Read Biblia SEPT Xeremías 5 Bible Online

Xeremías 5 - Biblia SEPT bible

Xeremías 5

¹Percorrede as rúas de Xerusalén, ollade ben e fixádevos, esculcade as súas prazas por se atopades a alguén, por se hai quen faga o que é xusto, quen busque a verdade, así eu perdoarei a cidade.

²Se din: "Vive o Señor!", é para xuraren en falso.

³Acaso non é a verdade o que enxergan os teus ollos, Señor? Batícheslles e non lles doeu, esnaquizáchelos e non aprenderon a lección; puxeron caras máis duras cá pedra, refugaron converterse.

⁴E eu pensaba para min: que ignorantes, que loucos, non coñecen o camiño do Señor, o precepto do seu Deus.

⁵Irei eu mesmo onda os grandes e falareilles, pois eles coñecen o camiño do Señor, o precepto do seu Deus. —Velaí, todos a unha partiron o xugo, fenderon os cancís,

⁶por iso feriraos o león que sae da selva, devoraraos o lobo que sae da carpaceira, unha pantera está á espreita das súas cidades, esnaquizará a todos os que saian delas, porque multiplicaron os seus pecados e as súas apostasías.

⁷Como che podo perdoar isto, se os teus fillos me seguen abandonando e xuran polos que non son deuses? Como os podo fartar se seguen facendo adulterio e indo en manada á casa da prostituta?

⁸Son cabalos cebados e en celo, cada un rincha trala muller do veciño.

⁹Acaso de todo isto non vos vou pedir contas? —é o Señor quen fala—. Acaso non me vou vingar eu mesmo dun pobo coma este?

¹⁰Subide ás súas viñas e destruídeas; facede a desfeita máis completa, facédelle desaparecer as vides, pois xa non lle pertencen ó Señor.

¹¹Si, fóronme infieis a casa de Israel e a casa de Xudá —é o Señor quen fala—;

¹²renegaron do Señor, e dixeron: "El non é ninguén, por iso non nos pode vir ningunha calamidade, non sentiremos a espada nin a fame.

¹³Os seus profetas son vento, a súa palabra non está neles". Pero todo iso lles pasará.

¹⁴Por isto, así fala o Señor, Deus dos exércitos: —Xa que vós dixestes estas cousas, vede que converterei en lume as palabras que eu poño na túa boca: consumirás este pobo coma un montón de leña.

¹⁵Ollade que eu estou traendo contra vós, un pobo remoto, casa de Israel —é o Señor quen fala—: é un pobo imperecedoiro, un pobo que vén de moi antigo, un pobo ó que non lle coñeces a fala, nin comprendes o que di;

¹⁶As súas alxabas son coma sepulturas abertas, a súa destrución é a dos heroes.

¹⁷Comerán as túas colleitas e o teu pan, devorarán os teus fillos e as túas fillas, comerán as túas ovellas e as túas vacas, comerán as túas viñas e as túas figueiras, arrasarán coa espada as túas cidades inexpugnables, nas que ti pos tanta confianza.

¹⁸Velaquí o que ben alto vos di o Señor: —Naqueles días eu provocarei entre vós a destrución.

¹⁹E se preguntan: —Por que o Señor, noso Deus, nos inflixiu todos estes males? Ti responderaslles: —O mesmo que vós me abandonastes a min, para servirdes deuses alleos no voso país, así tamén serviredes vós os estranxeiros nun país que non é o voso.

²⁰Comunicádelle isto á casa de Xacob, proclamádello a Xudá, dicindo:

²¹Escoitade isto, pobo louco e sen xuízo: teñen ollos e non ven, teñen oídos e non escoitan.

²²A min non me tedes respecto? —é o Señor quen fala—. Non tremedes ante a miña presenza? Eu son o que puxen a area de lindeiro para o mar: marxe eterna que el non traspasa; enfurécense as súas ondas, pero non son capaces, revólvense, pero non traspasan a marxe.

²³Este pobo ten un corazón duro e aparvado, apartouse e marcha para lonxe.

²⁴Nin sequera pensa no seu corazón: "Respectemos o Señor, o noso Deus, ollade que nos está instruíndo, ó darnos a chuvia de cedo e a chuvia de tarde ó seu tempo, ó manter para nós as semanas xustas para a seitura".

²⁵As vosas iniquidades impedirán estas cousas, os vosos pecados apartarán a chuvia de vós.

²⁶Velaquí que no meu pobo hai malvados; están, coma cazadores, alerta contra o teu remedio, levantan firme a ruína, cazan homes.

²⁷Como un cesto cheo de paxaros así están as súas casas cheas de roubos;

²⁸Así medran, fanse ricos, crecen gordos e lustrosos. A berros proclaman a sentencia inxusta, non xulgan conforme o dereito; o xuízo do orfo endexamais non ten éxito, nin sentencian o dereito dos pobres.

²⁹Destas cousas non vou pedir contas? —é o Señor quen fala—; dun pobo coma este non me vingarei eu mesmo?

³⁰Cousas horribles e vergonzosas pasan no país:

³¹os profetas profetizan con mentira, os sacerdotes asoballan ó levantaren as súas mans, e o meu pobo está contento vivindo deste xeito. Que fará cando chegue o desenlace?