Read Biblia SEPT Mateo 14 Bible Online

Mateo 14 - Biblia SEPT bible

Mateo 14

¹Naquel tempo chegou a sona de Xesús ós oídos de Herodes, o tetrarca.

²Este comentou cos seus cortesáns: Ese é Xoán Bautista, que resucitou de entre os mortos con poderes milagrosos.

³Pois Herodes prendera a Xoán, meténdoo na cadea por cousa de Herodías, muller de seu irmán Filipo.

⁴Porque Xoán non paraba de lle dicir: Non che está permitido vivir arrimado con ela.

⁵E aínda que Herodes o quería matar, tíñalle medo á xente, que o consideraba un profeta.

⁶Mais, cando Herodes celebrou o seu día de anos, a filla de Herodías bailou diante de todos. E tanto lle agradou a Herodes

⁷que lle prometeu baixo xuramento darlle o que lle pedira.

⁸Ela, encirrada pola súa nai, díxolle: Tráeme nunha bandexa a cabeza de Xoán Bautista.

⁹O rei entristeceuse, pero, como o xurara e por cousa dos convidados, ordenou que lla trouxesen,

¹⁰e mandou que fosen decapitar a Xoán na cadea.

¹¹Trouxeron a cabeza nunha bandexa e entregáronlla á rapaza, que lla levou á nai.

¹²Logo viñeron os seus discípulos recoller o corpo e sepultalo. Despois foron informar a Xesús.

¹³Cando o soubo Xesús retirouse de alí nunha barca a un lugar deserto e arredado. En canto a xente o soubo, foino seguindo por terra desde as vilas.

¹⁴Así, cando desembarcaron, atopouse cun gran xentío. El, conmovido, curou a todos os enfermos.

¹⁵Chegada a tarde, os discípulos foron onda el e dixéronlle: O lugar está moi arredado e a hora moi avanzada: será mellor que despidas a xente para que vaian ás aldeas e merquen comida.

¹⁶Xesús díxolles: Non precisan marchar, dádelles vós de comer.

¹⁷Eles responderon: Aquí non temos máis ca cinco bolos de pan e mais dous peixes.

¹⁸Pero Xesús replicoulles: Pois, traédemos aquí.

¹⁹E mandando recostar á xente na herba, colleu os cinco bolos e mais os dous peixes, ergueu a mirada ó ceo, dixo a bendición, partiu os bolos e déullelos ós discípulos, que á súa vez llos pasaron á xente.

²⁰E comeron todos ata se fartaren, enchendo coas sobras doce cestas.

²¹Os que comeron eran uns cinco mil, sen contar mulleres nin nenos.

²²De seguida mandou ós seus discípulos que embarcasen e que fosen diante para a outra banda, mentres el despedía a xente.

²³Despois de despedila, subiu ó monte para orar el só, e alí colleuno a anoitecida.

²⁴E, xa a moitos metros no medio do mar, as ondas batían na barca, pois levaban o vento en contra.

²⁵O riscar o día, Xesús foi cara a eles, camiñando polo mar.

²⁶E, os discípulos, véndoo camiñar polo mar, asustáronse dicindo: "é unha pantasma", e, cheos de medo, empezaron a berrar.

²⁷De seguida faloulles Xesús dicindo: Tranquilos, non teñades medo, que son eu.

²⁸Respondeulle Pedro: Señor, se es ti, mándame que vaia onda ti, camiñando pola auga.

²⁹El díxolle: Ven. Baixou Pedro da barca, e púxose a camiñar pola auga, dirixíndose a Xesús.

³⁰Pero, ó sentir o vento forte, colleu medo, empezou a afundirse e púxose a berrar: Señor, sálvame!

³¹Axiña Xesús, dándolle a man, agarrouno e díxolle: Home de pouca fe, por que dubidas?

³²E ó subiren eles á barca, quedouse o vento.

³³Os que estaban na barca prostráronse ante el dicindo: Realmente ti es Fillo de Deus.

³⁴Rematada a travesía, chegaron á terra de Xenesaret.

³⁵O recoñecelo, os homes do lugar mandaron aviso a toda a comarca. Leváronlle todos os enfermos,

³⁶rogándolle que lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaron, curaron.