Read Biblia SEPT Ezequiel 24 Bible Online

Ezequiel 24 - Biblia SEPT bible

Ezequiel 24

¹O ano nove do mes décimo, o dez deste mes, veume a palabra do Señor nestes termos:

²Fillo de Adam, escribe ti mesmo a data de hoxe, a data deste preciso día. Neste preciso día o rei de Babilonia atacou Xerusalén.

³Proponlle á Casa Rebelde unha parábola, dicíndolles: Así fala o meu Señor, Iavé: Pon, pon no fogón unha ola, e bótalle dentro auga;

⁴bota nela os anacos de carne, todas as talladas mellores, pernil e solombo. Énchea dos mellores ósos.

⁵Colle o mellor do rabaño. Que un feixe de ósos debaixo dela fagan ferver o seu cocido! Que cozan os ósos que ten dentro!

⁶Por isto, así fala o meu Señor, Iavé: —Ai da cidade lixada de sangue! Ai da ola emporcallada e enferruxada, da que non sae a ferruxe! Que a baleiren tallada a tallada, pois non houbo sorte con ela!

⁷O seu sangue está no medio dela; púxoo sobre un penedo pelado, non o verteu na terra, para que o po o tape.

⁸Para aumentar o meu noxo para tomar a miña vinganza, deixeina poñer o seu sangue sobre un penedo pelado, para que non se cubra.

⁹Por isto así fala o meu Señor, Iavé: —Ai da cidade lixada de sangue! Eu mesmo farei máis grande a rima de leña, aumentarei a leña,

¹⁰prenderei o lume e farei que se consuma a carne, botareille graxas recendentes e queimaranse os ósos.

¹¹Logo poñerei a ola baleira sobre as brasas para que o seu bronce se requeime e se poña relucente; e derreterase a porcallada que ten dentro, consumiráselle a súa ferruxe.

¹²Aínda que multiplicase os meus traballos, non lle sairía a súa moita ferruxe, nin con lume sairía a ferruxe.

¹³Na túa impureza hai lascivia; por máis que te limpei, ti non quedaches limpa da túa impureza, e non volverás estar limpa ata que esgote contra ti a miña ira.

¹⁴Eu, o Señor, dixen: Chega a miña ira, e fareino, non o descoidarei, non me apiadarei, nin me compadecerei; serás xulgada conforme o teu comportamento e conforme as túas accións —é o meu Señor, Iavé, quen fala—.

¹⁵Veume a palabra do Señor nestes termos:

¹⁶—Fillo de Adam, velaí, vouche arrebatar de repente a alegría dos teus ollos. Non fagas dó nin chores e que non che veñan as bágoas.

¹⁷Quéixate en silencio pola túa morta, non fagas dó; cingue o teu turbante e calza nos pés as túas sandalias; non cubras a barba nin comas pan doutros homes.

¹⁸Pola mañá faleille ó pobo, e polo serán morreu a miña muller e á mañá seguinte fixen tal como se me mandou.

¹⁹Entón díxome a xente: —Acaso non nos vas mostrar que queren dicir estas cousas? Que é o que estás facendo?

²⁰Logo, díxenlles: —Veume a palabra do Señor nestes termos:

²¹Dille á Casa de Israel: isto di o meu Señor, Iavé: —Sabede que eu vou profanar o meu santuario, o orgullo da vosa cidadela, a alegría dos vosos ollos, e instrumento de expiación polas vosas vidas. Os fillos e as fillas que deixastes caerán pola espada.

²²Entón faredes tal como eu fixen: Non taparedes a barba nin comeredes pan doutros homes.

²³Seguiredes cos turbantes nas vosas cabezas e coas sandalias nos vosos pés; non faredes dó nin choraredes, consumirédesvos por culpa das vosas iniquidades, e lamentarédesvos cada un polo seu irmán.

²⁴E cando isto veña, Ezequiel serviravos de sinal admirable: faredes todo tal coma el fixo e recoñeceredes que eu son o Señor, Iavé.

²⁵E ti, fillo de Adam, o día que eu lles arrebate a súa fortaleza, a alegría da súa gloria, a ledicia dos seus ollos, e o rexurdir das súas vidas, os seus fillos e as súas fillas,

²⁶o día aquel irá onda ti o que puido fuxir, para traer a noticia ós teus oídos.

²⁷E o día aquel a túa lingua soltarase e falarás co fuxitivo; non volverás estar mudo, senón que serás para eles un sinal admirable. Recoñecerán que eu son o Señor.