Read Biblia SEPT Xoán 5 Bible Online

Xoán 5 - Biblia SEPT bible

Xoán 5

¹Despois disto había unha festa dos xudeus. E Xesús subiu a Xerusalén.

²Hai en Xerusalén, onda a Porta das Ovellas, unha piscina, chamada en hebreo Bezsazá, que ten cinco pórticos.

³Neles había unha chea de enfermos, cegos, coxos, tolleitos, agardando o movemento da auga.

⁴(Pois de vez en cando baixaba un anxo á piscina e remexía a auga; entón, o primeiro que entrase despois da axitación da auga, quedaba curado de calquera mal que tivese).

⁵Había alí un home que levaba trinta e oito anos enfermo.

⁶Xesús, ó velo deitado e sabendo que levaba xa moito tempo, preguntoulle: Ti queres quedar san?

⁷Respondeulle o enfermo: Señor, eu non teño a ninguén que me bote na piscina cando se remexe a auga; e, mentres eu veño, sempre baixa outro máis axiña ca min.

⁸Xesús díxolle: Érguete, colle o teu leito e anda.

⁹No intre púxose bo aquel home, colleu a súa padiola e botou a andar. Pero aquel día era sábado.

¹⁰Entón dicíanlle os xudeus ó que quedara curado: É sábado, non tes dereito a levar o leito.

¹¹Mais el respondeulles: O que me curou, díxome el mesmo: "Colle o teu leito e anda".

¹²Eles preguntáronlle: Quen é o home que che dixo "colle e anda"?

¹³Pero o curado non o sabía, pois Xesús escapara do xentío que había naquel sitio.

¹⁴Máis tarde atopouno Xesús no templo e díxolle: Mira que estás san; non volvas pecar, para que non che veña algo peor.

¹⁵Foise o home e contoulles ós xudeus que fora Xesús quen o curara.

¹⁶Por este motivo os xudeus perseguían a Xesús, por facer estas cousas en sábado.

¹⁷Xesús respondeulles: O meu Pai ata o presente está sempre a traballar; eu tamén traballo.

¹⁸Por iso os xudeus tiñan máis interese en matalo, porque non só violaba o sábado, senón que dicía que Deus era seu Pai, facéndose a si mesmo igual a Deus.

¹⁹Xesús saíulles ó paso dicindo: Con toda verdade volo aseguro: o Fillo non pode facer en por si nada: só o que lle ve facer a seu Pai. O que este fai, faino tamén o Fillo:

²⁰pois o Pai ama ó Fillo, e móstralle todas as cousas que el fai, e mostraralle obras meirandes ca estas, para que vos pasmedes.

²¹Pois, así coma o Pai resucita os mortos e lles dá vida, así tamén o Fillo dá vida ós que el quere.

²²Pois nin sequera o Pai xulga a ninguén, senón que delegou no Fillo todo o poder de xulgar,

²³para que todos honren o Fillo como honran o Pai. O que non honra o Fillo, non honra o Pai, que o mandou.

²⁴Dígovos a verdade: quen escoita a miña palabra e cre no que me mandou, ten vida eterna e non comparecerá a xuízo, senón que pasará da morte á vida.

²⁵Con toda verdade volo aseguro: chega a hora ou, mellor dito, xa é esta a hora en que os mortos escoitarán a voz do Fillo de Deus e os que a escoiten, vivirán.

²⁶Pois así coma o Pai ten vida en si mesmo así tamén lle deu ó Fillo ter vida en si mesmo;

²⁷e deulle tamén poder para xulgar, pois é o Fillo do Home.

²⁸Non vos pasme isto, porque chega o momento en que todos os que están nos sepulcros escoitarán a súa voz;

²⁹e sairán os que fixeron o ben a unha resurrección de vida; e os que obraron o mal a unha resurrección de condena.

³⁰Eu nada podo facer pola miña conta: conforme oio, xulgo; e o meu xuízo é xusto, porque non procuro a miña vontade senón a vontade de quen me mandou.

³¹Se eu fose testemuña en causa propia, o meu testemuño non tería validez.

³²Pero é outro o que testemuña a favor de min e eu sei que é valedoiro o testemuño que dá de min.

³³Vós mandastes xente a preguntarlle a Xoán e el deu testemuño da verdade.

³⁴Non é que eu apele ó testemuño dos homes, pero lémbrovos isto pola vosa salvación.

³⁵Xoán era o facho que ardía e alumaba, e vós quixestes gozar un instante da súa luz.

³⁶Mais eu teño un testemuño máis importante có de Xoán, pois as obras que o Pai me encargou de levar a cabo, esas obras que eu fago, dan fe de que eu son un mandado do Pai.

³⁷E o Pai, que me mandou, dá testemuño en favor de min. Pero vós nin oístes nunca a súa voz, nin víste-lo seu rostro

³⁸e tampouco conservades a súa palabra en vós, porque non credes naquel que El mandou.

³⁹Estudiades as Escrituras, coidando que nelas tedes vida eterna: pois esas son as que testemuñan a favor meu

⁴⁰e vós non queredes vir a min, e así ter vida.

⁴¹Non é que eu espere gloria dos homes;

⁴²pero ben me decato de que vós non tedes dentro o amor de Deus.

⁴³Eu veño no nome do meu Pai e non me recibides; se outro vén no seu propio nome, a ese habedes de recibilo.

⁴⁴Como ides poder crer vós, que vos dades honra uns a outros e non procurades a gloria que vén do único Deus?

⁴⁵Non coidedes que vos hei acusar ó Pai: quen vos acusa é Moisés, ese no que vós tedes a esperanza.

⁴⁶Pois se vós crerades a Moisés, habiades crer tamén en min, xa que de min escribiu el.

⁴⁷Mais se non fiades nos seus escritos, como ides crer nas miñas palabras?