Read Biblia SEPT Lucas 19 Bible Online

Lucas 19 - Biblia SEPT bible

Lucas 19

¹Chegou Xesús a Xericó e pasaba atravesando a cidade.

²Había alí un home chamado Zaqueo, xefe dos recadadores e moi rico.

³Intentaba ver quen era Xesús; pero impedíallo a xente, porque el era pequeneiro.

⁴Entón botou a correr e subiu a unha figueira para velo, porque ía pasar por alí.

⁵O pasar Xesús por aquel lugar, levantou a vista e díxolle: Zaqueo, baixa de contado, que hoxe teño que parar na túa casa.

⁶El, baixando de contado, acolleuno moi contento.

⁷Pero vendo aquilo, a xente empezou a murmurar: Entrou a se hospedar na casa dun pecador.

⁸Zaqueo, posto de pé, díxolle ó Señor: Señor, darei a metade de todo canto teño ós pobres e, se algo roubei a alguén, devolvereille catro veces máis.

⁹Entón Xesús dixo: Hoxe chegou a salvación a esta casa, pois tamén este é fillo de Abraham.

¹⁰Porque o Fillo do Home vén buscar e salvar o que estaba perdido.

¹¹Estando a xente escoitando estas cousas, engadiu unha parábola, por estar cerca de Xerusalén e por pensar a xente que o Reino de Deus ía aparecer de contado.

¹²Dixo: Un home nobre marchou a un país distante, a que o coroasen rei, e volver despois.

¹³Chamou logo por dez dos seus criados, repartiulles dez onzas, e encargoulles: "Negociade ata que volva".

¹⁴Pero os seus súbditos, que o odiaban, mandaron tras el unha embaixada, dicindo: "Non queremos que este sexa o noso rei".

¹⁵Cando volveu, xa coroado coma rei, mandou chamar polos criados aqueles, ós que lles dera as onzas, para saber canto gañara cada un.

¹⁶Presentouse o primeiro, dicindo: "Señor, a túa onza produciu outras dez".

¹⁷El contestoulle: "Ben, criado cumpridor: xa que fuches fiel en cousa pequena, serás rexedor de dez cidades".

¹⁸Chegou o segundo dicindo: "A túa onza, Señor, produciu outras cinco",

¹⁹Contestoulle tamén a este: "Ti tamén serás rexedor de cinco cidades".

²⁰E chegou outro, dicindo: "Señor, aquí tes a túa onza; tíñaa gardada nun paniño,

²¹pois sabía que eras home esixente, que colles o que non pos e segas o que non sementas".

²²El contestoulle: "As túas palabras condénante, criado inútil. Así que ti sabías que son home esixente, que collo o que non poño, e sego o que non semento.

²³Pois logo por que non deixaches nun banco os meus cartos? Así, ó chegar, eu podía recoller os intereses".

²⁴E díxolles ós presentes: "Quitádelle a onza e dádella ó que ten dez!".

²⁵Eles replicaron: "Señor, se ese xa ten dez onzas!" El seguiu:

²⁶"Asegúrovos que a todo o que ten, háselle dar; pero ó que non ten, aínda o que ten se lle ha de quitar.

²⁷E a todos eses meus inimigos, que non me querían por rei, traédeos aquí, e degoládeos na miña presenza".

²⁸E dito isto, botou a andar diante deles camiño de Xerusalén.

²⁹E cando se aproximaban a Betfagué e a Betania, ó pé do chamado Monte das Oliveiras, mandou dous discípulos,

³⁰dicíndolles: Ide á aldea que tedes aí diante, e atoparedes atado un burriño que ninguén montou aínda nunca. Soltádeo e traédeo.

³¹E se alguén vos pregunta: "Por que o soltades?", respondédelle: "Precísao o Señor".

³²Foron os discípulos, e atoparon todo tal como lles dixera.

³³E cando ceibaron o burriño, preguntáronlles os donos: Por que soltades o burriño?

³⁴Eles contestaron: Precísao o Señor.

³⁵Levárono onda Xesús, botaron os mantos sobre o burriño e axudárono a montar.

³⁶E ó pasar el, a xente estendía os mantos polo camiño.

³⁷Cando se aproximaban á baixada do Monte das Oliveiras, a multitude de discípulos, cheos de alegría, comezaron a loar a Deus con grandes gritos, por tódalas marabillas que tiñan visto.

³⁸Dicían: Benia o que vén, coma rei, no nome do Señor. Paz no ceo, e gloria no máis alto!

³⁹Algúns dos fariseos que estaban entre a xente, dixéronlle: Mestre, reprende a eses teus discípulos.

⁴⁰Pero el respondeulles: Asegúrovos que se estes calan, falarán as pedras.

⁴¹E ó enxergaren a cidade, chorou sobre ela

⁴²dicindo: Ai, se ti tamén coñeceses neste día o que che podía traer paz! Pero os teus ollos non o dan visto.

⁴³E virán días nos que os teus inimigos te rodearán de trincheiras; asediarante, e apertarante por todas partes.

⁴⁴Esnaquizarante contra o chan a ti e mais os teus fillos. Non che deixarán pedra sobre pedra, por non recoñecer a oportunidade de cando te visitaron.

⁴⁵Despois entrou no templo, e empezou a botar fóra os tendeiros,

⁴⁶dicíndolles: Está escrito: a miña casa ha ser casa de oración; pero vós convertéstela en cova de bandidos.

⁴⁷Ensinaba todos os días no templo. Daquela xa os sumos sacerdotes, os letrados e mais os notables do pobo buscaban o xeito de acabaren con el.

⁴⁸Pero non o atopaban, porque todo o pobo estaba moi atento ó que el dicía.