Read Biblia SEPT 1 Macabeos 5 Bible Online

1 Macabeos 5 - Biblia SEPT bible

1 Macabeos 5

¹Cando os pobos veciños souberon que os xudeus reconstruíran o altar e restauraran o templo coma antes, alporizáronse moitísimo,

²e decidiron acabar cos descendentes de Xacob que vivían entre eles; empezaron a matar e a perseguir xente do pobo.

³Entón Xudas declarou a guerra ós descendentes de Esaú en Acrabatene, Idumea, porque se andaban metendo con Israel. Derrotounos completamente, someteunos e saqueounos.

⁴Tamén se lembrou da maldade dos beonitas, un grande perigo para o pobo coas súas emboscadas nos camiños.

⁵Obrigounos a meterse nas torres, cercounos e entregounos ó anatema e pegoulles lume ás torres con todos os que se atopaban dentro.

⁶Despois marchou contra os amonitas e atopouse cun exército forte e numeroso mandado por Timoteo.

⁷Atacounos varias veces, ata que os esnaquizou totalmente.

⁸Apoderouse de Iézer e da súa bisbarra e volveuse para Xudea.

⁹Os pobos de Galaad tamén se xuntaron contra os israelitas que vivían no seu territorio, para acabar con eles. Os israelitas refuxiáronse na cidadela de Dotema,

¹⁰e enviáronlle a Xudas e a seus irmáns a seguinte mensaxe: —"Xuntáronse contra nós os pobos do arredor e queren acabar con nós,

¹¹e estanse dispoñendo para vir e apoderarse da fortaleza na que nos refuxiamos; Timoteo é o xeneral do exército.

¹²Vennos librar das súas mans, porque moitos dos nosos xa caeron

¹³e todos os nosos irmáns da rexión de Tob foron asasinados; e roubaron as súas mulleres, os seus fillos e os seus bens; morreron alí unhas mil persoas".

¹⁴Estaban lendo a carta, cando chegaron outros mensaxeiros de Galilea coa roupa rachada,

¹⁵Anunciando que Tolemaida, Tiro e Sidón e todos os xentís de Galilea se xuntaran contra eles para aniquilalos.

¹⁶Cando Xudas e o seu pobo oíron tales novas, convocouse unha xuntanza especial para deliberar o que cumpriría facer polos seus irmáns naquel intre angustioso, atacados polos seus inimigos.

¹⁷Xudas díxolle a seu irmán Simón: —"Colle xente contigo e vai librar os nosos irmáns de Galilea; eu e mais meu irmán Ionatán iremos a Galaad".

¹⁸Deixou o resto do exército ó mando de Xosé, o de Zacarías, e de Azarías para que defendesen Xudá,

¹⁹e deulles esta orde: —"Quedádevos ó mando do pobo, pero non loitedes cos pagáns ata que nós volvamos".

²⁰Simón colleu tres mil homes para ir a Galilea, e Xudas oito mil para ir a Galaad.

²¹Simón saíu para Galilea, e, despois de moitos combates cos pagáns, derrotounos

²²e perseguiunos ata as portas de Tolemaida; morreron uns tres mil pagáns e Simón apoderouse dos seus espolios.

²³Despois colleu ós xudeus que vivían en Galilea e en Arbatah, coas súas mulleres, os seus fillos e todo canto tiñan, e levounos para Xudea no medio dunha grande alegría.

²⁴Xudas o Macabeo e seu irmán Ionatán atravesaron o Xordán e camiñaron tres días polo deserto;

²⁵Atopáronse cos nabateos que os recibiron moi ben e que lles contaron o que lles pasara ós seus irmáns xudeus de Galaad:

²⁶moitos estaban prisioneiros en Bosrah, en Béser, en Alemah, en Casfor, en Maqued e en Carnaim, todas elas cidades grandes e fortes;

²⁷outros xuntáronse nas outras cidades de Galaad; o inimigo mandara atacar ó día seguinte as prazas fortes, conquistalas e acabar con todos os xudeus nun só día.

²⁸Xudas e o seu exército atravesaron de seguida o deserto dirixíndose cara a Bosrah; apoderouse da cidade, matou a todos os homes, rapinouno todo e púxolle lume.

²⁹Pola noite fóronse de aí e dirixíronse cara á fortaleza.

³⁰O abrente viron unha chea de xente con escadas e máquinas de guerra, disposta a atacar a fortaleza.

³¹O ver que xa comezara o ataque e que da cidade subían ó ceo berros de combate e o son das trompetas,

³²díxolles ós seus soldados: —"Loitade hoxe polos vosos irmáns".

³³E avanzaron en tres grupos polas costas do inimigo, tocaban as trompetas e rezábanlle a Deus berrando.

³⁴Cando o exército de Timoteo se decatou de que era o Macabeo, botaron a correr. A desfeita foi moi grande e quedaron no sitio ata oito mil inimigos mortos.

