Read Biblia SEPT Marcos 6 Bible Online

Marcos 6 - Biblia SEPT bible

Marcos 6

¹Saíndo de alí, foise para a súa vila, acompañado polos seus discípulos.

²Cando chegou o sábado, empezou a ensinalos na sinagoga. E moita da xente que o escoitaba dicía abraiada: De onde lle veñen a este todas esas cousas? Que sabedoría é esa que lle ensinaron, e como pode facer tantos milagres pola súa man?

³Non é este o carpinteiro, fillo de María e irmán de Santiago, Xosé, Xudas e mais Simón, e as súas irmás non viven aquí connosco? Estaban realmente escandalizados.

⁴Pero Xesús díxolles: Non hai profeta máis desprezado que na súa terra, na súa casa, ou entre os seus parentes.

⁵E non puido realizar alí ningún milagre, fóra dalgunhas curacións, que fixo impoñendo as mans.

⁶Estaba sorprendido por aquela incredulidade. E dedicouse a andar polas aldeas dos arredores, ensinando.

⁷Entón chamou os Doce, e empezou a mandalos de dous en dous, dándolles poder sobre os espíritos malos.

⁸Recomendoulles que non levasen nada para o camiño, fóra dun caxato: nin pan, nin alforxas, nin cartos na faixa.

⁹Que calzasen sandalias, pero que non levasen máis ca unha túnica.

¹⁰E avisounos: Cando entredes nunha casa, permanecede nela ata que vos marchedes.

¹¹Se nalgún lugar non vos acolleren nin vos escoitaren, ídevos, sacudindo o po dos vosos pés, para que lles sirva de aviso.

¹²Marcharon, e predicaron a conversión.

¹³Botaban fóra moitos demoños, e curaban os enfermos, unxíndoos con aceite.

¹⁴Como a sona de Xesús se estendía por todas partes, chegou ós oídos do rei Herodes, xunto cos comentarios que facían: "é o mesmo Xoán Bautista resucitado de entre os mortos, e por iso actuaban nel eses poderes".

¹⁵Outros dicían que era Elías ou algún profeta.

¹⁶Pero Herodes dicía: É Xoán Bautista, a quen eu mandei decapitar, que está resucitado.

¹⁷Porque Herodes mandara encadear a Xoán por causa de Herodías, a muller de seu irmán Filipo, coa que el casara.

¹⁸Xoán non paraba de lle dicir: Non che está permitido vivir coa muller do teu irmán.

¹⁹Por iso Herodías colléralle xenreira a Xoán, e queríao matar.

²⁰Pero Herodes temía a Xoán, sabendo que era home xusto e santo, e protexíao; mesmo lle gustaba oílo falar, aínda que quedase desacougado.

²¹Pero chegou a ocasión axeitada, cando Herodes no día que facía anos deu un banquete ós ministros, oficiais e xente importante de Galilea.

²²Resulta que, entrando a filla da mesma Herodías, bailou moi ben, e gustoulle moito a Herodes e a todos os convidados. Entón o rei díxolle á rapaza: Pídeme o que queiras, que cho hei dar.

²³E xurou. Dareiche o que me pidas, aínda que sexa a metade do meu reino.

²⁴Vaise a rapaza onda a nai e pregúntalle: Que lle pedirei? Ela díxolle: Pídelle a cabeza de Xoán Bautista.

²⁵E volvendo axiña onda o rei, díxolle: Quero que me deas de contado, nunha bandexa, a cabeza de Xoán Bautista.

²⁶O rei púxose moi triste, pero, polos xuramentos e mais polos convidados, non quería defraudala.

²⁷E de seguida mandou a un verdugo traer a cabeza de Xoán; cortoulla,

²⁸tróuxoa nunha bandexa, para lla dar á rapaza, que non tardou en levarlla á súa nai.

²⁹Cando os seus discípulos o souberon, recolleron o cadáver e fórono enterrar.

³⁰Cando volveron a reunirse con Xesús, os apóstolos contáronlle canto fixeran e ensinaran.

³¹El díxolles: Vide vós comigo a un lugar arredado, e descansade un pouco. Eran moitos os que ían e viñan, e nin para comer atopaban tempo.

³²Fóronse sós na barca a un lugar arredado.

³³Pero, ó velos marchar, a xente foinos seguindo por terra desde todas as vilas, e chegaron primeiro ca eles.

³⁴Así, cando desembarcaron, atopouse cunha grande multitude. El, conmovido, porque eran coma ovellas sen pastor, púxose a predicar ensinándolles moitas cousas.

³⁵Como se facía tarde, acercáronselle os discípulos e dixéronlle: Por aquí non hai casas e xa pasa moito da hora:

³⁶vai ser mellor que os despidas, para que vaian ás aldeas e vilas veciñas, e merquen algo de comer.

³⁷Pero el respondeulles: Dádelles vós de comer. Contestaron: Imos, logo, mercar douscentos denarios de pan para lles darmos de comer?

³⁸El preguntoulles: E, logo, canto pan tendes? Fixeron o reconto e dixeron: Por xunto temos cinco bolos e mais dous peixes.

³⁹El mandounos sentar en grupos na herba verde.

⁴⁰E fóronse sentando en grupos de cen ou cincuenta.

⁴¹El colleu os cinco bolos e mais os dous peixes, ergueu a vista ó ceo, bendiciunos, e partiu os bolos, e déullelos ós discípulos, para que os servisen; e repartiu tamén os dous peixes entre todos.

⁴²Comeron todos ata se fartaren

⁴³e recolleron de anacos e das sobras dos peixes doce cestos cheos.

⁴⁴E os que comeran os pans eran cinco mil homes.

⁴⁵De seguida mandou ós seus discípulos que embarcasen e fosen indo diante para Betsaida, mentres el despedía a xente.

⁴⁶E cando rematou de se despedir, foi orar ó monte.

⁴⁷Fíxose noite, e a barca estaba no medio do mar, mentres el quedaba só en terra.

⁴⁸Vendo o fatigados que estaban de tanto vogar co vento en contra, ó raiar o día foi cara a eles, andando polo mar.

⁴⁹Pero eles, ó velo andar polo mar, coidaron que era unha pantasma, e empezaron a berrar.

⁵⁰Mais el de contado faloulles: Tranquilos, que son eu. Non teñades medo.

⁵¹E subiu á barca, onda eles. Acougou o vento, e todos quedaron abraiados de vez,

⁵²porque non comprenderan o milagre do pan, ó teren aínda cerrado o entendemento.

⁵³Cando atravesaron para a outra banda, chegaron a Xenesaret, e alí desembarcaron.

⁵⁴A xente de contado o recoñecía.

⁵⁵Percorrendo toda aquela comarca, levábanlle todos os enfermos en leitos;

⁵⁶e en aldeas, vilas e cidades, cando oían que andaba por alí, pousaban os enfermos nas rúas, rogándolle que lles deixase tocar tan sequera a orla do seu manto. E cantos o tocaban, curaban.