Read Biblia SEPT Marcos 12 Bible Online

Marcos 12 - Biblia SEPT bible

Marcos 12

¹E comezou a falarlles en parábolas: Un home plantou unha viña, rodeouna cun valado, cavou nela un lagar e construíu un caseto para o garda. Logo arrendóullela a uns viñateiros, e marchou para lonxe.

²No seu tempo, mandou un criado para cobrarlles as rendas da viña ós viñateiros

³Pero eles, botáronse enriba del, zorregáronlle duro, e despedírono coas mans baleiras.

⁴Vaise el e mándalles outro criado, pero tamén mallaron nel e aldraxárono.

⁵Mandoulles outro, e matárono; e a outros moitos bouraron neles e matáronos.

⁶Pero aínda lle quedaba un a quen mandar, o seu fillo benquerido; e mandóullelo de último, dicindo para si: "El é fillo meu, e hano respectar".

⁷Pero os viñateiros comentaron: "Oi! Este é o herdeiro: veña, matámolo e herdanza para nós!".

⁸E agarrárono, matárono e botárono fóra da viña.

⁹Que fará o dono da viña? Volverá, acabará con estes viñateiros e daralles a viña a outros.

¹⁰Ou seica non lestes aquilo da Escritura: A pedra que desbotaron os canteiros é agora o esquinal;

¹¹esa colocouna o Señor; que regalía para nós!?

¹²Decatándose de que a parábola ía por eles, quixérono prender, pero por medo á xente, deixárono e fóronse.

¹³Mandáronlle algúns fariseos e herodianos, para o pillaren nalgunha pregunta.

¹⁴O que chegaron onda el, preguntáronlle: Mestre, sabemos que es sincero, e non andas con miramentos, porque ti non te deixas levar polos respectos humanos, senón que ensinas o verdadeiro camiño de Deus. Está permitido pagarlle a contribución ó Cesar, ou non? Pagámoslla ou non lla pagamos?

¹⁵Xesús, decatándose da súa hipocrisía, contestoulles: E por que me queredes comprometer? A ver, traédeme un denario para que o vexa.

¹⁶Eles leváronllo, e el preguntoulles: De quen é esta imaxe e de quen fala esta inscrición? Contestáronlle: É do César.

¹⁷Xesús replicoulles: Pois logo dádelle ó César o do César, e a Deus o de Deus. E ficaron pasmados.

¹⁸Chegaron uns saduceos deses que negan que haxa resurrección, e preguntáronlle:

¹⁹Mestre, Moisés deixou escrito: Se lle morre a alguén o seu irmán, deixando muller sen fillos, case coa viúva de seu irmán, para lle dar descendencia.

²⁰Pois dunha vez había sete irmáns. O primeiro casou, e morreu sen fillos;

²¹o segundo casou coa viúva e morreu tamén sen deixar fillos; o mesmo lle pasou ó terceiro;

²²e ningún dos sete deixou descendencia. O cabo, morreu tamén a muller.

²³Ora, cando resuciten, de cal deles vai ser a muller, se ela estivo casada cos sete?

²⁴Xesús contestoulles: Non será que andades descamiñados precisamente porque non comprendedes nin a Escritura nin o poder de Deus?

²⁵Pois cando resuciten nin casarán eles nin elas, porque serán coma anxos do ceo.

²⁶E volvendo á resurrección dos mortos, non tedes lido no Libro de Moisés, no episodio da silveira, como lle falou Deus dicindo: Eu son o Deus de Abraham, o Deus de Isaac e o Deus de Xacob?

²⁷Ben, pois El non é Deus de mortos, senón dos vivos. Así que ides moi descamiñados.

²⁸Un letrado, que oíra a discusión, decatándose do ben que lles respondera, preguntoulle: Cal é o mais importante de todos os mandamentos?

²⁹Xesús respondeulle: O primeiro é: Escoita, Israel: o Señor é o noso Deus, o Señor é único,

³⁰e amarás o Señor, o teu Deus, con todo o teu corazón, con toda a túa alma, con todo o teu entendemento e con todas as túas forzas.

³¹O segundo é: Amarás o teu próximo coma a ti mesmo. Non hai mandamentos máis importantes ca estes.

³²O letrado replicou: Moi ben, Mestre, estás no certo cando dis que El é único e non hai outro fóra del;

³³e que amalo con todo o corazón, con todo o entendemento e con todas as forzas, e o próximo coma a un mesmo, é mais importante do que todos os sacrificios e holocaustos.

³⁴Xesús, vendo que respondera con moito tino, díxolle: Non estás lonxe do Reino de Deus. E ninguén se atreveu a facerlle máis preguntas.

³⁵Ensinando no templo, preguntou: Como din os letrados que o Mesías é fillo de David?

³⁶O mesmo David dixo, inspirado polo Espírito Santo: Díxolle o Señor ó meu Señor: senta á miña dereita, que vou poñer os teus inimigos coma estrado dos teus pés.

³⁷Ora, se David o chama Señor, como vai ser o seu fillo? E a numerosa multitude escoitaba engaiolada a Xesús.

³⁸El seguía ensinando: Coidado cos letrados! Gustan moito de se pasearen con vestidos fachendosos, e que lles fagan reverencias polas rúas;

³⁹buscan os primeiros postos nas sinagogas e mais nos banquetes.

⁴⁰E acábanlles cos bens ás viúvas, facéndose os piadosos. Pero serán xulgados como lles cómpre.

⁴¹Sentado fronte por fronte da sala do tesouro, ollaba para a xente que botaba cartos no peto. E moitos ricos botaban con fartura.

⁴²E nisto viu unha viúva pobriña botar uns céntimos nada máis, unha miseria coma quen di.

⁴³Entón chamou ós seus discípulos, é díxolles: Asegúrovos que esa pobre viúva botou máis cós ricos todos.

⁴⁴Pois eles botaron o que lles sobraba, pero ela na súa pobreza, botou todo canto tiña para vivir.