Read Biblia SEPT Xoán 6 Bible Online

Xoán 6 - Biblia SEPT bible

Xoán 6

¹Despois disto foi Xesús á outra banda do Mar de Galilea (o de Tiberíades).

²Seguíao unha chea de xente, porque viran os sinais que facía nos enfermos.

³Subiu Xesús ó monte e sentou alí cos seus discípulos.

⁴Estaba a chegar a Pascua, a festa dos xudeus.

⁵Levantou a vista Xesús e, vendo vir tanta xente cara a el, díxolle a Filipe: Onde imos mercar pan, para que coma esta xente?

⁶(Isto dicíao para tentalo, que el ben sabía xa o que ía facer).

⁷Respondeulle Filipe: Nin medio ano de xornal chega para que cada un deles reciba un codelo.

⁸Un dos seus discípulos, Andrés, o irmán de Simón Pedro, díxolle:

⁹Hai aquí un rapaz que ten cinco bolos de pan de cebada e dous peixes. Claro que, que é iso para tantos?

¹⁰Xesús ordenou: Facede sentar a xente. Había moita herba naquel sitio. E sentaron como uns cinco mil homes.

¹¹Entón colleu Xesús os pans e, dando grazas, repartiu ós sentados canto quixeron e o mesmo os peixes.

¹²Cando se fartaron, díxolles ós seus discípulos: Recollede os anacos sobrantes, para que non se estrague nada.

¹³Entón xuntáronos e encheron doce cestas cos anacos dos cinco bolos de pan de cebada, que lles sobraran ós que comeron.

¹⁴O veren aqueles homes o sinal que fixera, dicían: "Este si que é o profeta que había de vir ó mundo".

¹⁵Entón Xesús, decatándose de que o ían vir coller para proclamar o rei, retirouse só outra vez ó monte.

¹⁶Como xa caera a tarde, baixaron os seus discípulos ó mar,

¹⁷e, montando nun bote, dirixíanse cara á outra beira, a Cafarnaúm. Xa era noite pecha e Xesús aínda non chegara onda eles.

¹⁸O mar empezouse a picar, porque ventaba rexo.

¹⁹Despois de levaren vogado unhas tres millas, viron a Xesús camiñando por riba do mar e, conforme se ía achegando ó bote, empezaron a coller medo.

²⁰Pero el díxolles: Son eu, non teñades medo.

²¹Entón queríano facer subir ó bote, pero naquel instante o bote quedou varado no sitio onde ían.

²²O outro día, a xente que quedara na outra banda do mar, decatouse de que alí non había máis ca un bote e que Xesús non montara nel cos seus discípulos, senón que estes marcharan sós.

²³Nisto chegaron algúns botes de Tiberíades, de cerca do sitio onde comeran o pan despois de o Señor dar grazas a Deus.

²⁴Así que, en vendo a xente que Xesús non estaba alí, nin tampouco os seus discípulos, montaron nos botes e chegaron a Cafarnaúm buscando a Xesús.

²⁵Atopárono na outra banda do mar e dixéronlle: —Rabbí, cando chegaches aquí?

²⁶Xesús contestoulles: Con toda verdade volo aseguro: buscádesme non porque vistes sinais, senón porque comestes pan ata vos fartar.

²⁷Traballade non polo pan que se acaba, senón polo que dura deica a vida eterna, o que vos dará o Fillo do Home: pois el é a quen o Pai Deus marcou co seu selo.

²⁸Eles preguntáronlle: Que temos que facer para realizar as obras de Deus?

²⁹Respondeu Xesús: Esta é a obra de Deus: que creades naquel que El mandou.

³⁰Replicáronlle: Que sinal fas ti, para que véndoo creamos en ti? Que podes facer?

³¹Os nosos pais comeron o maná no deserto, conforme está escrito: deulles a comer pan do ceo.

³²Entón díxolles Xesús: Con toda verdade volo aseguro: non foi Moisés quen vos deu o pan do ceo; meu Pai é quen vos dá o verdadeiro pan do ceo:

³³pois o pan de Deus é o que baixa do ceo e que lle dá vida ó mundo.

³⁴Dixéronlle entón: Señor, dános sempre dese pan.

