Read Biblia SEPT Xeremías 15 Bible Online

Xeremías 15 - Biblia SEPT bible

Xeremías 15

¹Díxome o Señor: Aínda que Moisés e Samuel intercedesen ante min, eu non estaría por este pobo. Bótaos fóra da miña presenza, que se vaian.

²E se che preguntan: "A onde imos?", dilles: Así fala o Señor: o que está destinado á morte irá á morte, o que está destinado á espada, irá á espada, o que está destinado á fame, irá á fame; o que está destinado á catividade, irá á catividade.

³Póñolles de verdugos para eles catro tipos de castigo —é o Señor quen fala—: A espada para matar, os cans para arrastrar polo chan, os paxaros do ceo e os animais de debaixo da terra para devorar e destruír.

⁴Heinos converter en algo que faga estremecer todos os reinos da terra, por causa de Menaxés, fillo de Ezequías, rei de Xudá, polo que el fixo en Xerusalén.

⁵Olla, Xerusalén, quen vai ter compaixón de ti? Quen te consolará? Quen fará unha viaxe para preguntarche como vas?

⁶Ti refugáchesme a min —é o Señor quen fala—, recuaches para atrás; e eu estendín a miña man contra ti para destruírte, estaba canso de ter compaixón.

⁷Erguinos coma o trigo coa forquita da limpa, nas portas da capital; deixei sen fillos e destruín o meu pobo, pois do seu comportamento non se arrepentían.

⁸Multipliquei as súas viúvas máis cá area do mar, fixen vir sobre eles a débeda de súa nai, o soldado que destrúe ó mediodía. Fixen caer de repente sobre elas a súa débeda, o pavor e mais o terror.

⁹Desfaleceu a que podía parir sete veces, expirou a súa vida; púxose o sol para os seus días, morreu de vergonza e confusión. E o resto deles heino entregar á espada, na presenza dos seus inimigos —é o Señor quen fala—.

¹⁰Ai de min, miña nai tróuxome ó mundo para ser home de preitos, home de litixios contra todo o país! Nin prestei nin me prestaron, pero todos eles me maldín.

¹¹Pois falan: "Señor, eu sírvote fielmente, eu non te ofendo!: a calamidade encherá de terror o inimigo, invadirao a angustia".

¹²Pero acaso vai quebrar o ferro, o ferro que vén do norte, ou o bronce?

¹³As túas posesións e mais os teus tesouros dounos ó saqueo, dounos de balde, por culpa de todos os teus pecados en todas as túas montañas.

¹⁴Eu fareite pasar ó poder dos teus inimigos, a un país que ti non coñeces, pois o lume inflamou a miña ira, pola vosa causa segue ardendo.

¹⁵Ti ben o sabes: Señor, lémbrate de min e faime xustiza, víngame dos que me perseguen. Revístete da túa paciencia, cólleme coma cousa túa, sabe que eu por ti aguanto inxurias.

¹⁶Cando había palabras túas, eu devorábaas, as túas palabras eran para min unha alegría, e a ledicia do meu corazón; olla que Ti mesmo invocaches o teu Nome sobre min, Señor Deus dos Exércitos.

¹⁷Eu non me sentei na xuntanza dos que o pasan ben nin me alegrei, senón que, pola presenza do teu poder, sentei senlleiro, pois enchérasme da túa ira.

¹⁸Por que se volve crónica a miña dor? E por que a miña dolorosa ferida se resiste a curar? A ferida si que se volveu para min coma un regueiro enganoso, coma a auga que non é segura.

¹⁹Por isto así fala o Señor: —Se volves, eu fareite volver a min, estarás comigo na miña presenza; se apartas o que é correcto do que é baixo, ti serás a miña boca. Que volvan eles a ti, pero ti non volvas a eles.

²⁰Eu constitúote a ti en muralla de bronce indestrutible para este pobo: loitarán contra ti pero non te poderán. Eu estou contigo para salvarte e librarte —é o Señor quen fala—.

²¹Heite librar das mans dos malvados, heite rescatar do puño dos opresores.