Read Biblia SEPT 1 Macabeos 15 Bible Online

1 Macabeos 15 - Biblia SEPT bible

1 Macabeos 15

¹Antíoco, fillo do rei Demetrio, mandoulle unha carta desde unha illa do Mediterráneo a Simón, Sumo Sacerdote e xefe dos xudeus, e a todo o pobo.

²A carta dicía: —"O rei Antíoco saúda a Simón, Sumo Sacerdote e xefe do pobo, e á nación xudía.

³Tendo en conta que algúns malvados se apoderaron do reino de meus pais, estou decidido a recuperalo e a devolverlle a grandeza anterior. Con este fin recrutei un grande exército e equipei barcos de guerra,

⁴co desexo de desembarcar no país e castigar ós que botaron a perder o reino e devastaron moitas das súas cidades.

⁵Así que confírmoche as exencións de impostos e calquera outra exención que che concederan os reis que me precederon.

⁶Permítoche cuñar moeda propia para o teu país.

⁷Xerusalén e o seu templo serán libres. Seguirán no teu poder todas as armas que conseguiches e todas as fortalezas que construíches, e que hoxe son túas.

⁸Perdóoche, desde agora e para sempre, todas as débedas ó tesouro real, presentes ou futuras.

⁹Cando tome posesión do meu reino honrarémosvos a ti, á túa nación e ó templo con honores tan grandes que a vosa gloria será coñecida en todo o mundo".

¹⁰No ano cento setenta e catro Antíoco entrou na terra de seus pais, e case todas as tropas se pasaron ó seu bando, soamente uns poucos quedaron con Trifón.

¹¹Antíoco perseguiu a Trifón que se foi refuxiar en Dor do Mar,

¹²pois decatárase de que estaba nunha situación angustiosa desde que o abandonaran as súas tropas.

¹³Antíoco acampou en fronte de Dor con cento vinte mil soldados de infantería e oito mil xinetes.

¹⁴Cercaron a cidade e os seus barcos fóronse achegando, de maneira que a cidade quedou cercada por terra e por mar e ninguén podía nin entrar nin saír dela.

¹⁵Entre tanto chegaron de Roma Numenio e os seus compañeiros cunha carta para os reis dos diversos países que dicía así:

¹⁶—"Lucio, cónsul romano, saúda ó rei Tolomeo.

¹⁷Chegaron aquí, onda nós, uns embaixadores xudeus, mandados polo Sumo Sacerdote Simón e o pobo xudeu para renovar os tratados de amizade e alianza,

¹⁸e trouxéronnos un escudo de ouro que pesaba mil minas.

¹⁹Pareceunos acertado escribir ós reis dos diversos países para que non lles fagan mal ningún, nin os ataquen a eles, ás súas cidades e ó seu país, e para que non se alíen cos seus adversarios.

²⁰Tamén nos pareceu ben aceptar o devandito escudo.

²¹Se se atopan refuxiados entre vós algúns xudeus escapados do seu país, entregádellos ó Sumo Sacerdote Simón para que os castigue de acordo coa Lei".

²²E escribiu cartas semellantes ó rei Demetrio, a Atalo, a Ariarates, a Arsaces,

²³e a todos os países: Sánsame, Esparta, Delos, Mindos, Sición, Caria, Samos, Panfilia, Licia, Halicarnaso, Rodas Farsélida, Cos, Side, Arades, Górtina, Cnidos, Chipre e Cirene.

²⁴O Sumo Sacerdote Simón mandáronlle copia destas cartas.

²⁵Entretanto o rei Antíoco seguía cercando Dor; atacouna con todas as súas forzas e construíu máquinas de guerra. O cerco era tal que Trifón nin podía saír nin entrar.

²⁶Simón mandoulle unha axuda de dous mil homes escolleitos, con prata, ouro e moito armamento;

²⁷pero el non os quixo recibir, e non soamente iso, senón que ademais anulou os acordos anteriores e rompeu con el.

²⁸Envioulle a Atenobio, un dos seus amigos, para verse con el e dicirlle: —"Vós estades ocupando Iafa, Guézer e a cidadela de Xerusalén, cidades todas do meu reino.

²⁹Devastastes os seus territorios, fixestes moito mal no país e apoderástesvos de moitas poboacións do meu reino.

³⁰Así que devolvédeme as cidades ocupadas e os tributos das poboacións de que vos apoderastes fóra das fronteiras de Xudá.

³¹E se non, dádeme en compensación cincocentos talentos de prata, e outros cincocentos polos prexuízos causados e polos tributos das cidades; do contrario farémosvos a guerra".

³²Cando Atenobio, amigo do rei, chegou a Xerusalén, quedou abraiado diante da magnificencia de Simón, a vaixela de ouro e de prata e a riqueza admirable. E entregoulle a mensaxe do rei.

³³Simón respondeulle: —"Nós non ocupamos terra estranxeira, nin nos apoderamos de bens alleos, senón da herdanza dos nosos maiores, que os nosos inimigos retiveron inxustamente por algún tempo.

³⁴Aproveitando o momento oportuno non fixemos máis que recuperar a herdanza dos nosos maiores.

³⁵As cidades de Iafa e Guézer, que ti reclamas, fixéronlle moito mal ó noso pobo e devastaron a nosa terra. Por elas estamos dispostos a darche cen talentos".

³⁶Atenobio non lles dixo nin palabra; volveuse todo furioso onda o rei e comunicoulle a resposta; tamén lle falou da magnificencia de Simón e de todo o que el vira. O rei púxose doente.

³⁷Entrementres Trifón conseguiu fuxir nunha barca a Ortosia.

³⁸O rei nomeou a Cendebeo xeneral da zona costeira e entregoulle tropas de infantería e de cabalería.

³⁹Mandoulle que acampase en fronte de Xudá, que reconstruíse Cedrón, que reforzase as súas portas, e que fustigase ó pobo. O rei foi perseguir a Trifón.

⁴⁰Unha vez que Cendebeo chegou a Iamnia, empezou a meterse co pobo, a invadir Xudá, a facer prisioneiros e a matar xente.

⁴¹Reconstruíu Cedrón e nela colocou soldados de a pé e de a cabalo, para que fixesen correrías polos camiños de Xudá, segundo mandara o rei.