³⁵Xesús respondeulles: Eu son o pan da vida: quen vén onda min, non pasará fame e quen cre en min, endexamais non terá sede.

³⁶Pero xa vos dixen que, aínda que vistes, non credes.

³⁷Todos os que o Pai me entregou, virán onda min; e a quen vén onda min, non o botarei fóra.

³⁸Pois eu baixei do ceo non para facer a miña vontade, senón a vontade daquel que me mandou.

³⁹Esta é a vontade daquel que me mandou: que non perda a ningún dos que me entregou, senón que os resucite no derradeiro día.

⁴⁰Esta é, polo tanto, a vontade do meu Pai: que todo aquel que ve ó Fillo e cre nel, teña vida eterna e eu resucitareino no derradeiro día.

⁴¹Entón os xudeus comezaron a murmurar del, porque dixera "Eu son o pan que baixou do ceo",

⁴²e dicían: Non é este Xesús, o fillo de Xosé? Non lle coñecemos o pai e mais a nai? Como di, logo "Eu baixei do ceo"?

⁴³Xesús respondeulles: Non esteades aí a murmurar.

⁴⁴Ninguén pode vir onda min se non o trae o Pai que me mandou, e eu resucitareino no derradeiro día.

⁴⁵Está escrito nos Profetas: todos serán ensinados por Deus: todo aquel que escoita ó Pai e aprende, vén onda min.

⁴⁶Non porque alguén vise ó Pai; o único que viu ó Pai é o que estaba onda Deus.

⁴⁷Con toda verdade volo aseguro: quen cre, ten vida eterna.

⁴⁸Eu son o pan da vida.

⁴⁹Os vosos pais comeron o maná no deserto, pero morreron.

⁵⁰Este é o pan que baixa do ceo, para que quen coma del non morra.

⁵¹Eu son o pan vivo que baixou do ceo: se alguén come deste pan, vivirá para sempre; e o pan que eu darei, é a miña carne, para a vida do mundo.

⁵²Discutían entón entre eles os xudeus: Como pode este darnos a comer a súa carne?

⁵³Díxolles entón Xesús: Con toda verdade volo aseguro: se non comedes a carne do Fillo do Home e non bebedes o seu sangue, non teredes vida en vós.

⁵⁴Quen come a miña carne e bebe o meu sangue, ten vida eterna e eu resucitareino no derradeiro día.

⁵⁵Pois a miña carne é verdadeira comida e o meu sangue é verdadeira bebida.

⁵⁶Quen come a miña carne e bebe o meu sangue, permanece en min e eu nel.

⁵⁷Así coma o Pai, que me mandou, vive e eu vivo polo Pai, así tamén quen me coma vivirá por min.

⁵⁸Este é o pan que baixou do ceo; non coma o que comeron os pais que mesmo así morreron: quen come este pan, vivirá para sempre.

⁵⁹Dixo estas cousas ensinando na sinagoga, en Cafarnaúm.

⁶⁰Cando tal oíron, moitos dos seus discípulos dixeron: Que dura é esta doutrina! Quen pode admitir tal cousa?

⁶¹Comprendendo Xesús que os seus discípulos murmuraban do asunto, díxolles: Escandalízavos iso?

⁶²E logo se vísedes o Fillo do Home subindo a onde estaba antes?

⁶³O espírito é quen dá vida, a carne non vale para nada; as palabras que eu vos falei, son espírito e son vida.

⁶⁴E, aínda así, hai algúns de vós que non cren. Pois ben sabía Xesús desde o principio quen eran os que non crían e mais quen o había de entregar.

⁶⁵E proseguiu: Por iso téñovos dito que ninguén pode vir a min, se non llo concede o Pai.

⁶⁶Desde aquela moitos dos seus discípulos botáronse para atrás, e xa non andaban con el.

⁶⁷Preguntoulles entón Xesús ós Doce: Vós tamén vos queredes ir?

⁶⁸Respondeulle Simón Pedro: Señor, e onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eterna,

⁶⁹e nós cremos e recoñecemos que ti es o Santo de Deus.

⁷⁰Xesús dixo aínda: Non vos escollín eu os Doce? E mais un de vós é un Satán.

⁷¹(Falaba de Xudas, o de Simón o Iscariote, pois este, sendo como era un dos Doce, habíao de entregar).