Read Biblia SEPT Lucas 13 Bible Online

Lucas 13 - Biblia SEPT bible

Lucas 13

¹Naquel intre presentáronse algúns para contarlle o caso aquel de cando Pilato mesturara o sangue duns galileos co dos sacrificios que ofrecían.

²El respondeulles: Coidades que eses galileos eran máis pecadores cós demais, porque acabaron así?

³Non tal, e asegúrovos que como non vos arrepintades acabades todos igual.

⁴Seica pensades que aqueles dezaoito que morreron esmagados pola torre de Siloé eran máis culpables cós outros habitantes de Xerusalén?

⁵Non tal, e asegúrovos que, se non vos arrepentides, todos acabaredes igual.

⁶E púxolles esta parábola: Un home tiña unha figueira plantada na súa viña; foi ver se tiña froitos e non llos atopou.

⁷Díxolle ó viñateiro: "Xa hai tres anos que veño buscar froito nesta figueira e non llo atopo. Córtaa, para que vai cansar máis a terra?"

⁸El respondeulle: "Señor, déixaa aínda un ano máis; vou ver se eu lle cavo un pouco arredor e lle boto esterco;

⁹A ver se así dá froito...; e, onde non, pódela cortar".

¹⁰Un sábado estaba Xesús ensinando nunha das sinagogas.

¹¹Había alí unha muller eivada por causa dun espírito: había dezaoito anos que estaba dobrada sen se poder endereitar.

¹²Xesús ó vela chamou por ela e díxolle: Muller, quedas ceiba da túa enfermidade.

¹³E impúxolle as mans. Ela ficou curada no momento e empezou a loar a Deus.

¹⁴Entón o xefe da sinagoga, indignado de que Xesús curase nun sábado, díxolle á xente: Hai seis días para traballar, vide durante eses días para que vos cure e non precisamente no sábado.

¹⁵Replicoulle Xesús: Hipócritas! Non ceibades vós, nos sábados, o voso boi ou o voso burro, para os levar a beber?

¹⁶E logo esta filla de Abraham, que leva dezaoito anos atada por Satán, non a imos poder ceibar por ser sábado?

¹⁷Cando tal lles dixo ós adversarios, todos viraron rubios diante del e toda a xente se alegraba das marabillas que facía.

¹⁸E dicía tamén: Con que se parece o Reino de Deus, a que volo compararía eu?

¹⁹Évos coma un gran de mostaza que un home sementou na súa horta; medrou e converteuse nunha árbore e os paxaros do ceo aniñaban nas súas pólas.

²⁰E proseguiu: A que vos compararía eu o Reino de Deus?

²¹Évos coma o fermento que unha muller botou en tres medidas de fariña ata que todo levedou.

²²Atravesaba vilas e aldeas ensinando, camiño de Xerusalén.

²³Un preguntoulle: Señor, e logo son poucos os que se salvan? El respondeu:

²⁴Loitade para entrardes pola porta estreita, porque vos aseguro que moitos intentarán entrar e non poderán.

²⁵Despois que o dono da casa peche a porta e empecedes os de fóra a petar nela dicindo: "Señor, ábrenos", el responderá: "Non sei quen sodes".

²⁶Entón empezaredes a dicir: "Se nós comemos e bebemos contigo e ti ensinaches polas nosas rúas!".

²⁷El repetirá: "Non sei quen sodes. Arredade de min os que practicades a inxustiza!".

²⁸Daquela habedes chorar e hanvos renxer os dentes: cando vexades que Abraham, Isaac, Xacob e todos os profetas están no Reino de Deus, e que a vós vos botan para fóra.

²⁹E chegarán de Oriente e Occidente, do norte e do sur a sentar na mesa do Reino de Deus.

³⁰Si, hainos que son últimos e serán os primeiros, e hainos primeiros que serán os derradeiros.

³¹Naquel momento chegaron uns fariseos para lle avisar: Veña, vaite de aquí, que Herodes te quere matar.

³²El respondeulles: Ídelle dicir a ese raposo: eu hoxe e mañá estou a botar os demoños fóra, e no terceiro día xa acabo.

³³Pero hoxe, mañá e pasado mañá cómpre que siga para diante, pois non é ben que un profeta morra fóra de Xerusalén.

³⁴Xerusalén, Xerusalén, que asasinas os profetas e apedras os que mandan onda ti! Cantas veces quixen aconchegar os teus fillos, como a galiña aconchega os seus pitiños baixo as ás e non quixeches!

³⁵Pois mirade: a vosa casa fica baleira e asegúrovos que non me volveredes ver ata que exclamedes: Benia o que vén no nome do Señor!