Read Biblia SEPT Mateo 13 Bible Online

Mateo 13 - Biblia SEPT bible

Mateo 13

¹Naquel día Xesús saíu da casa e foise sentar á beira do mar.

²Tanta era a xente reunida ó pé del, que tivo que subir e sentar nunha barca, mentres a xente toda ficaba na beira.

³E faloulles de moitas cousas en parábolas. Dicía: Dunha vez saíu un labrego a sementar.

⁴E ó botar a semente, parte dela foi caendo polo camiño adiante; viñeron os paxaros e comérona.

⁵Outra caeu entre as pedras, onde a penas había terra; e naceu de contado, porque a terra non tiña fondura;

⁶pero non ben saíu o sol, queimouna, e, como non tiña raíz, secou.

⁷Outra parte caeu na silveira, e ó medraren as silvas afogárona.

⁸Outra caeu en boa terra, dando froito: unha, cen; outra, sesenta; outra, trinta.

⁹Quen teña oídos que escoite!

¹⁰E achegándose os discípulos dixéronlle: Por que lles falas en parábolas?

¹¹El respondeulles: Porque a vós concedéusevos coñecer os misterios do Reino dos Ceos, pero a eles non.

¹²Pois a quen ten daráselle ata sobrarlle; pero a quen non ten aínda o que ten se lle quitará.

¹³Por iso fálolles eu en parábolas, porque mirando, non ven, e escoitando, non oen nin entenden.

¹⁴Cúmprese así neles o que profetizara Isaías dicindo: Oír, oiredes, pero non entenderedes; ollar, ollaredes, pero non veredes.

¹⁵Porque o corazón deste pobo está insensibilizado: endureceron os seus oídos e pecharon os seus ollos, para non veren cos ollos, nin oíren cos oídos, nin entenderen co seu corazón nin se converteren para que eu os cure.

¹⁶Ditosos, en troques, os vosos ollos, porque ven, e mais os vosos oídos, porque oen!

¹⁷Pois asegúrovos que moitos profetas e xustos arelaron ver o que vós vedes, e non o viron, e oír o que vos oídes, e non o oíron.

¹⁸Escoitade, logo, vós a parábola do sementador:

¹⁹Sempre que un escoita a Palabra do Reino e non a entende, vén o Maligno e repáñalle o sementado no seu corazón: esa é a que caeu no camiño.

²⁰O que caeu entre as pedras, vén ser aquel que, escoitando a Palabra, de seguida a recibe con alegría;

²¹pero, ó non ter raíz e ser inconstante, así que veñen as dificultades ou a persecución por causa da Palabra, de seguida abandona.

²²O que cae na silveira, vén ser aquel que escoita a Palabra; pero as preocupacións do mundo e o engado das riquezas afogan a palabra e queda sen dar froito.

²³Pero o que foi sementado en boa terra, vén ser aquel que escoita a Palabra e a comprende: este si que dá froito e produce nun caso cento, noutro sesenta e noutro trinta.

²⁴E contoulles outra parábola: Parécese o Reino dos Ceos a un home que sementou boa semente na súa leira.

²⁵Pero mentres todos durmían, o seu inimigo veu sementar xoio polo medio do trigo e marchou.

²⁶Cando espigou a planta e deu trigo, apareceu o xoio tamén.

²⁷Os criados do dono fóronlle dicir: "Señor, ti non sementaras boa semente na túa leira? De onde lle vén, logo, o xoio?"

²⁸El contestoulles: "Isto é obra dun inimigo". Os criados preguntáronlle: "Queres que o vaiamos arrincar?"

²⁹El respondeulles: "Non, non sexa que ó collerdes o xoio arrinquedes tamén o trigo.

³⁰Deixádeos medrar xuntos deica a sega, que no tempo da sega heilles dicir ós segadores: Apañade primeiro o xoio, e atádeo en mollos para queimalo; e o trigo recollédeo na miña arca".

³¹E contoulles outra parábola: O Reino dos Ceos é semellante a un gran de mostaza que un home sementou na súa horta.

³²A mostaza vén sendo a máis pequerrecha de todas as sementes; pero cando medra chega a ser meirande ca todas as hortalizas, converténdose nunha árbore; de tal xeito, que mesmo os paxaros veñen facer o niño nas súas pólas.

³³Díxolles outra parábola: O Reino dos Ceos é semellante ó fermento que unha muller amasou en tres medidas de fariña ata que todo levedou.

³⁴Todo isto lle falou Xesús en parábolas á xente, e nada lle falaba que non fose por medio de parábolas.

³⁵De xeito que se cumprise o que dixera o profeta: Abrirei a miña boca para dicir parábolas, proclamarei cousas escondidas desde que o mundo é mundo.

³⁶Entón, deixando á xente, foise para a casa. Achegáronselle os seus discípulos e pedíronlle: Explícanos a parábola do xoio na leira.

³⁷El respondeu: O que sementa a boa semente é o Fillo do Home;

³⁸A leira é o mundo; a boa semente son os fillos do Reino; o xoio son os fillos do Malo.

³⁹O inimigo que a sementa é o Satán; a sega é a fin do mundo e os segadores son os anxos.

⁴⁰E así como se entrecolle o xoio e se bota no lume, así pasará na fin do mundo.

⁴¹Mandará o Fillo do Home os seus anxos, e quitarán do seu Reino todos os escándalos e a todos os que fan o mal;

⁴²e botaranos no forno do lume, onde será o pranto e o renxer dos dentes.

⁴³Entón, os xustos resplandecerán coma o sol no Reino de seu Pai. Quen teña oídos que escoite.

⁴⁴O Reino dos Ceos é semellante a un tesouro agachado nunha leira: o home que o atopou vólveo a agachar; e, cheo de alegría, vai vender canto ten para mercar aquela leira.

⁴⁵Tamén se parece o Reino dos Ceos a un tratante de perlas finas:

⁴⁶en atopando unha de grande valor, foi vender canto tiña e mercouna.

⁴⁷Do mesmo xeito é semellante o Reino dos Ceos a un aparello de rapeta largado no mar, que recolleu peixes de todas as castes.

⁴⁸Unha vez cheo, tiran por el para a ribeira e, sentados, escollen os bos nun queipo e os malos tiran con eles.

⁴⁹Así será na fin do mundo: sairán os anxos e arredarán os malos dos xustos

⁵⁰para botalos no forno do lume; alí será o pranto e o renxer dos dentes.

⁵¹Entendedes todo isto? Eles responderon: Entendemos.

⁵²El concluíu: Por iso todo letrado que se fai discípulo do Reino dos Ceos parécese ó dono dunha casa que saca das súas arcas o novo e mais o vello.

⁵³E resulta que cando Xesús acabou de expoñer estas parábolas marchou de alí,

⁵⁴indo para a súa terra. Alí con tal xeito lles ensinaba na sinagoga que dicían abraiados: De onde lle veñen a este esa sabedoría e eses milagres?

⁵⁵Non é o fillo do carpinteiro? Non se chama María súa nai; e seus irmáns Santiago, Xosé, Simón e Xudas?

⁵⁶E súas irmás non viven connosco? Entón de onde lle vén todo isto?

⁵⁷Estaban realmente escandalizados por causa del. Pero Xesús díxolles: A un profeta só o aceptan mal na súa terra e na súa casa.

⁵⁸E alí non fixo moitos milagres pola falta de fe daquela xente.