Read Biblia SEPT Mateo 8 Bible Online

Mateo 8 - Biblia SEPT bible

Mateo 8

¹Cando Xesús baixou do monte foino seguindo moita xente.

²E nestas achegouse a el un gafo, que, prostrándose ante el, díxolle: Señor, con só que queiras pódesme limpar.

³El estendeu a man e tocouno, dicindo: Quero, queda limpo. E, coa mesma, quedou limpo da lepra.

⁴E díxolle Xesús: Mira, non digas nada; pero vai, preséntate ó sacerdote, e ofrece o donativo que prescribiu Moisés para que lles sirva de testemuño.

⁵O entrar en Cafarnaún achegóuselle un centurión que lle suplicou

⁶dicindo: Señor, o meu criado xace tolleito na casa e padece moito.

⁷Díxolle Xesús: Eu irei e curareino.

⁸Replicoulle o centurión: aínda Señor, non son merecente de que entres baixo o meu teito, abonda cunha palabra túa para que o meu criado cure.

⁹Que eu, aínda que son un subordinado, tamén teño homes baixo as miñas ordes; e dígolle a este: "vai", e vai; a aqueloutro: "ven", e vén; e ó meu criado: "fai isto", e faino.

¹⁰A Xesús chamoulle moito a atención oír aquilo, e díxolles ós que o seguían: Asegúrovos que non atopei a ninguén cunha fe tan grande en todo Israel.

¹¹E dígovos que moitos de oriente e mais de occidente virán sentar na mesa de Abraham, Isaac e Xacob, no Reino dos Ceos.

¹²Pero ós fillos do Reino botaranos para fóra, á escuridade; alí será o pranto e o triscar os dentes.

¹³E Xesús díxolle ó centurión: Vaite, que se cumpra segundo a túa fe. E naquela hora curou o criado.

¹⁴En chegando Xesús á casa de Pedro atopou á sogra deste deitada con febre.

¹⁵Tocoulle na man e fóiselle a febre. Ela ergueuse e púxose a servilo.

¹⁶Contra a tardiña leváronlle moitos endemoñados, e coa súa palabra botoulles fóra os espíritos e curou os enfermos todos.

¹⁷Así cumpriuse o que deixara dito o profeta Isaías: Apandou coas nosas doenzas e cargou coas nosas enfermidades.

¹⁸Vendo Xesús que o rodeaba un mundo de xente, ordenou pasar para a outra banda.

¹⁹E achegándose a el un letrado díxolle: Mestre, seguireite vaias a onde vaias.

²⁰Respondeulle Xesús: As raposas teñen tobeiras e os paxaros niños, pero o Fillo do Home non ten onde pousar a cabeza.

²¹Outro dos seus discípulos díxolle: Señor, deixa que vaia primeiro enterrar a meu pai.

²²Xesús respondeulle: Ti sígueme, e deixa que os mortos enterren ós mortos.

²³Subiu á barca, e seguírono os seus discípulos.

²⁴De súpeto levantouse tan grande temporal no mar que as ondas tapaban a barca; pero el durmía.

²⁵Os discípulos fórono espertar, exclamando: Señor, sálvanos que afogamos!

²⁶El díxolles: Por que vos acovardades, homes de pouca fe? E poñéndose de pé increpou os ventos e mais o mar, e veu unha grande calma.

²⁷Os homes, abraiados, dicían: Quen será este que mesmo os ventos e mais o mar lle fan caso?

²⁸En chegando á outra banda do mar, ó país de Gadara, saíronlle ó camiño desde uns sepulcros dous endemoñados, tan asañados que ninguén se atrevía a pasar por alí.

²⁹E berrando dicían: Que temos que ver contigo, Fillo de Deus? Seica vés para atormentáresnos antes de tempo?!

³⁰Había lonxe de alí unha boa camada de porcos fozando,

³¹e os demos rogáronlle: Se nos botas, mándanos para a manada de porcos.

³²El díxolles: Ide. Saíron, e fóronse para os porcos, que, guindándose barranco abaixo, foron dar ó mar, onde morreron afogados.

³³Os porqueiros, fuxindo, chegaron á vila e contaron todo, incluso o dos endemoñados.

³⁴E toda a vila saíu ó encontro de Xesús. E cando o atoparon, pedíronlle que abandonase aquela terra.