Read Biblia SEPT Lucas 5 Bible Online

Lucas 5 - Biblia SEPT bible

Lucas 5

¹Estando el á beira do lago Xenesaret, mentres a xente se amoreaba ó seu arredor, escoitando a Palabra de Deus,

²viu dúas lanchiñas que estaban na beira do lago. Os pescadores que desembarcaran delas lavaban o aparello.

³Subiu a unha barca, que era de Simón, rogoulle que se apartase un pouco da terra, e desde a barca, sentado, ensinaba á xente.

⁴Cando acabou de falar, díxolle a Pedro: Voga lago a dentro, e larga o aparello para pescar.

⁵Respondeu Simón: Mestre, pasamos a noite faenando e non demos collido un rabo de peixe, pero, xa que ti o dis, largarei o aparello.

⁶Así o fixeron, e colleron tal cantidade de peixe que o aparello rebentaba.

⁷Fixéronlles entón acenos ós compañeiros da outra lancha para que lles fosen botar unha man. Foron e encheron as dúas lanchas tanto que, a pouco máis, van a pique.

⁸Vendo isto, Simón Pedro botóuselle ós pés a Xesús, dicindo: Señor, arreda de min, que eu son un pecador.

⁹Porque tanto el coma os seus compañeiros quedaron parvos con tanto peixe como colleran naquel lance.

¹⁰O mesmo lles pasaba a Santiago e mais a Xoán, fillos de Zebedeo, que eran compañeiros de Simón. E díxolle Xesús a Simón: Tranquilo, desde agora vas ser pescador de homes.

¹¹Varando as barcas en terra e deixándoo todo, seguírono.

¹²Dunha vez estaban nunha vila e un home todo cuberto de lepra, vendo a Xesús, botouse rostro en terra e rogoulle: Señor, ti, se queres, pódesme limpar.

¹³El estendeu a man e tocouno, dicindo: Pois quero, queda limpo. E no intre desapareceu a laceira.

¹⁴Logo mandoulle que non lle dixese nada a ninguén, e engadiu: Vai, preséntate ó sacerdote e ofrece pola túa purificación o ordenado por Moisés, para que lles sirva de testemuño.

¹⁵Pero a súa sona espallábase a cada paso máis, xuntándose moita xente para escoitalo e para que lles curase as súas doenzas.

¹⁶Mais el retirábase ós lugares arredados para orar.

¹⁷Un día que estaba ensinando, había sentados algúns fariseos e letrados que chegaran de tódalas aldeas de Galilea, de Xudea e tamén de Xerusalén. E, co poder do Señor, el facía curacións.

¹⁸Nisto uns homes trouxeron nunha padiola a un tolleito, mirando como metelo dentro para poñelo diante del.

¹⁹Pero, non atopando por onde o meteren, debido á moita xente que había, subiron ó tellado e baixárono co leito por entre as tellas, ata deixalo no medio, diante de Xesús.

²⁰Vendo a fe que tiñan, dixo: Home, quédanche perdoados os teus pecados.

²¹Os letrados e mais os fariseos empezaron a razoar: Pero quen é este, que así blasfema? Quen pode perdoar os pecados, senón unicamente Deus?

²²Decatándose Xesús do que pensaban, díxolles: Que cavilades nos vosos adentros?

²³Que é máis fácil dicir: "perdoados quedan os teus pecados", ou dicir: "érguete e anda".

²⁴Pois, para que vexades que o Fillo do Home ten poder na terra para perdoar pecados díxolle ó tolleito: érguete, colle a padiola e vaite para a casa.

²⁵E así foi: erguéndose no intre diante deles, colleu a padiola e foise para a súa casa, loando a Deus.

²⁶Todos ficaron pasmados, e cheos de temor loaban a Deus, dicindo: Hoxe si que vimos cousas nunca vistas!

²⁷Despois disto, cando saíu, viu un recadador de impostos chamado Leví, sentado ó mostrador da contribución, e díxolle: Sígueme.

²⁸El, deixando todo, levantouse e seguiuno.

²⁹Leví ofreceulle na súa casa un gran banquete, e había moitos recadadores e outra xente sentados á mesa con eles.

³⁰E os fariseos e os seus letrados refungaban, dicíndolles ós discípulos: Por que comedes e bebedes cos recadadores e pecadores?

³¹Xesús respondeulles: Non son os sans, senón os enfermos, os que precisan médico.

³²Eu non vin chamar polos xustos, senón polos pecadores, para que se convertan.

³³Mais eles replicáronlle: Os discípulos de Xoán xaxúan e rezan a miúdo, como tamén fan os dos fariseos, pero os teus comen e beben.

³⁴Xesús contestoulles: E ides facer xaxuar os convidados á voda, mentres está con eles o esposo?

³⁵Xa chegará o día no que lles leven o esposo; daquela si que xaxuarán.

³⁶Tamén lles propuxo esta parábola: Ninguén racha un vestido novo para lle botar un remendo a un vestido vello, porque quedaría roto o novo, e no vello tampouco diría ben un remendo de pano novo.

³⁷E tampouco ninguén bota viño novo en pelellos vellos, porque rebentarían os pelellos, deitarían o viño, e estragaríanse os pelellos.

³⁸Xa sabedes: viño novo quere pelellos novos.

³⁹E ninguén que proba o viño vello, quere o novo, pois dirá: é mellor o vello.