Read Biblia SEPT Lucas 7 Bible Online

Lucas 7 - Biblia SEPT bible

Lucas 7

¹Cando lle acabou de falar á xente, entrou en Cafarnaúm.

²Había un centurión que tiña un criado enfermo, a quen estimaba moito e que estaba á morte.

³Como tiña oído falar de Xesús, mandou onda el uns anciáns dos xudeus, para lle rogaren que fose salvar o criado.

⁴Eles, presentáronse a Xesús e suplicábanlle encarecidamente: Merece que lle fagas isto,

⁵pois ama o noso pobo, e el mesmo nos construíu a sinagoga.

⁶Xesús foi con eles; mais cando xa estaba preto da casa o centurión mandou uns amigos a dicirlle: Señor, non te molestes, pois non son digno de que entres baixo o meu teito;

⁷por iso coidei que non era digno de ir ó teu encontro. Abonda cunha palabra túa, e o meu criado quedará curado.

⁸Pois eu, aínda que son un subordinado, tamén teño homes baixo as miñas ordes, e dígolle a este "vai", e vai; a aqueloutro "ven", e vén; e ó meu criado "fai isto", e faino.

⁹Oíndo aquilo, Xesús ficou abraiado, e virándose díxolle á xente que o seguía: Asegúrovos que nin en Israel atopei tanta fe.

¹⁰E, ó volveren á casa, os mandados atoparon san o criado.

¹¹Despois disto foi a unha vila, chamada Naín, acompañado dos seus discípulos e outra moita xente.

¹²Cando estaba chegando á entrada da vila, sacaban a enterrar a un morto, fillo único da súa nai, que era viúva; ía acompañada por moita xente da vila.

¹³O vela, o Señor compadeceuse e díxolle: Non chores.

¹⁴E achegándose, tocou o cadaleito os que o levaban pararon, e el mandou: Rapaz, falo contigo: érguete!

¹⁵O morto incorporouse e empezou a falar; e Xesús entregoullo á súa nai.

¹⁶Todos quedaron impresionados e loaban a Deus, dicindo: Un gran profeta xurdiu entre nós; Deus visitou o seu pobo.

¹⁷E por toda a Xudea e a súa comarca correron estes comentarios.

¹⁸Os discípulos de Xoán informárono de todo isto. Entón Xoán, chamando a dous deles,

¹⁹mandounos onda o Señor a lle preguntar: Es ti o que ten que vir, ou esperaremos por outro?

²⁰Presentáronse, logo, onda el os dous homes e dixeron: Xoán Bautista mándanos a ti, para preguntarche: "Es ti quen ten que vir, ou esperaremos por outro?".

²¹Naquela mesma hora curou a moitos de doenzas, padecementos e malos espíritos, e devolveulles a vista a moitos cegos.

²²E logo deulles a resposta: Ide e contádelle a Xoán o que acabades de ver e oír: os cegos ven, os coxos andan, os gafos fican limpos e os xordos oen, os mortos resucitan e ós pobres estáselles anunciando a Boa Nova.

²³E ditoso quen non se escandalice de min.

²⁴O que se foron os mensaxeiros de Xoán, comezou Xesús a falarlle de Xoán á xente: Que fostes ver no deserto? Unha canivela abaneada polo vento?

²⁵Ou que fostes ver, logo? Un home vestido con roupas finas? Pero os que visten elegantemente e con luxo están nos pazos reais.

²⁶Pois logo, que fostes ver? Un profeta? Si, e asegúrovos que moito máis ca un profeta.

²⁷Este é de quen está escrito: Olla, mando o meu mensaxeiro diante de ti para que prepare o camiño ante ti.

²⁸E dígovos: aínda non naceu de muller ninguén meirande do que Xoán Bautista, aínda que o máis pequeno no Reino de Deus é meirande ca el.

²⁹(A xente toda escoitábao, e mesmo os recadadores de impostos recoñecían a graza de Deus, facéndose bautizar co bautismo de Xoán.

³⁰En troques os fariseos e mais os xuristas frustraron o plan de Deus ó refugaren o seu bautismo).

³¹Con quen vos compararei este tipo de xente? A quen se asemellan?

³²Semellan eses rapaciños que, sentados nos rueiros, rifan entre eles dicindo: "Tocamos a frauta e non bailastes Fixemos o pranto e non chorastes".

³³Porque aparece Xoán Bautista, que non come nin bebe, e dicides: "Ten o demo no corpo".

³⁴E aparece o Fillo do Home, que come e bebe, e dicides: "Mira que larpeiro, que bebedor e que amigo de recadadores e pecadores".

³⁵Con todo, a sabedoría de Deus quedou ben acreditada por todos aqueles que son fillos dela.

³⁶Un fariseo convidouno a comer; Xesús entrou na casa del e púxose á mesa.

³⁷Unha muller, coñecida como pecadora na vila, sabedora de que estaba alí, levou un frasco de alabastro con perfume de mirra,

³⁸botouse por detrás ós pés del chorando, e comezou a regarllos coas bágoas; secáballos cos cabelos da súa cabeza e bicáballos mentres llos unxía co perfume.

³⁹Vendo aquilo, o fariseo que o convidara dixo para si: Se este fose un profeta, coñecería quen é, e que caste de muller é a que o está a tocar, unha pecadora.

⁴⁰Xesús tomou a palabra e díxolle: Simón, teño algo que che dicir. El contestou: Pois dío, Mestre.

⁴¹Un prestamista tiña dous debedores, un debíalle cincocentos denarios, e o outro cincuenta.

⁴²Como non tiñan con que lle pagar, perdooulles ós dous. Ora, quen deles o amará máis?

⁴³Respondeulle Simón: Supoño que aquel a quen máis lle perdoou. El contestou: Ben dito.

⁴⁴E volvéndose cara á muller, díxolle a Simón: Ti ves esta muller? Entrei na túa casa, e non me deches auga para os pés, pero ela regoumos coas súas bágoas e secoumos cos seus cabelos.

⁴⁵Non me deches o bico, pero ela desde que entrou non parou de me bicar os pés.

⁴⁶Non me unxiches a cabeza con aceite, pero ela unxiume os pés con perfume.

⁴⁷Por iso dígoche: moitos pecados se lle perdoaron, cando mostra tanto amor; a quen pouco se lle perdoa, pouco amor mostra.

⁴⁸E díxolle a ela: Os teus pecados están perdoados.

⁴⁹Entón os demais convidados empezaron a comentar entre eles: Quen é este, que mesmo pretende perdoar os pecados?

⁵⁰Pero el díxolle á muller: Salvoute a túa fe, vai en paz.