Read Biblia SEPT 1 Macabeos 4 Bible Online

1 Macabeos 4 - Biblia SEPT bible

1 Macabeos 4

¹Gorxias colleu cinco mil homes de infantería e mil cabaleiros escolleitos e levantou o campamento de noite,

²para atacar de súpeto ó exército xudeu e desfacelo. Servíronlle de guieiros algúns da cidadela.

³Xudas sóuboo e entón foi cos seus guerreiros para atacar o exército do rei que quedara en Emaús,

⁴mentres o groso do exército andaba lonxe do campamento.

⁵Gorxias chegou de noite ó campamento de Xudas, e, como non atopou a ninguén, púxose a buscalos polos montes, pensando que fuxiran del.

⁶Pola mañanciña apareceu Xudas na terra cha con tres mil homes, aínda que sen escudos e espadas —quen lles dera telos—.

⁷Cando viron o campamento dos pagáns, fortificado e ben equipado, protexido pola cabalería e con homes loitadores,

⁸Xudas díxolles ós seus compañeiros: —"Non lle teñades medo a esa multitude, nin vos acovardedes pola súa combatividade.

⁹Recordade como se salvaron os nosos maiores no mar Rubio, cando os perseguía o Faraón co seu exército.

¹⁰Fagamos chegar ó ceo a nosa voz para que Deus nos bote unha man e se lembre da alianza que fixo con nosos pais, e desfaga hoxe diante de nós a este exército.

¹¹Así todos os pobos se decatarán de que hai alguén que libra e salva a Israel".

¹²Cando os inimigos levantaron os ollos e viron que viñan de fronte,

¹³saíron do campamento para a batalla. Os de Xudas tocaron as trompetas

¹⁴e comezou o combate. Os pagáns foron derrotados e fuxiron cara á terra cha;

¹⁵os fuxitivos máis retrasados caeron mortos á espada. Os outros fóronos perseguindo ata Guézer e a terra cha de Idumea, Axdod e Iamnia; matáronlles uns tres mil homes.

¹⁶Cando Xudas e o seu exército volveron de perseguir os inimigos,

¹⁷díxolle el á súa xente: —"Non devezades polos espolios, porque aínda temos outra batalla.

¹⁸Gorxias anda cos seus soldados polos montes do arredor. Así que agora facédelle fronte ó inimigo e loitade, e despois xa recolleredes os espolios devagariño".

¹⁹Aínda estaba Xudas falando, cando asomou polo monte unha división inimiga.

²⁰Decatáronse de seguida de que os seus fuxiran e de que o campamento estaba ardendo, pois o fume que saía era unha boa proba;

²¹quedaron abraiados, e ó ver que o exército de Xudas estaba disposto para o combate na terra cha,

²²fuxiron todos cara ó país dos filisteos.

²³Entón Xudas volveu para repañar os espolios do campamento. Colleron moito ouro, prata, panos de púrpura vermella e violeta e grandes riquezas.

²⁴E foron de volta cantándolle loanzas e bendicións a Deus, "porque é bo, porque o seu amor dura para sempre".

²⁵Aquel día Israel conseguiu unha grande vitoria.

²⁶Os estranxeiros que conseguiran fuxir fóronlle contar a Lisias todo o que pasara;

²⁷ó escoitar tales novas, quedou abraiado e aflixido, porque en Israel as cousas non marchaban como el quería e como lle mandara o rei.

²⁸Así que, ó seguinte ano recrutou sesenta mil infantes e cinco mil cabaleiros para acabar dunha vez cos xudeus.

²⁹Chegou por Idumea e acampou en Betsur. Xudas saíulle ó encontro con dez mil homes

³⁰e, ó ver aquel exército tan grande, rezou así: —"Bendito es ti, Salvador de Israel, que destruíches a forza do xigante valéndote do teu servidor David, e puxeches o campamento dos filisteos nas mans de Ionatán, o fillo de Xaúl, e do seu escudeiro.

