Read Biblia SEPT 2 Macabeos 2 Bible Online

2 Macabeos 2 - Biblia SEPT bible

2 Macabeos 2

¹Dise nos documentos que o profeta Xeremías mandou ós deportados que collesen do lume devandito

²e, ó entregarlles a Lei, recomendoulles que non esquecesen os mandatos do Señor, nin se deixasen levar polos ídolos de ouro e prata tan ben enfeitados.

³E exhortounos con outros consellos semellantes para que non arredasen a Lei dos seus corazóns.

⁴Dise tamén neste escrito que o profeta, segundo unha revelación divina, mandou levar con el a tenda e mais a arca cando foi cara ó monte a onde subira Moisés para ver a herdanza de Deus.

⁵En chegando ó monte, Xeremías atopou unha cova, e meteu nela a tenda, a arca e mais o altar do incenso, e pechou a entrada.

⁶Algúns dos que o acompañaron foron alá despois para marcar o camiño, pero non puideron dar con el.

⁷Cando o soubo Xeremías, berroulles e díxolles: —"Este sitio vai permanecer descoñecido ata que Deus teña piedade e redima ó seu pobo.

⁸Entón mostrará o Señor outra vez eses obxectos, e aparecerá a gloria do Señor e a nube, como aparecera no tempo de Moisés e tamén cando Salomón pediu que o templo fose santificado solemnemente".

⁹Tamén se dicía no devandito documento que Salomón, home moi sabio, ofreceu o sacrificio do remate e da dedicación do templo.

¹⁰O mesmo que Moisés rezou ó Señor e baixou lume do ceo que acabou coas vítimas, así tamén rezou Salomón e baixou lume do ceo que acabou co holocausto.

¹¹Moisés dixo: —"Por non comeren a vítima ofrecida polo pecado, o lume acabou con ela".

¹²Tamén Salomón celebrou a festa durante oito días.

¹³Tamén se contan estas cousas nos escritos e memorias de Nehemías, e que este montou unha biblioteca na que estaban os libros dos reis, os escritos dos profetas e de David, e as cartas dos reis sobre doazóns.

¹⁴Tamén Xudas se fixo con todos os libros esparexidos por mor das guerras que tivemos que aguantar; agora están nas nosas mans,

¹⁵Así que, se tedes necesidade deles, mandade alguén que volos leve.

¹⁶E como estamos xa para celebrar a festa da Purificación, mandámosvos esta carta, para que neses días tamén vós fagades festa.

¹⁷Deus salvou a todo o seu pobo e deulles a todos a herdanza, o reino, o sacerdocio e o santuario,

¹⁸como o prometera na Lei; esperamos agora que teña axiña misericordia de nós e que nos xunte no lugar santo desde todas as nacións do mundo, pois El librounos xa de grandes desgrazas e purificou o santuario.

¹⁹A historia de Xudas o Macabeo e de seus irmáns, a purificación do gran templo, a dedicación do altar,

²⁰As guerras contra Antíoco Epífanes e o seu fillo Eupátor,

²¹e as aparicións celestes en favor dos que loitaron xenerosamente polo xudaísmo, para que, aínda que eran poucos, puidesen reconquistar todo o país e poñer en fuga a toda unha chea de bárbaros,

²²restaurar o templo de tanta sona en todo o mundo, liberar a cidade, restablecer as leis a piques xa de seren abolidas, grazas a que o Señor se compadeceu deles con grande misericordia,

²³todas estas cousas foron escritas por Iasón de Cirene en cinco libros, e nós imos ver de resumilas nun só volume.

²⁴En efecto, considerando a chea de números que hai e o traballoso que ten que resultar tanta materia xunta para quen se interesa polos feitos históricos,

²⁵procuramos ofrecer entretemento espiritual ós amantes da lectura, dar facilidades ós estudosos que aprenden as cousas de memoria, e ser de utilidade a todos cantos lean este libro.

²⁶Para os que emprendemos o traballo de facer este resumo, non foi cousa doada, ó contrario, custounos moitas suores e vixilias.

²⁷Quen prepara un banquete co desexo de dar gusto ós outros, emprende un traballo difícil; pois así nós, para merecer a gratitude de moitos soportamos de boa gana este traballo.

²⁸Deixando, pois, ó historiador a tarefa de contar as cousas con todo detalle, ímonos ater ás normas dun resumo.

²⁹Podémonos comparar —coido eu— co arquitecto que levanta unha casa; el ten que planear o conxunto da construción, mentres que o decorador e o pintor soamente se coidan da ornamentación.

³⁰O historiador pídeselle que pescude e indague os feitos con todo detalle e detemento;

³¹pero a quen fai un resumo permíteselle que sexa breve e non se lle esixe que conte os feitos con todo detalle.

³²Comecemos, entón, a narración, pois abonda xa de prólogo, que é unha cousa sen sentido alongar a introdución dunha historia e logo ser breve contándoa.