Read Biblia SEPT Lucas 4 Bible Online

Lucas 4 - Biblia SEPT bible

Lucas 4

¹Entón Xesús, cheo de Espírito Santo, volveu do Xordán, e o Espírito levouno deserto adiante,

²durante corenta días, onde o tentou o Satán. Naqueles días non probou bocado, pero ó cabo deles sentiu fame.

³E díxolle o Satán: Se es o Fillo de Deus, manda que estas pedras se volvan pan.

⁴Respondeulle Xesús: Está escrito: O home vive de algo máis ca de pan.

⁵Despois levouno a un outeiro e mostroulle nun intre todos os reinos do mundo.

⁶Díxolle o Satán: Dareiche todo o seu poder e toda a súa gloria, porque mos entregaron a min e doullos eu a quen quero:

⁷Se me adoras todo será teu.

⁸Respondeulle Xesús: Escrito está: Adorarás o Señor, o teu Deus, e só a El darás culto.

⁹Levouno logo a Xerusalén e plantouno no cumio do templo e díxolle: Se es o Fillo de Deus, bótate de aquí abaixo,

¹⁰que está escrito: Mandará ós seus anxos para que te garden; e tamén:

¹¹Levarate nas súas mans para que non se manquen quen os teus pés nas pedras.

¹²Xesús respondeulle: Está mandado: Non tentarás o Señor, o teu Deus.

¹³E rematadas as tentacións, o Satán deixouno ata o tempo axeitado.

¹⁴Coa forza do Espírito Santo, Xesús volveu a Galilea, e a súa sona estendeuse por toda a redonda.

¹⁵Ensinaba nas sinagogas, e todo o mundo dicía moito ben del.

¹⁶Chegou a Nazaret, onde se criara, e o sábado entrou, como estaba afeito, na sinagoga. Ergueuse para facer a lectura,

¹⁷e déronlle o libro do profeta Isaías. Abriuno e atopou unha pasaxe que dicía:

¹⁸O Espírito do Señor está sobre min porque El foi quen me unxiu para proclamarlles a Boa Nova ós pobres. Mandoume para lles anunciar a liberación ós secuestrados e a vista ós cegos, para lles dar liberdade ós asoballados,

¹⁹e proclamar o ano de graza do Señor.

²⁰Pechando o libro, devolveullo ó encargado, e sentou. Todos os ollos da sinagoga enteira estaban fixos nel.

²¹Logo empezoulles a dicir: Hoxe cúmprese diante de vós esta pasaxe da Escritura.

²²E todos se lle puxeron á contra, estrañados polas palabras de graza que saían da boca del. E dicían: Pero non é este o fillo de Xosé?

²³El díxolles: Seguramente me recordaredes aquel refrán: Médico, cúrate a ti mesmo; todo canto oímos que fixeches en Cafarnaúm, faino aquí na túa terra.

²⁴Pero el continuou: Asegúrovos que ningún profeta é ben recibido na súa terra.

²⁵Tede por seguro que no tempo de Elías había moitas viúvas en Israel, cando o ceo estivo pechado durante tres anos e seis meses e unha grande fame anegou todo o país;

²⁶e a ningunha delas mandaron a Elías, senón a unha muller viúva de Sarepta, en Sidón.

²⁷E moitos gafos había en Israel no tempo de Eliseo, o profeta, e a ningún deles curou, fóra de Naamán, o sirio.

²⁸Oíndo estas cousas, todos os que estaban na sinagoga puxéronse feitos unhas feras;

²⁹Así que, erguéronse, botárono fóra da vila, levárono ata o alto do monte no que está edificada, coa intención de o precipitaren embaixo.

³⁰Pero el botou a andar polo medio deles e marchou.

³¹Baixou entón a Cafarnaúm, vila de Galilea, e os sábados adoitaba ensinar.

³²Todos estaban sorprendidos do ensino, porque falaba con autoridade.

³³E aconteceu que había na sinagoga un home posuído polo espírito dun demoño inmundo, que pegou a berrar dando grandes voces:

³⁴Que temos que ver contigo, Xesús de Nazaret? Seica viñeches para acabares connosco? Ben sei quen es ti: o Santo de Deus.

³⁵Xesús ordenoulle: Cala a boca e bótate fóra dese home! E o demo tirou co home no medio e medio e saíu del sen lle facer mal.

³⁶Todos ficaron abraiados e falaban entre eles dicindo: Que terá a súa palabra? Con autoridade e poder manda nos espíritos malos, e eles fanlle caso.

³⁷E a sona de Xesús estendeuse por todos os lugares daquela terra.

³⁸O que saíu da sinagoga, entrou na casa de Simón. A sogra de Simón tiña unha febre moi alta, e pedíronlle por ela.

³⁹Achegándose a onde estaba, ordenoulle á febre que a deixase, e deixouna. De seguida ergueuse ela, e púxose a servilos.

⁴⁰A tardiña, cantos tiñan enfermos de calquera doenza leváronllos; el, impoñendo as mans sobre cada un deles, curounos a todos.

⁴¹De moitos saían os demos tremendo e dicindo: "Ti es o Fillo de Deus". Pero el berráballes e non os deixaba falar, porque sabían que el era o Mesías.

⁴²O abrir o día, saíu para un lugar arredado. Pero a xente buscouno, indo tras el e tratando de retelo para que non os deixase.

⁴³Pero el díxolles: Tamén cómpre que anuncie o Reino de Deus noutras vilas, que para isto me mandaron.

⁴⁴E andou predicando polas sinagogas de Xudea.