Read Biblia SEPT Romanos 4 Bible Online

Romanos 4 - Biblia SEPT bible

Romanos 4

¹—Que diremos, entón, que conseguiu Abraham, o proxenitor da nosa estirpe?

²Porque, se Abraham foi xustificado polas obras, ten razón de se gabar. Si, pero non diante de Deus.

³Porque que di a Escritura?: Fiouse Abraham en Deus e iso valeulle a xustificación.

⁴O traballador non se lle conta o xornal coma regalo, senón coma algo debido.

⁵En troques, ó que non traballa, pero que se fía daquel que xustifica ó impío, a súa fe válelle para xustificación.

⁶Xa David declara ditoso o home a quen Deus lle concede a xustiza sen as obras:

⁷Benia aqueles a quen se lles perdoaron as súas iniquidades, ós que lles enterraron os seus pecados.

⁸Benia o home a quen o Señor non lle ten en conta o pecado.

⁹Ora, esta benaventuranza tócalles só ós circuncisos ou tócalles tamén ós incircuncisos? Pois dicimos: A Abraham a fe valeu a xustificación.

¹⁰Pero como lle valeu? Estando na circuncisión ou na incircuncisión? Non na circuncisión, senón na incircuncisión.

¹¹E recibiu o sinal da circuncisión como marca da xustificación que recibira pola fe, estando aínda na incircuncisión. Desa maneira chegou a ser pai de todos os crentes incircuncisos, para que se lles conte coma xustificación;

¹²e pai tamén daqueles circuncisos que non só están circuncidados, senón que ademais seguen as pegadas da fe que o noso pai Abraham tivo antes de se circuncidar.

¹³Pois a promesa a Abraham ou á súa liñaxe, de que el herdaría o mundo, non se lle fixo pola Lei, senón pola xustificación da fe.

¹⁴Xa que se fosen herdeiros pola Lei, a fe quedaría baleira e a promesa non se cumpriría:

¹⁵porque a Lei o que fai é traer o ira, dado que onde non hai Lei, tampouco hai infracción.

¹⁶Por iso a promesa depende da fe, para que sexa por graza, e así se manteña firme para toda a liñaxe: non só para o que nace na Lei, senón tamén para o que nace pola fe de Abraham,

¹⁷conforme está escrito: púxente como pai de moitas nacións, el é pai de todos nós ante o Deus en quen el creu, o que fai vivir os mortos e que chama á existencia mesmo ás cousas que non existen.

¹⁸Contra toda esperanza el creu na esperanza e así chegou a ser pai de moitas nacións, como se lle dixera: así será a túa liñaxe.

¹⁹E non abalou na fe, aínda que ben vía que o seu corpo xa estaba morto tiña ó pé de cen anos e que morto estaba tamén o seo de Sara.

²⁰Ante a promesa de Deus non dubidou por incredulidade, senón que se fortaleceu na fe, dando gloria a Deus,

²¹plenamente seguro de quen é poderoso para cumprir o que promete.

²²Por iso valeulle a xustificación.

²³Estas palabras non se escribiron soamente por el,

²⁴senón tamén por nós. Pois tamén nos vai "valer" a nós que cremos naquel que resucitou dos mortos a Xesús, noso Señor,

²⁵que foi entregado por culpa dos nosos pecados e foi resucitado por mor da nosa xustificación.