Read Biblia SEPT Lucas 6 Bible Online

Lucas 6 - Biblia SEPT bible

Lucas 6

¹Pasando un sábado por unhas leiras sementadas, os seus discípulos arrincaban espigas e comíanas despois de refregalas coas mans.

²Entón dixeron algúns fariseos: Como facedes o que non está permitido facer no sábado?

³Respondeulles Xesús: Seica non sabedes o que fixo David cando sentiu fame, el e mais os seus acompañantes?

⁴Entrou na casa de Deus e colleu o pan das ofrendas, comeu el e deulles ós seus acompañantes, iso que non lles estaba permitido comelos a eles, senón só ós sacerdotes.

⁵E engadiu: O Fillo do Home é o Señor do sábado.

⁶Outro sábado entrou na sinagoga a ensinar, e atopou un home que tiña unha man tolleita, a dereita.

⁷Os letrados e mais os fariseos estaban á espreita a ver se se atrevía a curalo en pleno sábado, para o poderen acusar.

⁸Pero el, coñecendo os seus pensamentos, díxolle ó home que tiña a man tolleita: Érguete e ponte no medio. El ergueuse e púxose no medio.

⁹Entón Xesús díxolles: Fágovos unha pregunta: Que está permitido facer no sábado: o ben ou o mal; salvar a vida ou perdela?

¹⁰E botándolles a todos unha ollada chea de indignación, díxolle ó home: Estende a túa man. El fíxoo e a man quedoulle curada.

¹¹Pero eles, todos enrabechados, discutían entre si o que poderían facer con Xesús.

¹²Por aqueles días foi orar ó monte, e pasou a noite orando a Deus.

¹³Cando se fixo de día, chamou ós seus discípulos e escolleu doce entre eles, ós que chamou apóstolos:

¹⁴Simón, a quen lle deu o nome de Pedro, e Andrés seu irmán, Santiago, Xoán, Filipe, Bartolomeu,

¹⁵Mateo, Tomé, Santiago o de Alfeo, Simón chamado o Zelota,

¹⁶Xudas o de Santiago e Xudas Iscariote, que logo sería o traidor.

¹⁷E baixando con eles, detívose nunha valgada cun bo grupo de discípulos e numerosa xente de toda Xudea, de Xerusalén e mais de toda a ribeira de Tiro e Sidón,

¹⁸que viñan escoitalo e a que os curase das súas doenzas. Os atormentados por espíritos inmundos quedaban curados;

¹⁹e toda a xente intentaba tocalo, pois del saía unha forza que curaba a todos.

²⁰Xesús coa mirada posta nos seus discípulos dixo: Ditosos vós os pobres, porque voso é o Reino de Deus.

²¹Ditosos os que agora pasades fame, porque Deus vos fartará. Ditosos os que agora chorades, porque riredes.

²²Ditosos vós, cando vos aborrezan os homes, vos expulsen e vos aldraxen, cando poñan nas listas negras o voso nome por causa do Fillo do Home:

²³Alegrádevos nese día, brincando de gozo, porque grande será a vosa recompensa no ceo, pois así mesmo foi como os pais deles lles fixeron ós profetas.

²⁴Pero, ai de vós, os ricos, porque xa acadastes a vosa satisfacción!

²⁵Ai de vós, os que agora estades fartos: xa pasaredes fame! Ai de vós, os que agora rides: xa choraredes e xa laiaredes!

²⁶Ai, cando todos falen ben de vós: o mesmo fixeron os seus pais cos falsos profetas!

²⁷Pero a vós, que me escoitades, dígovos: Amade os vosos inimigos, facédelles ben ós que vos odian,

²⁸bendicide ós que vos maldín e rogade polos que vos calumnian;

²⁹ó que che zoupe nunha meixela, preséntalle a outra; e ó que che leve o manto, non lle prives de levar tamén a túnica.

³⁰O que che pida, dálle; e ó que che leve o teu, non lle reclames nada.

³¹Así que tratade á xente tal como queredes que vos traten a vós.

³²Se amades os que vos aman, que facedes de máis? Os pecadores tamén aman a quen os aman a eles.

³³E se lles facedes ben ós que vos fan ben, que mérito tedes? Os pecadores fan outro tanto.

³⁴E, se non emprestades máis que cando esperades cobrar, poucas grazas! Os pecadores tamén se emprestan entre eles para cobraren despois outro tanto.

³⁵Vosoutros non; vós amade os vosos inimigos, facede o ben e emprestade sen esperardes nada a cambio. E así teredes unha gran recompensa e seredes fillos do Altísimo, pois El é bo cos malos e desagradecidos.

³⁶Sede compasivos coma o voso Pai é compasivo.

³⁷Non xulguedes, e non vos xulgarán; non condenedes, e non vos condenarán; perdoade, e hanvos perdoar.

³⁸Dade, e darásevos a vós: unha boa medida acugulada, rebordada, apertada seravos botada no voso regazo; pois coa medida que midades hanvos medir a vós.

³⁹E púxolles unha comparanza: Acaso poderá un cego guiar a outro cego? Non caerán os dous na fochanca?

⁴⁰Non está o discípulo por enriba do mestre; aínda que todo discípulo que chegue a prepararse ben, será coma o seu mestre.

⁴¹Por que reparas no lixo que hai no ollo de teu irmán, e non te decatas da trabe que está no teu propio ollo?

⁴²Como lle poderás dicir a teu irmán: "Irmán, deixa que che quite o lixo que tes no ollo", sen reparar na trabe que tes no teu? Hipócrita! Quita primeiro a trabe do teu ollo, e logo verás mellor para quitar o lixo do ollo de teu irmán.

⁴³Non hai árbore boa que produza froitos ruíns, nin tampouco árbore ruín que produza froitos bos.

⁴⁴Así, cada árbore coñécese polos seus froitos. Pois dos toxos non se collen figos, nin das silveiras se vendiman uvas.

⁴⁵O home bo saca o ben da bondade do seu propio corazón, e o home malo saca o mal da súa maldade, pois do que reborda o corazón fala a boca.

⁴⁶Por que me chamades Señor, Señor!, e non facedes o que vos eu digo?

⁴⁷Todo aquel que, achegándose a min, escoita as miñas palabras e as pon en práctica, vouvos dicir a quen se parece:

⁴⁸Parécese a un home que, ó edificar unha casa, cavou fondo e puxo os alicerces sobre rocha. Cando o río foi por fóra, bateu a enchente contra aquela casa, pero non a puido abanear, porque estaba ben construída.

⁴⁹Pero quen as escoita e non as pon en práctica, é coma aquel home que edificou unha casa sobre terra, sen cimentos: ó romper contra ela o torrente, xa se derrubou e converteuse nunha grande ruína.