Read Biblia SEPT Lucas 14 Bible Online

Lucas 14 - Biblia SEPT bible

Lucas 14

¹Un sábado ía el comer, á casa dun xefe dos fariseos; e eles vixiábano.

²Entón apareceu diante del un home hidrópico.

³Xesús preguntoulles ós xuristas e fariseos: El está ou non está permitido curar no sábado?

⁴Pero eles non abriron a boca. Xesús colleu o enfermo, curouno e despediuno.

⁵E mirando para eles, díxolles: Quen de vós, se un fillo ou un boi lle cae nun pozo, non o tira do pozo no instante aínda que sexa sábado?

⁶A isto non lle souberon que contestar.

⁷Decatándose de que os convidados buscaban os primeiros postos, contoulles unha parábola:

⁸Cando alguén te convide a unha voda, non te poñas no primeiro posto. Pode suceder que un máis distinguido ca ti tamén estea convidado

⁹e que veña o que vos convidou e che diga: "Déixalle o sitio a este", e cheo de vergonza teñas que ir para o derradeiro lugar.

¹⁰O revés, ti, cando te conviden, ponte de último, para que cando chegue o que te convidou che poida dicir: "Amigo, sube máis arriba". E quedarás moi ben diante de todos os convidados.

¹¹Porque a quen se ten por moito, hano rebaixar e a quen se rebaixe hano enaltecer.

¹²E díxolle tamén ó que o convidara: E ti, cando deas un xantar ou unha cea, non chames os teus amigos, irmáns, parentes ou veciños ricos; non sexa que eles te recompensen convidándote tamén a ti.

¹³Cando deas un banquete, convida os pobres, eivados, coxos e cegos;

¹⁴e serás ditoso, porque non te poden recompensar; pero xa se che recompensará na resurrección dos xustos.

¹⁵Despois de escoitar todo isto, díxolle un dos convidados: Ditoso o que coma pan no banquete do Reino de Deus.

¹⁶El propúxolle: Dunha vez un home deu unha grande cea e convidou a moitos.

¹⁷Así que chegou a hora, mandou un criado para que avisase ós convidados, dicíndolles: "Vide xa, que está todo preparado".

¹⁸Pero todos empezaron a escusarse. O primeiro dixo: "Merquei unha leira e teño que ila ver; por favor, descúlpame".

¹⁹Outro dixo: "Merquei cinco parellas de bois, e teño que probalas; descúlpame, por favor".

²⁰Outro dixo: "Acáboche de casar e non podo ir".

²¹Volveu o criado e contoulle todo isto ó amo. Entón o dono da casa, todo indignado, mandoulle ó seu criado: "Pois vai correndo ás prazas e rúas da vila e tráeme para acá os pobres, eivados, coxos e cegos".

²²O criado díxolle: "Xa está feito o que mandaches, e aínda hai sitio".

²³Entón o amo mandoulle: "Vai polos camiños e corredoiras e obriga á xente a entrar; quero que se encha a miña casa,

²⁴porque vos aseguro que ningún dos convidados probará a miña cea".

²⁵Nunha ocasión que o seguía moita xente, volveuse a eles e díxolles:

²⁶Se alguén me quere seguir e non está disposto a romper con seu pai e con súa nai, coa muller e mais cos fillos, cos irmáns e coas irmás, e incluso coa súa propia vida, non pode ser discípulo meu.

²⁷O que non carga coa súa cruz e me segue, non pode ser discípulo meu.

²⁸Pois quen de vós, querendo construír unha torre, non se para a pensar no presuposto, a ver se a pode rematar?

²⁹Non vaia ser que bote os alicerces e non a dea rematado e a xente que o vexa faga riso del, dicindo:

³⁰"Este empezou a construír e non deu rematado".

³¹Ou que rei, que sae á guerra contra outro, non se senta primeiro a cavilar se lle chegarán dez mil homes para loitar contra vinte mil?

³²E, se ve que non, cando aínda o ten lonxe, mándalle unha embaixada, pedindo condicións de paz.

³³Pois así, como non renunciedes a todo o que tedes, non hai de vós quen poida ser discípulo meu.

³⁴Ben está o sal; pero se o mesmo sal se volve insulso, con que se pode salgar?

³⁵Xa non vale para nada: nin para a terra, nin para a esterqueira; hai que tirar con el. Quen teña oídos para oír, que escoite.