³⁵Logo volveuse contra Alemah; atacouna e tomouna, matou a todos os homes, rapinárono todo e púxolle lume.

³⁶Marchou de alí e tomou Casfor, Maqued, Béser e as demais cidades de Galaad.

³⁷Despois de todo isto Timoteo xuntou outro exército e acampou fronte a Rafón, no lado de alá do torrente.

³⁸Xudas enviou xente para espiar o campamento e trouxéronlle estas novas: —"Xuntáronse con Timoteo todos os pagáns do arredor; éche un exército grandísimo.

³⁹Ademais contrataron árabes como auxiliares, e están acampados ó lado de alá do torrente, dispostos a vir contra ti". Xudas saíulles ó encontro,

⁴⁰e mentres el e o seu exército se achegaban ó torrente, Timoteo díxolles ós seus oficiais: —"Se atravesa el primeiro o torrente cara a nós, non lles poderemos facer fronte, e seguro que nos vence;

⁴¹pero se colle medo e acampa ó lado de alá, iremos nós contra el e vencerémolo".

⁴²Cando Xudas chegou á beira do torrente, fixo formar alí ós oficiais do exército e deulles esta orde: —"Non deixedes acampar a ninguén. Todos ó combate".

⁴³El foi o primeiro en atravesar o río contra o inimigo, e todo o exército foi tras el. Derrotaron ós pagáns que guindaron as armas e fóronse gardar no templo de Carnaim.

⁴⁴Os xudeus tomaron a cidade e incendiaron o templo con toda a xente que había dentro. O caer Carnaim xa ninguén lle puido facer fronte a Xudas.

⁴⁵Xudas xuntou a todos os israelitas de Galaad, pequenos e grandes, coas súas mulleres, os seus fillos e os seus bens —toda unha chea de xente— para levalos a Xudá.

⁴⁶Chegaron a Efrón, cidade importante e ben fortificada, situada na entrada dun desfiladeiro; era obrigado pasar por ela, non se podía apartar nin pola esquerda nin pola dereita.

⁴⁷Pero a xente da cidade non lles deixaba paso e atrancaron as portas con pedras.

⁴⁸Xudas mandoulles dicir polas boas: —"Deixádenos pasar polos vosos dominios camiño da nosa terra; ninguén vos fará mal, soamente queremos pasar". Pero eles non quixeron abrir.

⁴⁹Entón Xudas mandou dicir á súa xente que cadaquén acampase alí onde se atopaba.

⁵⁰Os soldados máis valentes tomaron posicións e atacaron a cidade todo aquel día e a noite seguinte, ata que se rendeu.

⁵¹Xudas matou a todos os homes, arrasou a cidade despois de rapinalo todo, e atravesouna pasando por riba dos cadáveres.

⁵²Despois atravesaron o Xordán e chegaron á grande terra chá en fronte de Betxeán.

⁵³Xudas ía axuntando os máis tardeiros e animando ó pobo durante toda a camiñada, ata que chegaron a Xudá.

⁵⁴Subiron ó monte Sión moi ledos e contentos e ofreceron holocaustos por regresaren con ben e sen que ninguén morrese.

⁵⁵Mentres Xudas e Ionatán estaban na rexión de Galaad, e o seu irmán Simón en Galilea, en fronte de Tolemaida,

⁵⁶Xosé, o fillo de Zacarías, e Azarías, xefes do exército, tiveron novas dos acontecementos e das batallas que aqueles tiveran,

⁵⁷e dixeron: —"Fagámonos tamén nós famosos. Imos loitar contra as nacións veciñas".

⁵⁸Deron a orde á tropa e marcharon contra Iamnia.

⁵⁹Pero Gorxias saíu da cidade cos seus homes para facerlles fronte;

⁶⁰Xosé e Azarías fuxiron, e Gorxias foi tras eles ata a fronteira de Xudá. Aquel día morreron uns dous mil israelitas;

⁶¹o exército sufriu unha grande desfeita, porque aqueles, cobizosos de gloria, non quixeron obedecer as ordes de Xudas e de seus irmáns.

⁶²Eles non eran da raza dos destinados a salvar a Israel.

⁶³En troques, o valoroso Xudas e mais seus irmáns fixéronse moi famosos por todo o pobo de Israel e por todos os países a onde chegaron novas deles.

⁶⁴Axuntábanse todos arredor deles e aclamábanos.

⁶⁵Xudas e seus irmáns foron atacar os fillos de Esaú no sur do país. Tomaron Hebrón e a súa bisbarra, destruíron as fortificacións e prendéronlles lume ás torres das murallas.

⁶⁶Despois foi contra o país dos filisteos e pasou por Marexah.

⁶⁷Aquel día morreron no combate algúns sacerdotes que, querendo facer o valente, saíron a loitar sen siso.

⁶⁸Xudas foi despois contra Axdod, na terra dos filisteos; derrubou os altares, queimou as estatuas dos deuses e saqueou a cidade; de seguida volveuse para Xudá.