Read Biblia SEPT Números 14 Bible Online

Números 14 - Biblia SEPT bible

Números 14

¹Todo aquel xentío se puxo a berrar, laiándose, e pasou toda a noite chorando.

²Todos os fillos de Israel murmuraron contra Moisés e Aharón, e toda a xente dicía: —"Oxalá morrésemos no país do Exipto! Oxalá morrésemos neste deserto!

³Por que nos conduce o Señor a este país, para sermos atravesados pola espada e para que as nosas mulleres e os nosos nenos sexan feitos cativos? Non nos sería mellor volver para o Exipto?"

⁴E dicíanse uns para os outros: —"Poñamos un xefe e volvamos para o Exipto!"

⁵Moisés e Aharón prostráronse por terra coa cara para abaixo, diante de toda a comunidade dos fillos de Israel.

⁶Xosué, fillo de Nun, e Caleb, fillo de Iefuneh, que tamén exploraran a terra, racharon os seus vestidos,

⁷e logo dirixiron a palabra a toda a asemblea dos fillos de Israel: —"A terra que percorremos para explorala, é unha terra moi boa.

⁸Se o Señor nos é propicio, conduciranos a ese país e daránolo; é un país que deita leite e mel.

⁹Pero non vos rebeledes contra o Señor nin temades a xente do país, pois podemos devoralo coma pan; a súa protección apartouse deles, e o Señor está connosco. Non lles teñades medo!"

¹⁰Pero toda a comunidade tratou de apedralos. Entón a Gloria do Señor apareceu na Tenda do Encontro ante todos os fillos de Israel,

¹¹e o Señor díxolle a Moisés: —"Por canto tempo me ha aldraxar este pobo? Por canto tempo se negará a crer en min, con todos os prodixios que teño feito diante deles?

¹²Vou ferilos coa peste e exterminareinos, e despois heite facer príncipe dunha nación maior e máis poderosa do que esta é".

¹³Respondeulle Moisés ó Señor: —"Os exipcios oíron que co teu poder sacaches este pobo de entre eles,

¹⁴e dixéronllelo ós habitantes desta terra. Eles oíron que Ti, Señor, estás no medio do teu pobo e te deixas ver cara a cara; que a túa Nube se mantén coma unha columna sobre eles, e nela marchas diante durante o día e en columna de lume pola noite.

¹⁵Se fas morrer a este pobo coma un home só, as xentes que escoitan a túa sona dirán:

¹⁶Iavé foi incapaz de levar a este pobo ó país que lle prometera con xuramento, por iso o destruíu no deserto!

¹⁷Agora, pois, sexa glorificado o poder do meu Señor, conforme ti prometiches, dicindo:

¹⁸O Señor é paciente e rico en misericordia; El perdoa a iniquidade e o crime, mais nada deixa sen castigo, pois fai purificar nos fillos as culpas dos pais ata a terceira e cuarta xeración.

¹⁹Perdoa, pois, a iniquidade deste pobo conforme a magnitude da túa misericordia e conforme o soportaches desde Exipto ata aquí!"

²⁰O Señor respondeu: —"Eu perdoo conforme a túa palabra.

²¹Pero, pola miña vida e pola Gloria do Señor, que enche toda a terra,

²²todos aqueles homes que viron a miña Gloria e os prodixios que fixen no Exipto e no deserto, e me tentaron xa por dez veces, sen escoitaren a miña voz,

²³non han ver o país que con xuramento lles prometín a seus pais: ningún de cantos me aldraxan o verá!

²⁴Con todo, ó meu servidor Caleb, porque tivo outro espírito consigo e me seguiu fielmente, heino facer entrar no país onde el xa estivo, e a súa posteridade terao en posesión.

²⁵Mais os amalecitas e os cananeos habitan no val; volvede logo mañá e marchade para o deserto, camiño do Mar Rubio".

²⁶Díxolles o Señor a Moisés e a Aharón:

²⁷—"Canto tempo vou ter que seguir aguantando esta teimosa turba, que murmura contra min? Eu oín as murmuracións que contra min profiren os fillos de Israel.

²⁸Dilles: Pola miña vida, palabra do Señor, que conforme vos oín dicirme, así vos vou tratar!

²⁹Neste deserto caerán os vosos cadáveres, pois todos vós, os que fostes censados, todos desde a idade de vinte anos en diante que murmurastes contra min,

³⁰non entraredes no país, onde, estendendo a miña man, xurei facervos habitar, excepto Caleb, fillo Iefuneh e Xosué, fillo de Nun.

³¹En cambio ós vosos mozos, dos que dixestes: Serviranlles de presa ós inimigos, a eses introducireinos, e coñecerán o país que vós desprezastes.

³²Os vosos propios cadáveres caerán neste deserto,

³³e os vosos fillos andarán errantes no deserto e pagarán as consecuencias das vosas infidelidades, ata que acaben de consumirse no deserto os vosos cadáveres.

³⁴Conforme os corenta días que tardastes en explorar o país, pagaredes a pena das vosas iniquidades: por cada día un ano, isto é, corenta anos; así saberedes o que é o meu castigo.

³⁵Eu, o Señor, falei. Seguro que hei tratar así a toda esta multitude perversa que se repuxo contra min. Neste deserto será consumida e nel morrerá!"

³⁶Os homes que Moisés enviara a explorar a terra e que, ó volveren, fixeran murmurar contra el a toda a multitude, falando mal dela,

³⁷Aqueles homes que difamaran a terra con perversidade, morreron feridos de morte diante do Señor.

³⁸Soamente Xosué, fillo de Nun, e Caleb, fillo de Iefuneh, sobreviviron de entre aqueles homes que foran explorar o país.

³⁹Contoulles Moisés todas estas cousas ós fillos todos de Israel, e quedou o pobo moi aflixido.

⁴⁰Levantándose pola mañá cedo, subiron ó cume do monte, dicindo: —"Imos rubir aló, a aquel lugar, que nos mandou o Señor, porque pecamos".

⁴¹Moisés díxolles: —"Por que pretendedes ir contra a vontade do Señor? Así non vos vai ir ben.

⁴²Non subades, pois o Señor non está convosco; non sexa que vos derroten os vosos inimigos.

⁴³Pois o amalecita e o cananeo están alí contra vós e pereceredes baixo a súa espada, porque vos desviastes do Señor e o Señor non estará convosco".

⁴⁴Eles, con todo, obstináronse en subir ó cume do monte. Pero nin a Arca da Alianza do Señor nin Moisés se moveron do interior do campamento.

⁴⁵Os amalecitas e os cananeos, que habitaban naquel monte, baixaron e derrotáronos, facéndoos fuxir ata Hormah.