Read Biblia SEPT Mateo 9 Bible Online

Mateo 9 - Biblia SEPT bible

Mateo 9

¹Subiu a unha barca, cruzou para a outra banda e chegou á súa vila.

²Nisto trouxéronlle un tolleito nunha padiola. Vendo a fe que tiñan, díxolle ó tolleito: Ánimo, meu fillo! Quédanche perdoados os teus pecados.

³Entón algúns letrados dixeron para si: Este home blasfema.

⁴Coñecendo Xesús o que pensaban, díxolles: Que cavilades nos vosos adentros?

⁵Que é máis fácil, dicir: "perdoados quedan os teus pecados"; ou dicir: "érguete e anda?"

⁶Pois para que vexades que o Fillo do Home ten poder na terra para perdoar pecados díxolle ó tolleito: "érguete, colle a padiola, e vai para a casa".

⁷E erguéndose foise para a súa casa.

⁸Vendo isto a xente, asombrouse e glorificaban a Deus por lles dar tal poder ós homes.

⁹O pasar Xesús por alí, viu un home sentado ó mostrador da contribución, chamado Mateu, e díxolle: Sígueme. El ergueuse e seguiuno.

¹⁰E resulta que, estando á mesa na casa, viñeron moitos recadadores e pecadores, e puxéronse tamén á mesa con Xesús e mais os seus discípulos.

¹¹Cando tal viron os fariseos, dixéronlle ós discípulos del: Como é que o voso Mestre está a comer con recadadores e pecadores?

¹²El oíunos e dixo: Non son os sans senón os enfermos os que precisan de médico.

¹³Ide, pois, aprender o que significa aquilo de Misericordia quero e non sacrificios. Porque non vin chamar polos xustos, senón polos pecadores.

¹⁴Entón achegáronselle os discípulos de Xoán preguntando: Nós e mais os fariseos gardamos moito o xaxún. Por que non o gardan os teus discípulos?

¹⁵Respondeulles Xesús: Poden os compañeiros do esposo estar de loito mentres dura a voda? Xa chegará o día no que lles leven o esposo; entón si que xaxuarán.

¹⁶Ninguén lle bota un remendo de pano aínda sen remollar a un vestido vello, pois o novo tiraría polo vello e a rachadura faríase máis grande.

¹⁷Tampouco se lle ocorre a ninguén botar viño novo en pelellos vellos, porque rebentarían os pelellos, iríase o viño e estragaríanse os pelellos; pola contra bótase o viño novo en pelellos novos para que ámbolos dous se conserven.

¹⁸Mentres Xesús lles dicía estas cousas, velaí apareceu un xefe que, prostrándose ante el, rogáballe: A miña filla acaba de morrer. Ven, impón a túa man sobre ela e vivirá.

¹⁹Erguéndose Xesús, seguiuno cos seus discípulos.

²⁰Nisto unha muller que padecía hemorraxias desde había doce anos, achegándose por detrás, tocoulle a orla do seu manto,

²¹falando para si: Se lle dou tocado a roupa, xa curo.

²²Xesús virouse e ó vela díxolle: Animo, filla, a túa fe sandoute! E desde aquel instante a muller quedou salva.

²³O chegar Xesús á casa do xefe, vendo os frautistas e mais o barullo da xente,

²⁴dixo: Apartade, que a rapaciña non está morta; a rapaza dorme. A xente facía riso del.

²⁵Pero el, en botando para fóra a xente toda, entrou e colleu a rapaza pola man. E ela ergueuse.

²⁶A noticia espallouse por toda a redonda.

²⁷Cando saíu Xesús de alí, fórono seguindo dous cegos que berraban: Fillo de David, ten dó de nós.

²⁸E ó entrar na súa casa, os cegos achegáronselle. Preguntoulles Xesús: E vós credes que eu podo facer iso? Responderon: Cremos.

²⁹Entón tocoulles os ollos, dicindo: Fágase conforme a vosa fe.

³⁰E abríronselles os ollos. Logo avisounos moi serio: Mirade que non o saiba ninguén!

³¹Pero, mal se foron, déronlle unha grande sona por toda aquela terra.

³²O que se foron os cegos, presentáronlle un mudo endemoñado.

³³E así que lle botou o demo fóra, o mudo falou. A xente quedou coa boca aberta e dicía: Nunca tal cousa se viu en Israel.

³⁴Pero os fariseos dicían: Bota os demoños co poder do xefe dos demoños.

³⁵Xesús percorría todas as vilas e aldeas ensinando nas sinagogas, anunciando a Boa Nova do Reino e curando toda enfermidade e doenza.

³⁶Pero, vendo a multitude, sentiu unha fonda compaixón por ela, porque estaban todos derreados e esmorecidos coma ovellas sen pastor.

³⁷Entón díxolles ós discípulos: A anada é ben boa, pero os xornaleiros son poucos;

³⁸Así que rogádelle ó dono da colleita que mande xornaleiros á súa ceifa.