animal morto ou esnaquizado por fera poderase empregar para calquera uso, pero en ningún caso se comerá.

²⁵Calquera que coma da graxa das vítimas que se poden ofrecer en holocausto ó Señor, será exterminado do medio do seu pobo.

²⁶Onde queira que residades, endexamais comeredes sangue nin de cuadrúpedes, nin de aves.

²⁷Calquera que coma dalgunha caste de sangue, será exterminado do medio do seu pobo".

²⁸Díxolle o Señor a Moisés:

²⁹"Fálalles ós fillos de Israel e dilles: O que ofreza un sacrificio de comuñón ó Señor, presentará unha parte da vítima,

³⁰levando nas propias mans o que ten que ser queimado á honra do Señor: a graxa e o peito. O peito para abalalo diante do Señor.

³¹O sacerdote queimará no altar a graxa. O peito será para Aharón e seus fillos.

³²Como tributo, darédeslle ó sacerdote a perna dereita dos vosos sacrificios de comuñón.

³³O pernil dereito de diante perténcelle ó sacerdote que ofrece o sangue e a graxa do sacrificio de comuñón.

³⁴Porque o peito abalado ritualmente e o pernil dereito, que eu reservo dos sacrificios de comuñón dos fillos de Israel, dóullelos ó sacerdote Aharón e a seus fillos como dereito perpetuo, obrigatorio para os fillos de Israel.

³⁵Esa é a parte dos sacrificios queimados para o Señor, que lles corresponde a Aharón e a seus fillos, desde o día en que foron consagrados sacerdotes para o Señor.

³⁶Isto é o que mandou o Señor que lles dean os fillos de Israel ós sacerdotes no día da súa consagración, dereito perpetuo para todas as xeracións.

³⁷Este é o regulamento do holocausto, da oblación, do sacrificio de expiación, da consagración e do sacrificio de comuñón,

³⁸que lle mandou o Señor a Moisés no monte Sinaí, no día en que lles ordenou ós fillos de Israel que presentasen as súas ofrendas ó Señor no deserto do Sinaí".