Read Biblia SEPT Feitos 20 Bible Online

Feitos 20 - Biblia SEPT bible

Feitos 20

¹Cando pasou o boureo, Paulo mandou chamar polos discípulos, animounos, despediuse deles e marchou cara a Macedonia.

²Despois de percorrer aquela bisbarra, animándoos moito, chegou a Grecia,

³onde botou tres meses. Cando estaba para embarcar cara a Siria, como os xudeus lle argallaran unha emboscada, resolveu volver por Macedonia.

⁴Levaba de compañeiros a Sópatro, fillo de Pirro, natural de Berea, ós tesalonicenses Aristarco e Segundo, Gaio de Derbe, Timoteo e os asiáticos Tíquico e Trófimo.

⁵Estes adiantáronse e esperaron polos outros en Tróade.

⁶Pola nosa banda, embarcamos en Filipos despois das festas da Pascua, e logo de cinco días fomos dar con eles en Tróade, quedando alí sete días.

⁷O domingo estabamos reunidos para partir o pan. Paulo, que ía marchar para o outro día, comezou a falar con eles e prolongou a prédica ata a media noite.

⁸Había moitas lámpadas no cuarto alto, onde estabamos reunidos.

⁹A un rapaz, chamado Eutiquio, que estaba sentado na ventá, foille pegando o sono, mentres Paulo alongaba a súa práctica; e así que adormeceu de vez, caeu en baixo desde o terceiro piso e recollérono morto.

¹⁰Paulo baixou, botouse sobre el e, apertándoo, dixo: "non vos asustedes, que aínda alenta".

¹¹Subiu, partiu o pan e comeuno e, despois de conversar aínda ben tempo ata o amencer, marchou.

¹²Entón levaron o rapaz vivo e tiveron un gran consolo.

¹³Pola nosa banda, adiantámonos a embarcar rumbo a Asos, onde tiñamos que recoller a Paulo, pois el dispuxera facer a viaxe por terra.

¹⁴Cando nos alcanzou en Asos, recollémolo a bordo, e chegamos a Mitilene;

¹⁵de alí fixémonos á vela, e ó outro día chegamos fronte a Quíos. Para o outro día navegamos a Samos, e para o outro chegamos a Mileto.

¹⁶Paulo tiña decidido pasar por Éfeso de largo, para non perder tempo en Asia. Apuraba por ver de estar en Xerusalén o día de Pentecoste.

¹⁷Desde Mileto, mandou chamar polos responsables da Igrexa de Éfeso.

¹⁸Cando chegaron cabo del, díxolles: Ben sabedes como me portei convosco desde o primeiro día que cheguei a Asia,

¹⁹servindo ó Señor con toda humildade no medio das bágoas e probas que me viñeron das maquinacións dos xudeus;

²⁰non tiven reparo en instruírvos e predicarvos, publicamente e polas casas, todo o que vos fose de proveito,

²¹insistindo solemnemente a xudeus e gregos que se convertesen a Deus pola fe no noso Señor Xesús.

²²E agora vouvos a Xerusalén, obrigado polo Espírito, sen saber o que me espera;

²³só sei que o Espírito Santo me avisa de cidade en cidade que me agardan cadeas e tribulacións.

²⁴Pero non estimo en nada a miña vida, con tal que poida rematar a miña carreira e o servizo que me encomendou o Señor Xesús: dar testemuño da Boa Nova da graza de Deus.

²⁵Sei que ninguén de vós, entre os que pasei predicando o Reino, me volverá ver.

²⁶Por iso, asegúrovos hoxe que non me sinto responsable da perdición de ninguén,

²⁷porque non me gardei de anunciarvos todo o plan de Deus.

²⁸Coidade de vós e de todo o rabaño do que o Espírito Santo vos constituíu inspectores, para pastoreardes a Igrexa que Deus comprou co sangue do seu propio Fillo.

²⁹Xa sei que despois da miña marcha se han meter entre vós lobos carniceiros, que non terán mágoa do rabaño.

³⁰E incluso de entre vós mesmos sairán homes que ensinarán cousas perversas, para arrastraren os discípulos tras eles.

³¹Por iso, vixiade, lembrándovos que, por tres anos, día e noite, non parei de vos aconsellar con bágoas a cada un de vós.

³²Eu déixovos nas mans de Deus e da súa palabra de graza: El ten poder para construír e darvos a herdanza entre todos os santificados.

³³Non cobicei de ninguén prata, ouro nin roupa:

³⁴ben sabedes todos que para as miñas necesidades e as dos meus compañeiros gañaron abondo estas miñas mans.

³⁵En todo vos mostrei que é, traballando así, como cómpre valerlles ós necesitados, recordando as palabras do Señor Xesús, que dixo: "é máis felicidade dar que recibir".

³⁶En dicindo isto, axeonllouse con todos eles, e rezou.

³⁷Todos choraron moito e, dábanlle apertas e bicos a Paulo,

³⁸Aflixidos, sobre todo porque lles dixera que non o ían ver máis. E foron con el ata o barco.