Read Biblia SEPT Deuteronomio 1 Bible Online

Deuteronomio 1 - Biblia SEPT bible

Deuteronomio 1

¹Estas son as palabras que lle dirixiu Moisés a todo Israel na outra beira do Xordán, no deserto, isto é, na Arabah, enfronte de Suf, entre Parán por unha banda e Tofel, Labán, Haserot e Dizahab pola outra.

²Para viren desde o Horeb ata Cadex Barnea pola serra de Seir cumpríronlles once días.

³O día primeiro do undécimo mes do ano corenta, faloulles Moisés ós israelitas, tal e como lle mandara o Señor que lles falase,

⁴despois de que Moisés derrotara ao rei dos amorreos, Sihón, que reinaba en Hexbón, e despois de que derrotara en Edrei ao rei de Baxán, Og, que reinaba en Axtarot.

⁵O outro lado do Xordán, no país de Moab, comezou Moisés a pór en claro esta Lei dicíndolles:

⁶"O Señor, noso Deus, falounos no Horeb, nestes termos: xa levades vivindo de abondo nestas serras.

⁷Arrincade as vosas tendas e entrade na serra dos amorreos e onda os seus veciños que viven na Arabah, na montaña e na Terra Baixa, no Négueb e na beira do mar. Ollade para o país dos cananeos e para o Líbano ata o río grande, o río Éufrates.

⁸Poño diante de vós esta terra: entrade a tomar posesión da terra que o Señor lles prometeu con xuramento ós vosos pais, a Abraham, a Isaac e mais a Xacob: que llela daría a eles e á súa descendencia despois deles.

⁹Daquela díxenvos deste xeito: Non son capaz eu só de vos rexer;

¹⁰o Señor, voso Deus, multiplicouvos e velaí que hoxe sodes unha multitude coma as estrelas do ceo.

¹¹Que o Señor, Deus dos vosos pais, vos aumente mil veces máis e que vos bendiga tal e como volo prometeu.

¹²E como poderei aguantar eu só as vosas dificultades, os vosos problemas e os vosos litixios?

¹³Procurádevos para as vosas tribos homes de experiencia, intelixentes e instruídos, e eu poreinos á fronte de vós.

¹⁴Entón vós respondéstesme: Está ben o plan que nos propuxeches facer.

¹⁵Logo eu escollín para pór á fronte das vosas tribos homes de experiencia e instruídos, e púxenos á vosa fronte: xefes de mil, xefes de cento, xefes de cincuenta e xefes de dez, para cada unha das vosas tribos.

¹⁶Naquel momento deilles tamén estas normas ós vosos xuíces: Escoitade os litixios entre os vosos irmáns, e sentenciade conforme a xustiza os preitos entre un e o seu irmán, ou entre un e o estranxeiro que con el vive.

¹⁷No xuízo non teñades en conta o aspecto das persoas: atendede ao pequeno o mesmo ca ao grande; non lle teñades medo á presenza de ninguén, pois o xuízo é cousa que lle pertence ao Señor. O preito que vos resulte difícil traédemo a min, que eu o escoitarei.

¹⁸Naquel momento tamén vos mandei todas as normas que tendes que cumprir.

¹⁹Logo marchamos do Horeb e, atravesando todo aquel inmenso e terrible deserto que vós vistes, polos montes dos amorreos, tal como nolo mandara o Señor, noso Deus, chegamos a Cadex Barnea.

²⁰Entón eu díxenvos: Xa chegastes ós montes dos amorreos, que o Señor, o noso Deus, nos entrega.

²¹Olla: o Señor, o teu Deus, ponche diante este país: Sube e toma posesión del, tal como o Señor, Deus dos teus pais, cho prometeu. Non teñas medo nin te acovardes!

²²Entón todos vós presentástesvos diante miña e dixestes: É mellor que mandemos uns homes diante de nós para que nos exploren o terreo e nos informen do camiño por onde temos que subir e das cidades que temos que tomar.

