Read Biblia SEPT Lucas 11 Bible Online

Lucas 11 - Biblia SEPT bible

Lucas 11

¹Dunha vez despois de estar el orando en certo lugar, un dos discípulos pediulle: Mestre, apréndenos a rezar, como lles aprendeu Xoán ós seus discípulos.

²Respondeulles: Cando recedes, dicide: Pai, sexa santificado o teu Nome! Pai, veña o teu Reino!

³Dános cada día o noso pan.

⁴E perdoa os nosos pecados, como tamén perdoamos nós a todo o que nos debe; e non nos sometas á tentación.

⁵Logo continuou: Botade de conta que un de vós ten un amigo, que vos presentades na casa del pola noite, fóra, e que lle dicides: "Amigo, déixame tres bolos de pan,

⁶que me veu un amigo de viaxe, e non teño nada que lle poñer diante".

⁷E que aquel, desde dentro, responde: "Non me amoles, está a porta pechada, eu e mais os nenos estamos na cama: non me podo erguer agora para chos dar".

⁸Desde logo que, se non se levanta para llos dar por se tratar dun amigo, cando menos por ser teimudo, erguerase e hallos dar.

⁹Por iso dígovos: "Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade a abrirásevos.

¹⁰Que todo o que pide, recibe; o que busca, atopa; e a quen peta, abriráselle".

¹¹Ou logo, que pai hai entre vós que, se o seu fillo lle pide un peixe, lle dá unha cobra?

¹²Ou se lle pide un ovo, dálle un alacrán?

¹³Pois se vós, sendo ruíns, ben lles sabedes dar cousa boas ós vosos fillos, canto máis o Pai celestial dará o Espírito Santo ós que llo pidan!

¹⁴Estaba botando un demo mudo; e cando saíu o demo, falou o mudo. A xente quedou abraiada,

¹⁵pero algúns deles dixeron: Este bota fóra os demoños co poder de Belcebul, xefe dos demos.

¹⁶Outros, para probalo, reclamábanlle un sinal do ceo.

¹⁷Pero el, coñecéndolles o que pensaban, díxolles: Todo reino dividido contra si mesmo fica asolado, caendo casa sobre casa.

¹⁸Pois ben, se Satán está dividido contra si mesmo, como se vai soster o seu reino? Vós dicides que boto os demos co poder de Belcebul.

¹⁹Pero se eu boto os demoños co poder de Belcebul, co poder de quen os botan vosos fillos? Por iso eles mesmos serán os vosos xuíces.

²⁰Pero se boto os demos co poder de Deus, é que xa chegou a vós o Reino de Deus.

²¹Mentres un home forte e armado garda o seu pazo, os seus bens están seguros.

²²Pero se chega un máis forte, e o vence, quitándolle as armas nas que confía, repartirá o botín.

²³Quen non está comigo está contra min, e quen non recolle comigo derrama.

²⁴Cando o espírito malo sae do home, vai polos ermos adiante buscando acougo; se non o atopa, di: "Volverei á miña casa de onde saín";

²⁵e, ó chegar, atopa a casa varrida e ordenada.

²⁶Entón vai, colle consigo outros sete espíritos aínda peores ca el, e entrando todos, establécense alí; resultando que á fin aquel home acaba estando peor do que ó principio.

²⁷Mentres el dicía estas cousas, unha muller de entre a xente exclamou en voz alta: Ditoso o ventre que te levou e os peitos que te criaron!

²⁸Pero el replicoulle: Ditosos máis ben os que escoitan a Palabra de Deus e a gardan.

²⁹A xente xuntábase arredor del e Xesús púxose a dicirlles: Esta é unha xeración perversa; reclama un sinal, pero non se lle vai dar máis sinal có de Xonás.

³⁰Pois coma Xonás foi sinal para os ninivitas, así o será tamén o Fillo do Home para esta xeración.

³¹A reina do Sur enfrontarase no Xuízo con estes homes, e fará que os condenen, porque ela veu desde o cabo do mundo para escoitar a sabedoría de Salomón; e aquí está quen é máis ca Salomón.

³²Os habitantes de Nínive enfrontaranse no Xuízo con esta xeración e farán que a condenen, porque eles convertéronse cando escoitaron a predicación de Xonás; e aquí está quen é máis ca Xonás.

³³Ninguén acende unha lámpada para metela nun recuncho ou debaixo dun cazolo, senón enriba dun candeeiro, para que cantos entren vexan a luz.

³⁴A luz do teu corpo é o teu ollo. Se o teu ollo está san, todo o teu corpo estará alumado; pero se está malo, tamén o teu corpo estará na escuridade.

³⁵Mira ben, logo, que a luz que hai en ti non sexa realmente escuridade.

³⁶Se o teu corpo está alumado, sen traza de escuridade, estará resplandecente coma cando a candea te aluma relucente.

³⁷Mentres falaba, un fariseo convidouno a comer na súa casa. Entrou e púxose á mesa.

³⁸O fariseo estrañoulle que non se lavase antes de comer.

³⁹Pero o Señor díxolle: Vós, os fariseos, limpades por fóra a copa e mais o prato, e por dentro estades ateigados de roubos e maldade.

⁴⁰Sodes parvos! O que fixo o de fóra, non fixo tamén o de dentro?

⁴¹Pois logo, dade en esmolas o que hai dentro, e veredes como tódalas cousas serán limpas para vós.

⁴²Ai de vós, fariseos! Pagades o décimo pola menta, pola ruda e por tódalas verduras, e deixades a un lado a xustiza e mais o amor de Deus. Pero é isto o que hai que practicar, aínda que sen descoidar o outro.

⁴³Ai de vós, fariseos, que devecedes polos primeiros postos nas sinagogas, e porque vos fagan reverencias nos rueiros!

⁴⁴Ai de vós, que sodes coma sepulcros que non se ven, e que a xente pisa sen se decatar!

⁴⁵Entón un xurista, tomando a palabra, replicoulle: Mestre, dicindo esas cousas, tamén nos aldraxas a nós.

⁴⁶El contestoulle: Ai tamén de vós, os xuristas, porque botades enriba dos homes fardos insoportables, e vós nin cun dedo os tocades!

⁴⁷Ai de vós, que lles facedes grandes panteóns ós mesmos profetas que asasinaron vosos pais!

⁴⁸Así aprobades co voso testemuño o que fixeron vosos pais: eles asasinaron e vós facedes os panteóns.

⁴⁹Por iso dixo a Sabedoría de Deus: "Mandareilles profetas e apóstolos, e perseguirán a uns e asasinarán a outros";

⁵⁰de xeito que a esta xeración se lle han pedir contas do sangue dos profetas vertido desde a Creación do mundo:

⁵¹desde o sangue de Abel ata o sangue de Zacarías, que morreu entre o Altar e o Santuario. Si, seguro que se lle han pedir contas a esta xeración.

⁵²Ai de vós, xuristas, porque levastes a chave do saber! Nin vós entrastes nin deixastes entrar ós que querían entrar.

⁵³E saíndo de alí, os letrados e fariseos empezaron a encirralo, tirándolle da lingua,

⁵⁴para ver se o pillaban no que dicía.