Read Biblia SEPT 2 Macabeos 11 Bible Online

2 Macabeos 11 - Biblia SEPT bible

2 Macabeos 11

¹Moi pouco tempo despois Lisias, titor, primeiro ministro e parente do rei, moi entristecido polo que pasara,

²xuntou cerca de oitenta mil homes e toda a cabalería e avanzou contra os xudeus, co plan de facer da cidade unha colonia grega,

³someter o templo a tributos, coma os santuarios estranxeiros, e poñer en venda todos os anos o sumo sacerdocio.

⁴Nin sequera se lle viña á cabeza pensar no poder de Deus, tan cegado estaba polos seus milleiros de soldados de a pé e de a cabalo e polos seus oitenta elefantes.

⁵O entrar en Xudá, achegouse a Betsur, fortaleza situada nun desfiladeiro que está a cinco leguas de Xerusalén, e cercouna.

⁶Cando se informaron os homes do Macabeo de que Lisias cercaba a fortaleza, xuntándose con todo o pobo pedíronlle ó Señor con moitos laios e bágoas que mandase un anxo bo para salvar a Israel.

⁷O mesmo Macabeo foi o primeiriño que colleu as armas, e arengou ós outros para que se expuxesen ó perigo coma el polo ben dos seus irmáns. Marcharon todos decididos,

⁸e, aínda cerca de Xerusalén, aparecéuselles un cabaleiro con vestidos brancos e armas de ouro, que se puxo á fronte do exército.

⁹Entón todos loaron ó Deus misericordioso, animáronse e estaban dispostos a arremeterlles xa non contra os homes, senón tamén contra as salvaxes feras e murallas de ferro.

¹⁰Avanzaban con orde, coa confianza posta naquel aliado do ceo, pois o Señor compadecérase deles.

¹¹Botáronse coma leóns contra o inimigo, deixaron fóra de combate once mil de a pé e mil seiscentos de a cabalo, e fixeron fuxir os demais.

¹²A maioría dos que se salvaron quedaron feridos e desarmados. O mesmo Lisias librouse fuxindo vergoñento.

¹³Pero, como non era un home parvo, matinou moito na desfeita que sufrira, e decatouse de que os hebreos eran invencibles, pois loitaba en favor deles o Deus todopoderoso, e por iso mandou un mensaxeiro

¹⁴coa proposta de paz en condicións xustas, prometéndolles que convencería ó rei da necesidade de facerse amigo deles.

¹⁵O Macabeo, tendo en conta o ben de todos, aceptou a proposta de Lisias, e o rei concedeu todo canto o Macabeo lle pedira por escrito a Lisias en favor dos xudeus.

¹⁶A carta escrita por Lisias ós xudeus dicía así: —"Lisias saúda ó pobo xudeu.

¹⁷Xoán e Abxalom, os vosos embaixadores, entregáronme o documento e pedíronme que confirmase canto contiña.

¹⁸Eu xa lle presentei ó rei todo o que lle tiña que presentar, e el concedeu o que lle parecía aceptable.

¹⁹Se seguides nesa boa disposición cara ó reino, de agora en diante hei facer por vos axudar.

²⁰En canto ás miudezas xa lles mandei ós vosos mensaxeiros e ós meus que as traten convosco.

²¹Que teñades sorte. A vinte e catro do mes de Zeus Corintio, do ano cento corenta e oito".

²²A carta do rei dicía o seguinte: —"O rei Antíoco saúda ó seu irmán Lisias.

²³Despois que meu pai se foi xuntar cos deuses, quixen que todos os súbditos do noso Imperio se dedicasen sen medo ningún ós seus negocios;

²⁴e como teño oído que os xudeus non queren adoptar os costumes gregos, segundo desexaba meu pai, senón que prefiren conservar as súas tradicións e piden que se lles permita seguir coa súa lei,

²⁵tendo en conta isto, e co desexo de que este pobo viva tranquilo, decidimos devolverlles o templo e que se gobernen seguindo os costumes dos seus antepasados.

²⁶Así que mándalles embaixadores que fagan as paces con eles, para que, coñecendo o noso querer, poidan vivir contentos e atender ledamente os seus asuntos".

²⁷A carta do rei ó pobo xudeu dicía así: —"O rei Antíoco saúda ó Senado e ó pobo xudeu.

²⁸Sería para min unha grande alegría saber que estades ben. Nós estamos ben.

²⁹Menelao falounos de que queredes volver onda os vosos.

³⁰Pois a cantos volvan antes do 30 de Xántico prometémoslles paz e seguridade.

³¹De agora en diante os xudeus poderán usar os seus alimentos e as súas leis coma antes, e ningún deles será molestado por infraccións cometidas noutros tempos.

³²Amais diso envíovos tamén a Menelao para que vos dea confianza.

³³Que teñades sorte. A quince de Xántico do ano cento corenta e oito".

³⁴Tamén os romanos lles mandaron a seguinte carta: —"Quinto Memmio e Tito Manio, legados de Roma, saúdan ó pobo xudeu.

³⁵Estamos de acordo con todo o que vos concedeu Lisias, parente do rei.

³⁶No referente ó que Lisias creu conveniente presentar ó rei, mandádenos a algúns de seguida con instrucións detalladas, para que llas presentemos ó rei como a vós vos interese, pois imos ir a Antioquía.

³⁷Así que dádevos présa en mandarnos alguén para que coñezamos o voso parecer.

³⁸Que teñades sorte. A quince de Xántico do ano cento corenta e oito".