³¹Pon agora este exército nas mans do teu pobo, Israel; e que a súa infantería e a súa cabalería queden avergonzadas.

³²Éncheos de medo, bota por terra a seguridade que teñen no seu poderío e que se avergoncen coa derrota.

³³Derrótaos coa espada dos que te queren, para que che canten himnos todos os que coñecen o teu nome".

³⁴Empezou o combate, e morreron cinco mil homes do exército de Lisias.

³⁵O ver Lisias a derrota do seu exército e o valor das tropas de Xudas, disposto a vivir ou morrer con gloria, marchou para Antioquía con fin de recrutar tropas mercenarias e volver outra vez contra Xudea mellor preparado.

³⁶Daquela Xudas e seus irmáns dixeron: —"Agora que xa derrotamos os nosos inimigos, imos purificar e consagrar o templo".

³⁷Xuntouse todo o exército e subiron ó monte Sión.

³⁸Viron o templo desolado, o altar profanado, as portas queimadas, a herba medrando nos adros, coma se fosen montes ou carballeiras, e os cuartos do templo destruídos;

³⁹entón racharon os vestidos e manifestaron unha grande dor botando cinsa pola cabeza abaixo

⁴⁰e abaténdose contra o chan; e a un sinal das trompetas, clamaron ó ceo.

⁴¹Xudas mandou a algúns dos seus homes que tivesen á raia ós da cidadela mentres purificaban o templo.

⁴²Escolleu sacerdotes sen defectos e amantes da Lei,

⁴³que purificaron o templo e botaron na inmundicia as pedras do altar idolátrico.

⁴⁴Despois deliberaron o que cumpriría facer co altar dos holocaustos profanado

⁴⁵e acordaron destruílo; así non sería unha deshonra para eles por ser profanado polos pagáns. Destruíron, pois, o altar

⁴⁶e colocaron as pedras no monte do templo, nun sitio axeitado, ata que un profeta dixese o que había que facer coas pedras.

⁴⁷Logo colleron pedras sen labrar, conforme o manda a Lei, e fixeron un altar noviño, igual có de antes.

⁴⁸Fixeron o santuario e o interior do templo, e consagraron os adros.

⁴⁹Fixeron vasos sagrados novos e meteron no templo o candelabro, o altar do incenso e a mesa.

⁵⁰Queimaron incenso derriba do altar e acenderon as lámpadas do candelabro para que alumasen no templo.

⁵¹Colocaron os pans derriba da mesa e colgaron as cortinas. E con isto puxeron fin ó seu traballo.

⁵²O día vinte e cinco do mes noveno, o mes de Kisleu, do ano cento corenta e oito, erguéronse moi cediño

⁵³para ofrecer o sacrificio que manda a Lei no altar dos holocaustos que acababan de construír.

⁵⁴Xustamente no mesmo día e mes en que os pagáns o profanaran volvérono consagrar eles cantando himnos ó son da cítara, das arpas e dos pandeiros.

⁵⁵Todo o pobo se abateu contra o chan adorando e dándolle grazas a Deus polo triunfo que lles dera.

⁵⁶Celebraron a consagración durante oito días ofrecendo con ledicia holocaustos e sacrificios de paz e de loanza.

⁵⁷Enfeitaron a fachada do templo con coroas de ouro e con escudos, e reconstruíron as portadas e os cuartos e puxéronlles portas.

⁵⁸Moita festa fixo o pobo por poder arredar de si a aldraxe dos pagáns.

⁵⁹Por último, Xudas e seus irmáns e toda a asemblea de Israel mandaron que todos os anos se festexase con moita ledicia o recordo da nova consagración do altar durante oito días a partir do día vinte e cinco do mes de Kisleu.

⁶⁰Daquela construíron murallas e torres fortes e grandes arredor do monte Sión, para que, se viñan os pagáns, non o puidesen profanar, como fixeran antes;

⁶¹e deixou alí unha gornición para que o defendese. Fortificou tamén Betsur, para que o pobo tivese unha defensa pola porta de Idumea.