²³Pareceume ben a proposta, e escollín de entre vós doce homes, un home por tribo.

²⁴Eles emprenderon a subida cara ós montes, e chegaron á ribeira do Excol; e percorrérona a pé.

²⁵Colleron a proba dos froitos deste país, e baixaron xunto a nós para nos informaren. Dixeron: É boa a terra que o Señor, o noso Deus, nos vai dar.

²⁶Pero vós non quixestes subir e rebelástesvos contra a orde do Señor, voso Deus.

²⁷Levantastes calumnias baixo as vosas tendas, dicindo: Polo odio que o Señor nos ten, foi polo que nos sacou do país de Exipto, para nos entregar ao poder dos amorreos, para que nos fagan desaparecer.

²⁸Onde imos nós subir? Os nosos irmáns fixeron esmorecer os nosos corazóns, ao diciren: Son un pobo máis grande e máis corpulento ca nós, cidades máis grandes e máis cortadas a pico có ceo e mesmo vimos alí anaquitas.

²⁹Entón díxenvos: Non estarrezades nin lles teñades medo.

³⁰O Señor, o voso Deus, será quen irá diante de vós; El pelexará no voso favor tal como fixo, diante dos vosos ollos, en Exipto.

³¹E polo deserto viches como o Señor, o teu Deus, te trouxo no colo, coma un home trae ao seu fillo, por todo o camiño que percorrestes ata chegardes a este lugar.

³²Pero a pesar deste razoamento vós non vos fiastes do Señor, o voso Deus,

³³quen ía por diante de vós polo camiño, para vos buscar sitio onde acampar, quen ía diante de vós de noite, no lume, para que vísedes o camiño por onde tiñades que marchar, e de día, na nube.

³⁴O escoitar o Señor o rumor das vosas palabras, enfadouse, e con xuramento dixo:

³⁵Ninguén destes homes, ninguén desta xeración pervertida verá esa terra bendita, que xurei darlles ós vosos pais,

³⁶excepto Caleb, fillo de Iefuneh; este poderá vela e eu dareilles a el e ós seus fillos a terra que pise, xa que el seguiu sen reservas ao Señor.

³⁷Pola vosa culpa tamén se enfadou o Señor contra min e díxome: Tampouco ti non entrarás alí.

³⁸Xosué, o fillo de Nun, o teu criado, el será quen entrará alí; confiareille o poder, pois el será quen lle repartirá a Israel a terra en herdanza.

³⁹Os vosos meniños, que coidabades que servirían de botín, os vosos fillos que hoxe aínda non saben distinguir o ben do mal, eles serán os que entrarán alí, a eles dareilles a terra e eles tomarán posesión dela.

⁴⁰Vosoutros dade a volta e botádevos ao deserto na dirección do Mar Rubio.

⁴¹Entón vós repondéstesme nestes termos: Cometemos pecado contra o Señor. Imos subir e loitar tal como nolo mandou o Señor, noso Deus. Vós cinguistes as vosas armas de guerra e tivestes por cousa fácil subir ós montes.

⁴²Pero o Señor díxome: Dilles isto: Non subades nin trabedes pelexa, ollade que eu non estou no medio de vós para que non vos poidan os vosos inimigos.

⁴³Díxenvolo, pero non me fixestes caso, senón que vos rebelastes contra o mandato do Señor, e cheos de orgullo subistes ós montes.

⁴⁴Pero os amorreos, que dominaban aquelas montañas, saíronvos ao paso e perseguíronvos o mesmo que o farían as abellas, e derrotáronvos desde Seir ata Hormah.

⁴⁵O volverdes, puxéstesvos a chorar diante do Señor, pero o Señor non fixo caso do voso choro nin vos escoitou;

⁴⁶por isto seguistes vivindo en Cadex tanto tempo como alí levabades vivindo.