Read Biblia SEPT Ezequiel 33 Bible Online

Ezequiel 33 - Biblia SEPT bible

Ezequiel 33

¹Veume a palabra do Señor nestes termos:

²Fillo de Adam, fálalles ós fillos do teu pobo e dilles: Se eu traio contra unha cidade un exército, a poboación da cidade colle a un dos seus e pono ó seu servizo coma vixía;

³e el, ó ver que vén o exército contra a cidade, toca o corno e avisa á poboación.

⁴Se alguén oe o toque do corno e non fai caso nin avisa, cando chegue o exército e o colla será responsable da propia vida.

⁵Oíu o toque do corno e non colleu o aviso, é responsable do seu propio sangue. Quen colle o aviso salva a propia vida.

⁶Pero se o vixía ve que vén o exército e non toca o corno, e a poboación non está avisada, se cando chega o exército mata a algún deles, este morre pola culpa súa, pero do sangue pediránselle contas ó vixía.

⁷Eh ti, fillo de Adam!: a ti constituínte vixía para a Casa de Israel, vas escoitar da miña boca as palabras, e valos avisar da miña parte.

⁸Cando eu lle diga ó malvado: "Malvado, vas morrer", se ti non lle falas para avisalo do seu destino, el, o malvado, morrerá pola súa culpa; pero a ti pediránseche contas do seu sangue.

⁹Pero se ti avisas o malvado do seu destino para apartalo del, e el non cambia de conduta, el morrerá pola súa culpa pero ti salvarás a túa vida.

¹⁰—Oe ti, fillo de Adam, dille á Casa de Israel: Así vindes dicindo: "Velaí, as nosas rebeldías e os nosos pecados están contra nós, e con eles estámonos consumindo: como poderemos seguir vivindo?"

¹¹Dilles, pola miña vida! —é o meu Señor, Iavé, quen fala— que non me dá gusto que morra o malvado, senón que o malvado se converta da súa conduta e viva. Convertédevos, cambiade a vosa conduta depravada! Por que queredes morrer, Casa de Israel?

¹²Oe ti, fillo de Adam, dilles ós fillos do teu pobo: —A xustiza do xusto non o salvará o día da súa rebeldía, e a maldade do malvado non o fará caer o día en que el se arrepinta da súa maldade; nin o xusto será capaz de vivir na súa xustiza o día do seu pecado.

¹³Se eu lle digo ó xusto: "Certo que vivirás" e el, porque confía na súa xustiza, comete iniquidade, todas as súas obras xustas non se terán en conta, senón que, pola iniquidade que cometeu, por ela morrerá.

¹⁴Cando eu lle digo ó malvado: "Certo que morrerás", pero logo el convértese do seu pecado, e practica o dereito e a xustiza,

¹⁵devolve a fianza inxusta, restitúe o roubado, e compórtase conforme os preceptos de vida, de xeito que non comete iniquidade, ben certo que vivirá, non morrerá.

¹⁶Todos os pecados que cometeu non se lle terán en conta; practicou o dereito e a xustiza, pois certo que vivirá.

¹⁷Entón responderán os fillos do teu pobo: "Non é xusto o comportamento do Señor", cando é o comportamento deles o que non é xusto.

¹⁸Cando o xusto se aparta da súa xustiza, e comete iniquidades, entón morre por culpa delas.

¹⁹Cando o malvado se aparta das súas maldades e pon en práctica obras conforme o dereito e a xustiza, por mor destas obras é polo que el vive.

²⁰Vós dicides: "Non é xusto o comportamento do Señor". Pois eu xulgareivos a cada un, Casa de Israel, conforme o seu comportamento.

²¹O ano doce da nosa deportación, o día cinco do mes once, veu onda min un escapado de Xerusalén dicirme: "A cidade foi abatida".

²²A man do Señor estivo sobre min a tarde aquela, antes de que chegase o escapado, e abriu a miña boca tan pronto como el chegou onda min pola mañá; abriuse a miña boca e non volvín estar mudo.

²³Entón veume a palabra do Señor nestes termos:

²⁴—Fillo de Adam, os habitantes desas ruínas sobre a superficie de Israel andan falando deste xeito: "Se Abraham era un só e tomou posesión desta terra, canto máis a nós, que somos moitos, nos deron esta terra en posesión!

²⁵Por isto dilles: así fala o meu Señor, Iavé: —Vós andades facendo banquetes sobre o sangue vertido, levantando os vosos ollos cara ós vosos ídolos e vertendo sangue, e ides ter en posesión esa terra?

²⁶Vós mantédesvos firmes, confiados nas vosas espadas. Vós, mulleres, cometedes delitos abominables e cada un de vós, homes, profana a muller do seu próximo, e ides quedar en posesión desa terra?

²⁷Dilles isto: así fala o meu Señor, Iavé: —Pola miña vida que os que estean nas ruínas caerán a espada, a quen estea no campo entregareino en pasto ás feras, e os que estean nas fortalezas e refuxios morrerán de peste.

²⁸Eu converterei esa terra nunha soidade deserta, e acabaráselle o orgullo do seu poderío; os montes de Israel volverán ser un deserto sen que haxa quen pase por eles.

²⁹E entón recoñecerán que eu son o Señor, cando converta esa terra nunha soidade desértica por mor de todas as abominacións que cometeron.

³⁰Oe ti, fillo de Adam, os fillos do teu pobo cánsanse falando de ti á beiriña das paredes, ás portas das casas, e din cada un ó seu veciño, deste xeito: "Imos escoitar cál é a palabra que nos vén da parte do Señor".

³¹Veñen onda ti coma ás xuntanzas do pobo. Así os do meu pobo sentan na túa presenza; escoitan as túas palabras, pero cumprir, non as cumpren; coas súas bocas están facendo promesas de amor, pero os seus corazóns van tralas inxustas ganancias.

³²Velaí, ti es coma un canto de promesas de amor, coma unha voz temperada e que se acompaña ben cun instrumento de corda. Escoitan as túas palabras, pero entre eles non hai quen as cumpra.

³³Cando se cumpran —e velaí que se están cumprindo— recoñecerán que hai un profeta no medio deles.